Σπουδές και μπάσκετ υπό το πρίσμα του Γιάννη Βαλσαμόπουλου

Ο συνδυασμός του μπάσκετ με τις σπουδές και πως αυτά μπορούν να αναπτύσσονται παράλληλα είναι κάτι που απασχολεί πάντα τους γονείς. Το Hoop Camp κατανοώντας ότι αυτό είναι ένα καίριο κομμάτι εγκαινιάζει μία νέα ενότητα, όπου γονείς blogάρουν και μιλούν για τη σχέση των παιδιών τους με το αγαπημένο τους άθλημα, μοιράζονται σκέψεις, όνειρα και εμπειρίες.

Η αρχή γίνεται με τον Γιάννη Βαλσαμόπουλο, ο οποίος κάθε χρόνο κάνει αρκετά χιλιόμετρα για να βλέπει την κόρη του, Βαλεντίνη, να κυνηγά τα όνειρα της και να αναπτύσσει μία υγιή σχέση με τον αθλητισμό. Διαβάστε στο blog του πως ξεκίνησαν όλα, πως διατηρείται μία ισορροπία μεταξύ μπάσκετ και σχολείου αλλά και πως οραματίζεται το μέλλον της κόρης του.

«Η σχέση της Βαλεντίνης με το μπάσκετ ξεκίνησε από μικρή ηλικία, καθώς άρχισε να παίζει από 6 χρονών. Αρχικά ξεκίνησε σε τμήμα με αγόρια, όμως όπως καταλαβαίνετε η συνύπαρξη ήταν λίγο περιπετειώδη, καθώς δεν την ήθελαν τα παιδιά λόγω της διαφοράς φύλλου. Αρχίσαμε, λοιπόν, να ψάχνουμε ομάδα κοριτσιών κάτι που δεν υπήρχε στην περιοχή μας. Αφού μείναμε δύο χρόνια σε αυτή την κατάσταση τελικά πήγαμε στον Ηρακλή. Κάπου εκεί μπήκε για τα καλά το… μικρόβιο του μπάσκετ μέσα της, άρχισε να καταλαβαίνει περισσότερο τι γίνεται, έπαιζε με τον αδερφό της κι έτσι αναπτύχθηκε μία υγιής σχέση με τον αθλητισμό.

Ως γονείς, είχαμε καταστήσει σαφές ότι ο χρόνος μεταξύ μαθημάτων και μπάσκετ δεν γινόταν να μην είναι σωστά μοιρασμένος. Το διάβασμα γινόταν μαζί με τη μητέρα της και αφού γνώριζα ότι έχουν ολοκληρωθεί οι υποχρεώσεις του σχολείου και είχε διαβάσει, τότε αναλάμβανα δράση εγώ για να τρέχουμε μαζί στις αθλητικές της δραστηριότητες. Σε αυτό που στέκομαι είναι ότι ποτέ ως γονείς δεν μπήκαμε απέναντι της στο κομμάτι του μπάσκετ με τον φόβο μην αμελήσει τα μαθήματα της. Από τη στιγμή που της άρεσε και ήταν κάτι υγιές, δεν υπήρχε περίπτωση να μην βοηθήσω και να μην γίνω αρωγός στην προσπάθεια της κόρη μου.

Πάνω σε αυτή τη φιλοσοφία ήρθε και η σκέψη να επιδιώξουμε να συνδυάσει το μπάσκετ με τις σπουδές της. Μόλις μάθαμε για το Hoop Camp είδαμε ότι θα μπορούσε να γίνει ένα «πάντρεμα» των δύο και παρότι όταν πρωτοήρθε ήταν δευτέρα γυμνασίου αποφασίσαμε να βάλουμε τις όποιες βάσεις από νωρίς. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ρωτήσω, να ψάξω, να μάθω και να προετοιμαστώ και στη συνέχεια δήλωσε συμμετοχή στο πρώτο Hoop Camp. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω τόσα χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και να μην έχω ψάξει και μάθει τα πάντα γύρω από το πρόγραμμα και τους ανθρώπους του Hoop Camp. Ως παλιός μπασκετικός που έπαιζε στα νιάτα του ερασιτεχνικά στον Ηρακλή, δεν γινόταν να μην ρωτήσω. Μετά το πρώτο camp που ήρθαμε, πλέον η Βαλεντίνη δίνει το παρών σε όλα γιατί είδαμε ότι κερδίζει πολλά από την επαφή της με προπονητές άλλης φιλοσοφίας και κουλτούρας, οι οποίοι βλέπουν και διδάσκουν το μπάσκετ διαφορετικά από τον ευρωπαϊκό τρόπο. Πολλές φορές παρατηρώ ότι τους δείχνουν πράγματα και λεπτομέρειες που πολλοί προπονητές δεν τα έχουν καν στο μυαλό τους. Για εμένα αυτά τα camp είναι ένα επιπλέον «όπλο» για την πορεία της.

Προσωπικά όταν κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σκεφτώ την κόρη μου σε δέκα χρόνια, αυτό που θέλω είναι να τη βλέπω να κάνει αυτό που αγαπάει και αν μπορεί να το συνδυάζει μαζί με το άθλημα που λατρεύει, θα είναι το τέλειο. Μακάρι να βρει το επάγγελμα που θέλει να κάνει και να συνεχίζει να παίζει μπάσκετ γιατί βλέπω πόσο πολλή αγάπη έχει γι αυτό και πόσο τη χαλαρώνει και τη γεμίζει.

Μακάρι όλα τα παιδιά να βρουν το δρόμο τους και να συνδυάζουν τον υγιή αθλητισμό με τις σπουδές τους γεμίζοντας την κοινωνία μας με θετικά πρότυπα και καλούς ανθρώπους.

Σας ευχαριστώ για το χώρο που μου δώσατε να μοιραστώ τις σκέψεις μου.

Γιάννης Βαλσαμόπουλος».