Σάκης Θεοδοσιάδης: «Ζητώ συγγνώμη...»

Μ’ ένα συγκλονιστικό κείμενο και με αρκετή δόση  χιούμορ παρά το πρόβλημα υγείας από την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε στον «τάφο του Ινδού»  από ανθρωποειδή που θέλουν να λέγονται φίλαθλοι, οπαδοί ή οτιδήποτε άλλο, ο γνωστός δημοσιογράφος του γυναικείου και ερασιτεχνικού μπάσκετ, Σάκης Θεοδοσιάδης αναφέρει τα εξής:

«Αρχικά θέλω να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από τα παιδιά με τα οποία έτυχε να συμπλακώ το Σάββατο στο κλειστό της Λεωφόρου γιατί εντελώς  καθ’ υπερβολή όπως συνηθίζουν τα ΜΜΕ διόγκωσαν ένα άτυχο συμβάν σε δολοφονική επίθεση και μίλησαν για χούλιγκανς και τα συναφή που δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια. Για ενορχήστρωση από διοικούντες της ομάδας  και άλλα τέτοια που αποτελούν τουλάχιστον φαντασίες για να μην πω εγκαθέτους ισχυρισμούς κάποιων κακοθελητών που θέλουν να κλείσουν το ακατάλληλο για αγώνες μπάσκετ - όπως ισχυρίζονται-  κλειστό της Λεωφόρου.

 Τώρα για κάποια μικρά προσωπικά ιατρικά προβλήματα, ευτυχώς δεν έχω κανένα οικονομικό πρόβλημα  όχι μόνο από όσα σημαντικά ποσά  βγάζω από το «Φως των Σπορ» όπου εργάζομαι και ασχολούμαι με το γυναικείο και το ερασιτεχνικό μπάσκετ  αλλά και από τα στημένα παιχνίδια, τα στοιχήματα και όλα όσα επιτέλους ήρθε η ώρα να «αποκαλύψω»,  μου αποφέρουν σημαντικά ποσά  και θα τα αντιμετωπίσω εύκολα. Άλλωστε ο τρόπος ζωής μου αποτελεί μια καθημερινή πρόκληση και οφείλω να περιορίσω αυτές τις δραστηριότητες για να μην τροφοδοτώ ανάλογες αντιδράσεις. Τέλος θα ήθελα να πω ότι δικαίως η διοίκηση του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού δεν προέβη σε κάποια ανακοίνωση συμπαράστασης προς το πρόσωπό μου αφού καμία σχέση δεν είχε με τα άτυχα συμβάντα και το ότι συνέβησαν στο γήπεδο αυτό ήταν απλά συμπτωματικό,  με δεδομένο μάλιστα ότι πηγαίνω στο γήπεδο αυτό τουλάχιστον πέντε με έξι φορές ετήσια εδώ και 17 χρόνια και δεν μου έχει συμβεί το παραμικρό .

Οφείλω να ευχαριστήσω επίσης τους γιατρούς στο Γεννηματάς γιατί  αν και δεν γνώριζαν ποιος είμαι,  με περιέθαλψαν εξαιρετικά. Εν ολίγοις αφού είμαι εν ζωή και δεν θα μου μείνει κανένα άλλο πρόσθετο κουσούρι από αυτά που κουβαλώ εδώ και χρόνια,  όλα μια χαρά και καταλήγω για να μην σας κουράζω. Σε ένα από τα εκατοντάδες  μηνύματα συμπαράστασης που πήρα το διήμερο αυτό και με έκαναν να νοιώσω κάπως καλύτερα ψυχολογικά, ένας φίλος που ακόμη δεν έχω δει στο πρόσωπο αλλά αυτοί τελικά είναι  πιο αληθινοί φίλοι από όλους μου έγραψε σε μήνυμα: «Η Ελλάδα είναι απλά η χώρα που είναι αντάξια των ανθρώπων που την κατοικούν».  Δυστυχώς έχει πολύ δίκιο…»