Ραφαέλα Αγγελίδου: «Εκεί που ξεκίνησαν όλα...»

 

Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο PAOK Sports Arena βρέθηκε η αθλήτρια της ομάδας γυναικών του ΠΑΟΚ, Ραφαέλα Αγγελίδου. η οποία κατά την επιστροφή της από την Αμερική για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την ανδρική ομάδα στον αγώνα με τον Ιωνικό.

 

Η Ραφαέλα Αγγελίδου που είναι γέννημα-θρέμμα ΠΑΟΚ, ξεκίνησε την μπασκετική της καριέρα στο Δικέφαλο και αποτέλεσε μέλος της ομάδας από τα προμίνι μέχρι και την κατηγορία γυναικών, οπότε και έκανε το μεγάλο βήμα μετακομίζοντας στην Αμερική, προκειμένου να συνδυάσει τις σπουδές της με τη μεγάλη της αγάπη, το μπάσκετ, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΑΣ:

 

Για το πώς είναι η ζωή στην Αμερική...

 

«Γενικά η ζωή στην Αμερική είναι πολύ διαφορετική από αυτή της Ελλάδας. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη και καμία χώρα δεν συγκρίνεται μαζί της σε αυτό το κομμάτι, αλλά η Αμερική έχει άλλη νοοτροπία και έχει ένα τελείως διαφορετικό τρόπος ζωής. Ένα παράδειγμα είναι ο τρόπος ανεξαρτησίας. Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι στην Ελλάδα θα μπορούσα να γίνω ανεξάρτητη, υπό αυτές τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας. Στην Αμερική δίνονται πολλές ευκαιρίες στα νέα παιδιά που προσπαθούν να χτίσουν την ζωή τους. Έτσι κι εγώ, όταν αποφοίτησα με το bachelor’s, μου δόθηκαν ευκαιρίες που τις άρπαξα κατευθείαν και σιγά σιγά άρχισα να γίνομαι ανεξάρτητη. Αυτός είναι ένας μεγάλος λόγος που μου αρέσει να ζω εκεί και δεν σκέφτομαι, τουλάχιστον αυτή την στιγμή, να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα για μόνιμα».

 

Για την επιστροφή στην Ελλάδα και στο σπίτι σου, το Παλατάκι...

 

«Γυρίζοντας στην Ελλάδα μετά από 5 χρόνια είναι μια τεράστια χαρά αλλά πραγματικά είναι σαν να μην έχει περάσει μια μέρα από τότε που έχω δει φίλους και συγγενείς.. Νιώθω σαν να έχω βάλει ένα στοπ και μετά από 5 χρόνια να ξαναπατάω το play και να συνεχίζω από εκεί που ήμουν...

 

Πηγαίνοντας στο Παλατάκι να δω την αγαπημένη μας ομάδα, φυσικά μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις μιας ζωής.. Το παλατάκι ήταν κυριολεκτικά το δεύτερό μου σπίτι και βλέποντας τις φωτογραφίες, τα κύπελλα, τις φανέλες... μου ξύπνησαν μεγάλα συναισθήματα και θα ευχόμουν να μπορούσα να γυρίσω όλα αυτά τα χρόνια πίσω και να ξανά ζούσα τις ίδιες στιγμές από την αρχή!».