Το χρυσό ραντεβού του 1987-Δείπνο της ΕΟΚ στην τότε Εθνική Ανδρών-Τι δήλωσαν οι πρωταγωνιστές-Πλούσιο φωτορεπορτάζ

Έκαναν τα αδύνατα να φαντάζουν δυνατά, ξεπέρασαν κακοτοπιές και έφτασαν στην κορυφή στέλνοντας μια ολόκληρη χώρα στα ουράνια. Η Εθνική Ομάδα μπάσκετ του 1987 έσμιξε και πάλι σε ένα δείπνο που διοργάνωσε η ΕΟΚ με οικοδεσπότη τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας, Γιώργο Βασιλακόπουλο.

Οι έντεκα από τους δώδεκα παίκτες και ο προπονητής της ομάδας, Κώστας Πολίτης έδωσαν το «παρών» στο εστιατόριο «Διόνυσος», καθώς η μοναδική απουσία της βραδιάς ήταν αυτή του Νίκου Γκάλη, ο οποίος είχε ενημερώσει πως δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε αυτή την επανένωση της παρέας.

Ο Γενικός Γραμματέας της ΕΟΚ, Παναγιώτης Τσαγκρώνης, ο αντιπρόεδρος της ΕΟΚ, Αριστείδης Γολέμης, ο ταμίας Παναγιώτης Μπασούρης, τα μέλη του ΔΣ Γιάννης Αλεξόπουλος, Γιάννης Κουτραφούρης, Σωτήρης Κουλοσούσας, Θανάσης Θεοδωρόπουλος, Βαγγέλης Λυμπεράτος και ο Κώστας Παρίσης που ήταν και ο γιατρός της Εθνικής Ομάδας του 1987 ήταν ήταν μεταξύ των παρόντων στη λαμπρή βραδιά με φόντο την Ακρόπολη. Η σύνδεση με τη νυν Εθνική Ομάδα έγινε μέσα από την παρουσία του ομοσπονδιακού προπονητή, Φώτη Κατσικάρη και του μάνατζερ, Κώστας Κώτση.

Τι δήλωσαν οι πρωταθλητές Ευρώπης 1987; Ο λόγος τους ανήκει:

Παναγιώτης Γιαννάκης: «Είχαμε ανέκαθεν ταλέντο, αλλά όταν γίναμε και ομάδα και το πιστέψαμε, καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία. Όλοι οι Έλληνες μετά την επιτυχία αυτή ήθελαν να παίξουν μπάσκετ. Εκείνη η παρέα έδειξε πως αν συνεργαστούμε κι έχουμε πάθος γι’ αυτό που κάνουμε κι αγαπάμε μπορούμε να γίνουμε πρωταθλητές. Στον Καμπούρη στο τέλος είπα απλώς «βάλε τις βολές». Προσπάθησα να βοηθήσω τον Αργύρη να φύγει αυτή η πίεση που είχε και τα κατάφερε βάζοντας τις βολές. Σε μια παρέα και τόσο καλό κλίμα μπορούμε να τα λέμε αυτά τα πράγματα».

Παναγιώτης Φασούλας: «Η Ελλάδα του 1987 ήταν όχι σε μια ανάλογα δύσκολη κατάσταση με τη σημερινή, αλλά σε μία δύσκολη περίοδο. Εκείνη η Εθνική Ομάδα έδειξε σε όλους τους Έλληνες πως με συλλογικότητα και ομαδικότητα μπορούν να κάνουν θαύματα. Αυτό κάναμε όλοι μαζί τότε. Ήταν μια πολύ σημαντική επιτυχία για όλο τον ελληνικό λαό και όλοι θυμούνται εκείνη τη βραδιά του Ιουνίου. Αυτή ήταν η πιο σημαδιακή επιτυχία και ακολούθησαν πολλές ακόμη. Το ελληνικό μπάσκετ παραμένει 30 χρόνια στην κορυφή κι αν καταφέρουμε να περάσουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι μια ακόμη μεγάλη επιτυχία».

Φάνης Χριστοδούλου: «Ο... «μπέμπης» δεν μεγάλωσε, γέρασε» τόνισε χαμογελώντας: «Ήταν μια ανεπανάληπτη επιτυχία για εκείνη την ομάδα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που μετά από εκείνη την επιτυχία πολύς κόσμος ήρθε στο άθλημα και ακόμα και σήμερα το μπάσκετ παραμένει σε πολύ καλό δρόμο».

Νίκος Φιλίππου: «Αποδόθηκε δικαιοσύνη. Εκείνες οι βολές ήταν δραματικές και εξελίχθηκαν για όλους μας σε μια γλυκιά ανάμνηση που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Η αλήθεια είναι πως οι παρέες είναι εκείνες που γράφουν ιστορία. Τα παιχνίδια τα κερδίζεις και μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό. Το κλίμα στην ομάδα ήταν πολύ καλό. Εγώ το είπα (σ.σ. ότι οι Γκάλης-Γιαννάκης δεν μιλούσαν μεταξύ τους) για να δείξω ότι παρά γεγονός αυτό, υπήρχε πολύ καλό κλίμα στις τάξεις της ομάδας και όλοι δουλεύαμε έναν κοινό σκοπό, αφήνοντας κατά μέρους οτιδήποτε άλλο».

 Αργύρης Καμπούρης: «Είναι πολύ μεγάλη χαρά να βρισκόμαστε όλοι μαζί μετά από 29 χρόνια, αυτή η παλιοπαρέα. Ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή για το ελληνικό μπάσκετ. Ήταν το ξεπέταγμα που έκανε το ελληνικό μπάσκετ, μπήκαν οι βάσεις για να συνεχίσουμε να έχουμε αποτελέσματα. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που χάρη σε αυτή την επιτυχία πολλά παιδιά αγκάλιασαν το μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα. Το μήνυμα που στέλνει αυτή η επιτυχία είναι πως δεν πρέπει να τα παρατάμε και όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα».

Παναγιώτης Καρατζάς: «Από την αρχή σε εκείνο το τουρνουά μπήκαμε με τη σκέψη να προχωρήσουμε αγώνα με αγώνα. Είναι μεγάλη ευτυχία που είμαστε και πάλι όλοι εδώ μαζί. Το μπάσκετ παραμένει τόσα χρόνια μετά σε υψηλό επίπεδο. Ήταν πολύ μεγάλο αυτό που καταφέραμε και έδωσε μεγάλη ώθηση στο ελληνικό μπάσκετ».

Κώστας Πολίτης: «Το έργο του προπονητή ήταν να βάλει τις βάσεις γι’ αυτή την ομάδα. Η Εθνική τότε είχε πολύ καλό κλίμα και ήταν ένα πολύ καλό σύνολο. Ο καθένας ήξερε καλά το ρόλο του. Αυτό που έβαζε φτερά όμως στα πόδια των παικτών ήταν η συμπαράσταση του κόσμου. Ήταν κάτι πρωτοφανές πόσος κόσμος έβγαινε στους δρόμους από τη Γλυφάδα μέχρι το ΣΕΦ. Το μπάσκετ είναι ψυχολογικό άθλημα. Ποιοι Σοβιετικοί και ποιοι Γιουγκοσλάβοι με την ψυχολογία που έμπαινε η ομάδα στο γήπεδο; Δεν είναι πόλεμος, είναι μπάσκετ και στο μπάσκετ μπορεί ο καθένας να νικήσει τον οποιονδήποτε, όσο δυνατός κι αν είναι. Το θετικό είναι πως το μπάσκετ είχε συνέχεια, γιατί είχε μια σωστή διοίκηση και κόσμο που το αγαπούσε, ενώ ταιριάζει και σ την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα».

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Γιώργος Βασιλακόπουλος, ρωτήθηκε για την απουσία του Νίκου Γκάλη, αλλά και τη σημασία της επιτυχίας εκείνης: «Οπωσδήποτε είναι μια σημαντική απουσία, αλλά πρέπει να σεβαστούμε τους σοβαρούς λόγους που δεν κατέστη δυνατό να δώσει το «παρών». Θα πρέπει όμως να μην στεκόμαστε στους απόντες αλλά στους παρόντες. Η 14η Ιουνίου του 1987 είναι η εκκίνηση για πολύ μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού αθλητικού κινήματος. Το άθλημα έχει την οργάνωση για να εκμεταλλευτεί την μεγάλη επιτυχία και να έρθουν πολλές ακόμη στο μέλλον. Να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε επιτυχίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Πιστεύω πως η Εθνική Ομάδα θα ανταποκριθεί και πάλι στις προσδοκίες, ενόψει του Προολυμπιακού Τουρνουά».