Κάνοντας μια αναδρομή στο
παρελθόν θα δούμε πολλά μοτίβα και τεχνικές προσέγγισης της προπόνησης τόσο από
πλευρά τακτικής-τεχνικής, ατομικής και ομαδικής, όσο και φυσικής κατάστασης.
Συνειδητοποιούμε ότι είναι ένα σύστημα πραγμάτων. Μια ολότητα. Μια συνάθροιση
από οντότητες, αντικείμενα, έννοιες και μεθόδους που αλληλοεπιδρούν μεταξύ
τους. Και το κάθε στοιχείο αυτής της ολότητας αλληλοεπιδρά με τουλάχιστον ένα ή
και περισσότερα στοιχεία αυτού του συνόλου (προπονητής, παίχτης, παράγοντες,
αθλητής, γονείς, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι).
Αυτό σημαίνει ότι
παρατηρούνται καταστάσεις, συμπεριφορές και αντιδράσεις που από πίσω κρύβονται
ένα σωρό όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα προς παρατήρηση, εξερεύνηση,
ομαδοποίηση και εξατομίκευση συμπερασμάτων που οδηγούν στην εξέλιξη του
αθλήματος.
Κάθε αντικείμενο που δεν
σχετίζεται ή δεν αλληλοεπιδρά θετικά ή αρνητικά με το όλον που είναι το μπάσκετ
απορρίπτεται.
Και εδώ είναι η μαγεία,
ότι πολλές φορές ότι απορρίπτεται ή θεωρείται αναχρονιστικό επανέρχεται και
επανέρχεται βελτιωμένο.
Είναι το άθλημα της
επιβίωσης άρρηκτα συνδεδεμένο με την πραγματικότητα. Προετοιμάζεσαι να
επιβιώσεις 40 λεπτά και να δώσεις τη μάχη σου. Και το μόνο σίγουρο είναι
ανεξαρτήτως αποτελέσματος σίγουρα έχει «κερδίσει». Στην περίπτωση της νίκης,
ηθική ικανοποίηση που διαρκεί λίγο και ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια να γίνει
καλύτερος με λιγότερα λάθη. Στην περίπτωση της ήττας λύπη, που ίσως να διαρκεί
λίγο περισσότερο και τα κεφάλια κάτω και δουλειά για να δούμε τι φταίει και
άλλο δουλειά. Και ακόμη περισσότερη δουλειά. Για να έρθει το τέλος της χρονιάς
να γίνει ο απολογισμός και να τεθούν οι βάσεις για κάτι καινούργιο, το ίδιο
επιτυχημένο ή μια πιο βελτιωμένη έκδοση.
Η ίδια η ζωή σε τέσσερις
γραμμές με τη μορφή παιχνιδιού.
Μπάσκετ λοιπόν και αύριο,
όπως κάθε ημέρα…..
0 Σχόλια