Ντέλβα: "Η συλλογική προσπάθεια έφερε τον τίτλο"

Η Νταϊάνα Ντέλβα παραχώρησε συνέντευξη και αναφέρθηκε στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, στην ατμόσφαιρα του «Τάφου του Ινδού» και στα σχέδιά της. Αναλυτικά όσα είπε στο www.paoabroad.com :

Ποιά ήταν η πρώτη σου εντύπωση από την Αθήνα; Ήταν εύκολη η προσαρμογή σε ένα διαφορετικό περιβάλλον;

«Στην πρώτη μου χρονιά στην Ελλάδα ήμουν στα Λιόσια και νόμιζα πως όλη η Αθήνα μοιάζει με αυτή την περιοχή. Όταν όμως ήρθα στο κέντρο της πόλης είδα πως αυτό δεν ισχύει! Είμαι συνηθισμένη σε μεγάλες πόλεις άρα δεν είχα ιδιαίτερο θέμα προσαρμογής.

Μου αρέσει πολύ μέχρι στιγμής! Στην πρώτη μου χρονιά στα Λιόσια ήμασταν 3 Αμερικανίδες κι έτσι κάναμε παρέα συνέχεια. Με διευκόλυνε πολύ στην προσαρμογή αυτό! Φέτος όμως φύγανε όλες κι έτσι έμεινα μόνη μου. Ήταν λίγο δύσκολο για μένα αυτό αλλά τελικά κατάφερα να γνωρίσω νέα άτομα. Με βοήθησαν πολύ οι συμπαίκτριες μου στον Παναθηναϊκό»!

Πώς βρίσκεις την ζωή στην Ελλάδα;

«Είναι πολύ ωραία! Μου αρέσει που η ζωή κυλά σε τόσο χαλαρούς ρυθμούς! Είναι από τα πράγματα που μου αρέσουν αρκετά στην Ελλάδα. Ακόμη και για μπάσκετ, ξυπνάω, πάω στην προπόνηση και ουσιαστικά αυτό είναι. Κάποτε πάω έξω για καφέ ή για δείπνο, αλλά γενικά έχω μια πολύ ήρεμη ζωή εδώ πέρα!

Η μοναδική μου υποχρέωση είναι να πηγαίνω στην προπόνηση και αφοσιώνομαι σε αυτό. Στις Η.Π.Α όσο ήμουνα στο κολλέγιο είχα πολλά μαθήματα, 3-4 προπονήσεις την ημέρα και ήταν το πρόγραμμα μου ήταν υπερβολικά φορτωμένο. Η ζωή μου εκεί ήταν πολύ διαφορετική από την ζωή μου εδώ. Μου αρέσει εδώ. Έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώσω στον εαυτό μου».

Τι σε έκανε να θέλεις να γίνεις μπασκετμπολίστρια;

«Βασικά ήτανε τυχαίο! Άρχισα να παίζω λόγω ύψους. Μου ζητούσανε να παίξω επειδή ήμουνα ψηλή. Εντάχθηκα στην γυμνασιακή ομάδα επειδή μου άρεσαν τα ομαδικά αθλήματα εκείνη την εποχή. Άρχισα δηλαδή από 13-14 χρονών, μετά έπαιξα σε κολεγιακό επίπεδο και σιγά σιγά άρχισαν να ανοίγουν νέες πόρτες στην ζωή μου.

Στο λύκειο σκεφτόμουνα "θα παίξω σε κολέγιο", όταν πήγα σε κολέγιο άρχισα να σκέφτομαι "θα παίξω στο εξωτερικό". Ποτέ δεν σχεδίασα την καριέρα μου με αυτόν τον τρόπο, όλα ήρθανε από μόνα τους αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένη από την κατάληξη! Δεν ήταν απλά ένα παιδαριώδες όνειρο! Ήμουνα αγοροκόριτσο στο σχολείο, ασχολούμουν με τον αθλητισμό, αλλά δεν ήταν κάτι που περίμενα να κάνω σαν καριέρα. Όμως είμαι ευγνώμων που το έκανα τελικά».

Θα ήθελες να κάνεις κάτι άλλο αν δεν έπαιζες μπάσκετ;

«Τώρα που παίζω μπάσκετ δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα προτιμούσα να κάνω! Είμαι χαρούμενη που παίζω μπάσκετ! Αλλά όταν ήμουν πιο μικρή σκεφτόμουν πως θα έκανα καριέρα στο μάρκετινγκ (το οποίο σπούδασα). Τώρα όμως είμαι πραγματικά ευγνώμων που ασχολήθηκα με το μπάσκετ».

Λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, πως νιώθεις;

«ΥΠΕΡΟΧΑ! Τώρα μπορώ να απολαύσω τις διακοπές μου και απλά να ηρεμήσω! Είμαι πρωταθλήτρια και μπορώ να περάσω καταπληκτικά τις καλοκαιρινές διακοπές! Η σκληρή δουλειά όλης της χρονιάς - προπονήσεις, αγώνες και ανάρρωση από τραυματισμούς - απέδωσε. Τον Αύγουστο ξεκινήσαμε, ήταν μεγάλη η σεζόν»!

Τι χρειάστηκε για να κατακτήσει η ομάδα το πρωτάθλημα;

«Ήταν συλλογική η όλη προσπάθεια. Η ομάδα, οι προπονητές, η διοίκηση, ο κόσμος, όλα βοήθησαν! Στα εντός έδρας παιχνίδια η υποστήριξη του κόσμου έκανε το έργο μας ευκολότερο. Και στο τέλος σύμφωνα με την βαθμολογία χρειαζόμασταν μόνο μια εντός έδρας νίκη για το πρωτάθλημα, αλλά όλα βοηθήσανε στο να πάρουμε τον τίτλο. Όλοι είχαν σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος»!

Πώς "ζούσες" τα μεγάλα ματς από το γήπεδο; Έβλεπες τον κόσμο να ενθουσιάζεται όταν κερδίζατε. Πώς ένιωθες εκείνες τις στιγμές;

«Για μένα ο κόσμος είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες που έφτασε η ομάδα τόσο μακριά! Εξαιτίας τους κερδίσαμε όλους τους αγώνες στην έδρας μας!

Πάντα είχαμε πολλούς οπαδούς, δυνατή στήριξη και γι' αυτό δεν χάσαμε ποτέ στην έδρα μας. Τα μεγάλα ματς ήταν πάντα ενθουσιώδη, πολύς κόσμος, είναι θορυβώδης (με την καλή έννοια), είναι πραγματικά τρελό! Σίγουρα βοήθησαν στο να κερδίσουμε τους αγώνες! Είχαμε χάσει κόντρα στον Αθηναϊκό εκτός έδρας, αλλά εντός κερδίσαμε με μεγάλη διαφορά.

Είχε φοβερή ατμόσφαιρα και ο κόσμος μας βοήθησε όπως πάντα. Ήταν υπέροχο που τις κερδίσαμε! Για μένα σημασία έχει η νίκη, είτε 2 πόντους, είτε 1 πόντο, είτε μεγαλύτερη».

Πώς είναι να αγωνίζεσαι μπροστά στους οπαδούς του Παναθηναϊκού στον «Τάφο του Ινδού»;

«Είναι πραγματικά απίθανο! Οι εντός έδρας αγώνες είναι απίστευτοι. Η ατμόσφαιρα και η ενέργεια που δίνουν οι οπαδοί μας είναι κάτι το απερίγραπτο!

Δεν υπάρχει οτιδήποτε καλύτερο και σίγουρα δεν το βρίσκεις αλλού στην Ελλάδα, σίγουρα όχι στο γυναικείο μπάσκετ! Υπάρχουν κάποια μεγάλα σωματεία στα οποία δεν υπάρχει αυτό και το βρίσκω πολύ όμορφο που οι οπαδοί μας στηρίζουν την ομάδα. Σίγουρα δεν είναι σαν το ανδρικό μπάσκετ αλλά η υποστήριξη των οπαδών μας είναι σπουδαία!

Απίστευτη! Μπορεί να μην ξέρεις σχεδόν κανέναν προσωπικά αλλά νιώθεις πως είναι μαζί σου συνεχώς»!

Έχεις ξαναδεί τέτοια ατμόσφαιρα σε άλλες ομάδες που έπαιξες;

«Είναι πολύ διαφορετικό. Στο κολέγιο είχαμε θεατές αλλά κυρίως μεγάλους σε ηλικία οι οποίοι απλά καθόντουσαν και χειροκροτούσαν όταν έβαζες καλάθι.

Δεν ήταν άσχημη ατμόσφαιρα αλλά ήταν πολύ διαφορετική! Η ατμόσφαιρα εδώ δεν συγκρίνεται με τίποτα. Όταν είχα πρωτοπάει σε αγώνα ανδρικού μπάσκετ πραγματικά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στον παιχνίδι, έβλεπα τους οπαδούς μας συνεχώς! Είχα μείνει έκπληκτη από την ατμόσφαιρα.

Παρόλο που δεν καταλαβαίνω τους στίχους, νιώθω την ενέργεια και τον παλμό του κόσμου! Στην πρώτη μου χρονιά στην Ελλάδα όταν παίξαμε εναντίον του Παναθηναϊκού δεν είχα ιδέα τι τραγούδαγαν οι οπαδοί αλλά τα ένιωθα τα συνθήματα! Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό»!

Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

«Για την ώρα, να απολαύσω το καλοκαίρι! Θέλω να συνεχίσω να αγωνίζομαι. Για το που, ποιος ξέρει; Το καλοκαίρι μόλις έχει αρχίσει και δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως θα γυρίσω αλλά για την ώρα θέλω να περάσω ένα υπέροχο καλοκαίρι!

Σίγουρα με βλέπω στον Παναθηναϊκό στο μέλλον. Θέλω όμως και να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα και μετά να γυρίσω πίσω. Δεν είμαι σίγουρη όμως. Είμαι ήδη 2 χρόνια εδώ και γνωρίζω τον σύλλογο, έχω συνηθίσει. Όλοι μου λένε πως πρέπει να μείνω και να γίνω σαν τον Μαϊκ Μπατίστ!

Θα μπορούσε να γίνει, αλλά θα δούμε. Δεν είμαι και τόσο σίγουρη για το μέλλον μου. Ακόμη κι αν φύγω πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα γυρίσω. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον»!

Μάθαμε και για τον τραυματισμό σου στην πλάτη... Πώς τον αντιμετώπισες;

«Ειλικρινά δεν μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή. Χτύπησα κατά τη διάρκεια του τελευταίου αγώνα πριν πάμε στο Βόλο. Πολύ άσχημη χρονική στιγμή.

Ήμουν απόλυτα υγιής όλη τη σεζόν και ξαφνικά χτύπησα. Και όταν πας για τους δύο εγχώριους τίτλους θες να είσαι 100% έτοιμη. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό, έτσι πείσμωσα και έβαλα τα δυνατά μου. Τώρα μπορώ να ξεκουραστώ, να βελτιώσω την υγεία μου. Πιστεύω θα είμαι καλά, ήταν απλά μια κακή συγκυρία.

Ευτυχώς πήγε πολύ καλά η ομάδα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και δεν είχαμε πολλούς αγώνες όσο ήμουν τραυματισμένη. Τις μέρες του κυπέλλου δεν είχα κάνει προπονήσεις για να να βελτιωθεί η υγεία μου. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο για αποθεραπεία αλλά δεν μπορούσα να μην μπω στο παρκέ. Είναι τραγικό που ήμουνα μια χαρά κατά την μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν αλλά στο τέλος δεν μπορούσα να είμαι υγιής.

Πείσμωσα και έβαλα τα δυνατά μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω τον πόνο. Φυσικά όταν είσαι στο παρκέ και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη δεν καταλαβαίνεις τον πόνο. Μετά όταν κάθεσαι στον πάγκο σε χτυπάει. Θυμάμαι κατά τους πανηγυρισμούς στο τέλος μετά τη λήξη του αγώνα, ήμουν ενθουσιασμένη αλλά έπρεπε να φύγω εξαιτίας του πόνου!

Στις αρχές του τραυματισμού φοβόμουνα μην με χτυπήσει στην πλάτη η αντίπαλος κι έτσι αρχικά δεν πόσταρα πολύ αλλά δοκίμαζα να σουτάρω. Μετ' έπειτα αποφάσισα πως έπρεπε να παίξω όπως παίζω πάντα και να μην αλλάξω το παιχνίδι μου.

Τα πράγματα βελτιώθηκαν. Ήταν περισσότερο ψυχολογικό. Όταν είχα χρόνο να ξεκουραστώ και να κάνω προπόνηση απέβαλα εκείνη την σκέψη».

Ποιοι σε στηρίζανε κατά τη διάρκεια του τραυματισμού σου;

«Οι συμπαίκτριες μου κυρίως, είναι βασικά οι μόνες φίλες που έχω εδώ. Όπως και κάποιοι άλλοι Έλληνες φίλοι μου. Ήμουν μαζί τους αρκετά. Στις προπονήσεις, εκτός προπονήσεων.. Σίγουρα με βοήθησαν πάρα πολύ»!

Τι έχεις να πεις σε όλους τους Panathinaikos Supporters Abroad, τους Παναθηναϊκούς του εξωτερικού δηλαδή;

«Δεν θα το πιστέψετε αλλά όταν γύρισα στην πατρίδα μου και πήγα σε πιτσαρία είχαν λάβαρο του Παναθηναϊκού και τους είπα πως παίζω σε αυτήν την ομάδα!

Το έκαναν τεράστιο θέμα! Δεν περίμενα να υπήρχε κόσμος εκτός Ελλάδος που να υποστηρίζει τον Παναθηναϊκό και το βρίσκω υπέροχο που ο κόσμος που φεύγει από Ελλάδα αγαπάει και υποστηρίζει τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό!

Ακόμη και άτομα οι οποίοι δεν είναι Έλληνες υποστηρίζουνε τον Παναθηναϊκό και είναι καταπληκτικό! Και φυσικά όποτε έρθουνε πίσω στην Ελλάδα έρχονται στο γήπεδο και μας στηρίζουν και μας βοηθάνε κι αυτοί να φτάσουμε στους στόχους μας.

Οπόταν ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους εσάς στο εξωτερικό που μας υποστηρίζετε»!

Πώς σκοπεύεις να περάσεις τον χρόνο σου στην Αθήνα τώρα;

«Τώρα που είναι καλοκαίρι μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στην παραλία, να παίζω beach volley, να ξεκουράζομαι και γενικά να περνάω ευχάριστα!

Λατρεύω το ότι δεν πρέπει να βρίσκομαι σε πρόγραμμα! Ξυπνάω το πρωί και κάνω ό,τι θέλω εκείνη τη στιγμή. Μου αρέσει πάρα πολύ το καλοκαίρι εδώ! Όλοι είναι χαλαροί, κάτι το οποίο βοηθάει κι εμένα να χαλαρώνω και να ετοιμάζομαι έτσι για τη νέα αγωνιστική σεζόν.

Στην πατρίδα μου όλοι έχουν τις δουλειές τους, τρέχουν πάνω κάτω, άρα είναι διαφορετικά. Το χειμώνα δεν είναι τόσο καλά, αλλά πάλι μου αρέσει. Δεν συγκρίνεται όμως με το καλοκαίρι»!