Από το νέο διαδικτυακό περιοδικό, το www.compra.gr, που κυκλοφόρησε εδώ και τρεις εβδομάδες, και το πρώτο τεύχος του αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη με τίτλο «η μέθοδος των τριών», που παραχώρησαν στην Αθηνά Πατρινού οι αδελφοί Τοπούζη, ευχαριστώντας τους συντελεστές της ηλεκτρονικής έκδοσης για την πρωτοπορία που μου δίνουν στην…αναδημοσίευση.
«Οι δεσμός που τους ενώνει είναι ο ισχυρότερος όλων... Μπορεί οι δρόμοι τους να είναι διαφορετικοί, καθώς ζουν σε διαφορετικές πόλεις, όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Νίκος, Θανάσης και Πέτρος Τοπούζης. Τρία αδέλφια που αφιερώθηκαν στον αθλητισμό με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.
Πριν από 33 χρόνια ήρθαν στον κόσμο οι δίδυμοι Νίκος και Θανάσης. Η περίπτωσή τους είναι… κλασική. Δίδυμοι που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, σε σημείο ώστε να δυσκολεύεσαι να τους αναγνωρίσεις, όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στη φωνή! Οποίον από τους δύο ακούσεις, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά το όνομά του. Τόσο πολύ μοιάζουν, που δεν θα μπορούσαν να μην έχουν τις ίδιες επιρροές και να μην ακολουθήσουν το ίδιο άθλημα, το μπάσκετ: «Τότε υπήρχε μόνο ο Άρης! Όπως όλη η Ελλάδα εκείνη την εποχή υποστήριζε τον Άρη, το ίδιο κάναμε κι εμείς! Όταν ήρθε η ηλικία μας να αγωνιστούμε σε κάποιο άθλημα, επειδή ήμασταν και ψηλά παιδιά επιλέξαμε (σ.σ. μαζί με τον Θανάση) το μπάσκετ», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος για να συμπληρώσει ο δίδυμος:
«Ήταν Σεπτέμβριος του 1986 στην παραλία της Καβάλας. Υπήρχε ένα γήπεδο το οποίο μας άρεσε να πηγαίνουμε να παίζουμε, έτσι αποφασίσαμε να γραφτούμε σε μια ομάδα, τον Ηρακλή Καβάλας».
Τα χρόνια πέρασαν με τα δύο αδέλφια να εξελίσσονται… Πιερικός, Παναθηναϊκός, Κομοτηνή, CCU Alvik Stockholm, Ολυμπιακός Βόλου, Σπόρτιγκ, Παγκράτι, Νίκη Βόλου και Μεταμόρφωση Βόλου για τον Νίκο, Πιερικός, Παναθηναϊκός, Κομοτηνή, Southern Illinois, Colorado Christian, Ολυμπιακός Βόλου, Π. Φάληρο, Αιγάλεω, Χαλκίδα και Ίκαροι Σερρών για το Θανάση. Το μπάσκετ έγινε ο έρωτας τους, μια μεγάλη αγάπη που πρόκειται να κρατήσει για πάντα. «Είναι ζωή. Η ζωή είναι μπάσκετ και το μπάσκετ είναι ζωή! Για μένα τα πάντα είναι αθλητισμός και αυτό ισχύει σε όλη την οικογένεια», σχολιάζει ο Θανάσης για το ρόλο που παίζει το μπάσκετ στη ζωή του με τον Νίκο να συμφωνεί απόλυτα: «Είναι τρόπος ζωής δεν θα μπορούσα να με φανταστώ σε κάποιο άλλο άθλημα».
Όπως συμβαίνει συχνά, υπάρχει η πρώτη αγάπη και ακολουθεί μία δεύτερη... Έτσι, Νίκος και Θανάσης λατρεύουν την Ιστορία, την οποία μάλιστα σπούδασαν στην Αμερική. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο πρωτότοκος (σ.σ. ο Νίκος είναι κατά ένα λεπτό μεγαλύτερος!) «απάτησε» τον αθλητισμό. Η συγκεκριμένη Επιστήμη τον οδήγησε στο να συγγράψει το πρώτο του βιβλίο: «Από μικρό με γοήτευε η Ιστορία και δη η ελληνική. Ενδιαφερόμουν για το πως γίνεται η γραφή μιας εργασίας ή η συγγραφή ενός βιβλίου. Δεν ήθελα να μείνω απλά αναγνώστης, αλλά στο μυαλό μου υπήρχε πάντα η δίψα να “εισβάλω” στην ιστοριογραφία». Με αφορμή μια ξεχασμένη εκστρατεία, αυτή των Καρχηδονίων εναντίον της Σικελίας και συγκεκριμένα κατά της πόλης της Ιμέρας, ο Νίκος αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι το νησί της Μεσογείου για να διαπιστώσει τι συνέβη πριν από 25 περίπου αιώνες. Έτσι γεννήθηκε το «Ιμέρα Πολέμου».
«Σίγουρα η συγγραφή του βιβλίου έγινε ως ένα βαθμό εις βάρος του μπάσκετ και της οικογένειας μου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το μετανιώνω», δηλώνει για το δημιούργημά του ο Νίκος, συμπληρώνοντας: «Μάλιστα, έχω ξεκινήσει και το δεύτερο βιβλίο μου, το οποίο μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι θα προχωρήσει αρκετά».
Τώρα, το αν θα κάνει και τη δεύτερη του αγάπη επάγγελμα; «Θα ήταν ευτύχημα για μένα να μπορέσω να το ακολουθήσω βιοποριστικά. Κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Θα ήταν αυταπάτη αν πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το κάνω περισσότερο από μεράκι και από εκεί και πέρα ό,τι βγει. Όμως ποτέ δεν λέω ποτέ!».
Ο... όμοιος Θανάσης μπορεί να έχει την ίδια δεύτερη αγάπη, αλλά όπως φαίνεται δεν σκοπεύει να ακολουθήσει τα χνάρια του αδελφού του: «Έχω μάθει να ασχολούμαι και να συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους. Οπότε ό,τι και να κάνω θέλω να έχει βάση αυτό. Οι καιροί είναι δύσκολοι, οπότε το επόμενο βήμα πρέπει να είναι προσεκτικό. Όμως, έχω καιρό μπροστά μου, έχω τρία με τέσσερα χρόνια που θα παίζω ακόμα μπάσκετ».
Ο γκολτζής της οικογένειας!
Η οικογένεια Τοπούζη δεν σταματά εκεί, αφού την τριάδα συμπληρώνει ο Πέτρος. Ο μικρότερος της οικογένειας -μόλις 20 χρονών- θα περίμενε ίσως να κάποιος να παραδειγματιστεί από τα μεγαλύτερα αδέλφια του και να ασχοληθεί με το μπάσκετ, όμως εκείνος… απέδρασε: «Ο πατέρας μας ήταν παλιός ποδοσφαιριστής και έτσι ο Πέτρος ακολούθησε αυτό. Την εποχή που λείπαμε στην Αμερική τον πήρε με το… μέρος του και έτσι ακολούθησε το ποδόσφαιρο» επισημαίνουν ο Νίκος και ο Θανάσης για τον Πέτρο.
Αυτή, βέβαια, είναι η εκδοχή των δύο μεγάλων, γιατί ο Πέτρος το βλέπει με τη δική του οπτική: «Το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με εμένα. Ξεκίνησα να παίζω σε σχετικά μεγάλη ηλικία, στα 12, χωρίς να με παροτρύνει κανείς. Αν και ο πατέρας μου έπαιζε, πρώτα ασχολήθηκα και μετά με καθοδήγησε», αναφέρει ο... Βενιαμίν της οικογένειας και συνεχίζει: «Κλωτσούσα την μπάλα στον κήπο, ο πατέρας μου με είδε που έπαιζα και έτσι με έγραψε σε μια ομάδα. Μέχρι τα 17 μου σχεδόν… δεν υπήρχα στο χώρο. Ο μόνος που πίστευε σε μένα ήταν ο πατέρας μου».
Ίσως ένας ακόμα λόγος που δεν ακολούθησε το μπάσκετ θα μπορούσε να θεωρηθεί το ότι ο Πέτρος είχε και έχει υψηλές βλέψεις: «Τον πρώτο καιρό είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με το μπάσκετ, όμως είμαι άνθρωπος που βάζει πάνω από όλα τη λογική. Έβλεπα ότι δεν θα γίνω πολύ ψηλός (σ.σ. είναι 1.91!) και γι’ αυτό δεν το ακολούθησα. Σε ότι κάνω θέλω να είμαι πρώτος, αλλιώς τα παρατάω».
Η απόφαση του Πέτρου να ακολουθήσει διαφορετική πορεία από τα μεγαλύτερα αδέλφια του δεν ενόχλησε, αλλά… «Περισσότερο με δυσκόλευε γιατί δεν μπορώ να τον συμβουλέψω, γι’ αυτό το λόγο νιώθω άσχημα. Μπορώ να το κάνω σε τόσα νέα παιδιά και δεν μπορώ να βοηθήσω τον ίδιο μου τον αδελφό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θανάσης για να ταυτιστεί η άποψή του με αυτή του Νίκου: «Ως φίλαθλος, αλλά πολύ περισσότερο από προσωπική εμπειρία έχω μάθει να μη δίνω σημασία σε όσα λένε γύρω από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να τον συμβουλέψω κατάλληλα σε συνδυασμό με το ότι δεν έχω τις κατάλληλες διασυνδέσεις ώστε να τον βοηθήσω στα δύσκολα».
Πλέον, ο Πέτρος θεωρείται ανερχόμενο ταλέντο, αγωνίζεται στην Κοζάνη έχοντας 18 συμμετοχές και 7 γκολ. Ο Θανάσης λόγω του ότι έχει ελεύθερες Κυριακές μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις πιο εύκολα, ενώ ο Νίκος: «Επειδή αγωνίζομαι Κυριακή δεν μπορώ να πάω να παρακολουθήσω αγώνα του Πέτρου. Αποτέλεσμα… να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να περιμένω να με ενημερώσουν πώς τα πήγε ο Πέτρος, για το αν έβαλε γκολ και να πανηγυρίσουμε!».
Οι τρεις τους, ως αδέλφια, δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν σε πολλά: «Όπως ο Νίκος αγαπάει και τα δύο πολύ (μπάσκετ και συγγραφή), έτσι και εγώ. Ίδια γονίδια βλέπεις! Μου αρέσει και μένα να γράφω, όπως και κάνω άλλωστε, αλλά η διαφορά με τον Νίκο είναι ότι εγώ δεν έχω υπομονή», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Πέτρος.
Όπως και να έχει, είτε με το μπάσκετ, είτε με το ποδόσφαιρο, είτε ακόμα και με τη συγγραφή βιβλίων, η οικογένεια Τοπούζη έχει τρεις λόγους με… όνομα για να καμαρώνει. Νίκος, Θανάσης, Πέτρος!
«Οι δεσμός που τους ενώνει είναι ο ισχυρότερος όλων... Μπορεί οι δρόμοι τους να είναι διαφορετικοί, καθώς ζουν σε διαφορετικές πόλεις, όλοι τους όμως έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Νίκος, Θανάσης και Πέτρος Τοπούζης. Τρία αδέλφια που αφιερώθηκαν στον αθλητισμό με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.
Πριν από 33 χρόνια ήρθαν στον κόσμο οι δίδυμοι Νίκος και Θανάσης. Η περίπτωσή τους είναι… κλασική. Δίδυμοι που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, σε σημείο ώστε να δυσκολεύεσαι να τους αναγνωρίσεις, όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στη φωνή! Οποίον από τους δύο ακούσεις, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά το όνομά του. Τόσο πολύ μοιάζουν, που δεν θα μπορούσαν να μην έχουν τις ίδιες επιρροές και να μην ακολουθήσουν το ίδιο άθλημα, το μπάσκετ: «Τότε υπήρχε μόνο ο Άρης! Όπως όλη η Ελλάδα εκείνη την εποχή υποστήριζε τον Άρη, το ίδιο κάναμε κι εμείς! Όταν ήρθε η ηλικία μας να αγωνιστούμε σε κάποιο άθλημα, επειδή ήμασταν και ψηλά παιδιά επιλέξαμε (σ.σ. μαζί με τον Θανάση) το μπάσκετ», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος για να συμπληρώσει ο δίδυμος:
«Ήταν Σεπτέμβριος του 1986 στην παραλία της Καβάλας. Υπήρχε ένα γήπεδο το οποίο μας άρεσε να πηγαίνουμε να παίζουμε, έτσι αποφασίσαμε να γραφτούμε σε μια ομάδα, τον Ηρακλή Καβάλας».
Τα χρόνια πέρασαν με τα δύο αδέλφια να εξελίσσονται… Πιερικός, Παναθηναϊκός, Κομοτηνή, CCU Alvik Stockholm, Ολυμπιακός Βόλου, Σπόρτιγκ, Παγκράτι, Νίκη Βόλου και Μεταμόρφωση Βόλου για τον Νίκο, Πιερικός, Παναθηναϊκός, Κομοτηνή, Southern Illinois, Colorado Christian, Ολυμπιακός Βόλου, Π. Φάληρο, Αιγάλεω, Χαλκίδα και Ίκαροι Σερρών για το Θανάση. Το μπάσκετ έγινε ο έρωτας τους, μια μεγάλη αγάπη που πρόκειται να κρατήσει για πάντα. «Είναι ζωή. Η ζωή είναι μπάσκετ και το μπάσκετ είναι ζωή! Για μένα τα πάντα είναι αθλητισμός και αυτό ισχύει σε όλη την οικογένεια», σχολιάζει ο Θανάσης για το ρόλο που παίζει το μπάσκετ στη ζωή του με τον Νίκο να συμφωνεί απόλυτα: «Είναι τρόπος ζωής δεν θα μπορούσα να με φανταστώ σε κάποιο άλλο άθλημα».
Όπως συμβαίνει συχνά, υπάρχει η πρώτη αγάπη και ακολουθεί μία δεύτερη... Έτσι, Νίκος και Θανάσης λατρεύουν την Ιστορία, την οποία μάλιστα σπούδασαν στην Αμερική. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο πρωτότοκος (σ.σ. ο Νίκος είναι κατά ένα λεπτό μεγαλύτερος!) «απάτησε» τον αθλητισμό. Η συγκεκριμένη Επιστήμη τον οδήγησε στο να συγγράψει το πρώτο του βιβλίο: «Από μικρό με γοήτευε η Ιστορία και δη η ελληνική. Ενδιαφερόμουν για το πως γίνεται η γραφή μιας εργασίας ή η συγγραφή ενός βιβλίου. Δεν ήθελα να μείνω απλά αναγνώστης, αλλά στο μυαλό μου υπήρχε πάντα η δίψα να “εισβάλω” στην ιστοριογραφία». Με αφορμή μια ξεχασμένη εκστρατεία, αυτή των Καρχηδονίων εναντίον της Σικελίας και συγκεκριμένα κατά της πόλης της Ιμέρας, ο Νίκος αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι το νησί της Μεσογείου για να διαπιστώσει τι συνέβη πριν από 25 περίπου αιώνες. Έτσι γεννήθηκε το «Ιμέρα Πολέμου».
«Σίγουρα η συγγραφή του βιβλίου έγινε ως ένα βαθμό εις βάρος του μπάσκετ και της οικογένειας μου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το μετανιώνω», δηλώνει για το δημιούργημά του ο Νίκος, συμπληρώνοντας: «Μάλιστα, έχω ξεκινήσει και το δεύτερο βιβλίο μου, το οποίο μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι θα προχωρήσει αρκετά».
Τώρα, το αν θα κάνει και τη δεύτερη του αγάπη επάγγελμα; «Θα ήταν ευτύχημα για μένα να μπορέσω να το ακολουθήσω βιοποριστικά. Κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Θα ήταν αυταπάτη αν πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το κάνω περισσότερο από μεράκι και από εκεί και πέρα ό,τι βγει. Όμως ποτέ δεν λέω ποτέ!».
Ο... όμοιος Θανάσης μπορεί να έχει την ίδια δεύτερη αγάπη, αλλά όπως φαίνεται δεν σκοπεύει να ακολουθήσει τα χνάρια του αδελφού του: «Έχω μάθει να ασχολούμαι και να συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους. Οπότε ό,τι και να κάνω θέλω να έχει βάση αυτό. Οι καιροί είναι δύσκολοι, οπότε το επόμενο βήμα πρέπει να είναι προσεκτικό. Όμως, έχω καιρό μπροστά μου, έχω τρία με τέσσερα χρόνια που θα παίζω ακόμα μπάσκετ».
Ο γκολτζής της οικογένειας!
Η οικογένεια Τοπούζη δεν σταματά εκεί, αφού την τριάδα συμπληρώνει ο Πέτρος. Ο μικρότερος της οικογένειας -μόλις 20 χρονών- θα περίμενε ίσως να κάποιος να παραδειγματιστεί από τα μεγαλύτερα αδέλφια του και να ασχοληθεί με το μπάσκετ, όμως εκείνος… απέδρασε: «Ο πατέρας μας ήταν παλιός ποδοσφαιριστής και έτσι ο Πέτρος ακολούθησε αυτό. Την εποχή που λείπαμε στην Αμερική τον πήρε με το… μέρος του και έτσι ακολούθησε το ποδόσφαιρο» επισημαίνουν ο Νίκος και ο Θανάσης για τον Πέτρο.
Αυτή, βέβαια, είναι η εκδοχή των δύο μεγάλων, γιατί ο Πέτρος το βλέπει με τη δική του οπτική: «Το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με εμένα. Ξεκίνησα να παίζω σε σχετικά μεγάλη ηλικία, στα 12, χωρίς να με παροτρύνει κανείς. Αν και ο πατέρας μου έπαιζε, πρώτα ασχολήθηκα και μετά με καθοδήγησε», αναφέρει ο... Βενιαμίν της οικογένειας και συνεχίζει: «Κλωτσούσα την μπάλα στον κήπο, ο πατέρας μου με είδε που έπαιζα και έτσι με έγραψε σε μια ομάδα. Μέχρι τα 17 μου σχεδόν… δεν υπήρχα στο χώρο. Ο μόνος που πίστευε σε μένα ήταν ο πατέρας μου».
Ίσως ένας ακόμα λόγος που δεν ακολούθησε το μπάσκετ θα μπορούσε να θεωρηθεί το ότι ο Πέτρος είχε και έχει υψηλές βλέψεις: «Τον πρώτο καιρό είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με το μπάσκετ, όμως είμαι άνθρωπος που βάζει πάνω από όλα τη λογική. Έβλεπα ότι δεν θα γίνω πολύ ψηλός (σ.σ. είναι 1.91!) και γι’ αυτό δεν το ακολούθησα. Σε ότι κάνω θέλω να είμαι πρώτος, αλλιώς τα παρατάω».
Η απόφαση του Πέτρου να ακολουθήσει διαφορετική πορεία από τα μεγαλύτερα αδέλφια του δεν ενόχλησε, αλλά… «Περισσότερο με δυσκόλευε γιατί δεν μπορώ να τον συμβουλέψω, γι’ αυτό το λόγο νιώθω άσχημα. Μπορώ να το κάνω σε τόσα νέα παιδιά και δεν μπορώ να βοηθήσω τον ίδιο μου τον αδελφό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θανάσης για να ταυτιστεί η άποψή του με αυτή του Νίκου: «Ως φίλαθλος, αλλά πολύ περισσότερο από προσωπική εμπειρία έχω μάθει να μη δίνω σημασία σε όσα λένε γύρω από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να τον συμβουλέψω κατάλληλα σε συνδυασμό με το ότι δεν έχω τις κατάλληλες διασυνδέσεις ώστε να τον βοηθήσω στα δύσκολα».
Πλέον, ο Πέτρος θεωρείται ανερχόμενο ταλέντο, αγωνίζεται στην Κοζάνη έχοντας 18 συμμετοχές και 7 γκολ. Ο Θανάσης λόγω του ότι έχει ελεύθερες Κυριακές μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις πιο εύκολα, ενώ ο Νίκος: «Επειδή αγωνίζομαι Κυριακή δεν μπορώ να πάω να παρακολουθήσω αγώνα του Πέτρου. Αποτέλεσμα… να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να περιμένω να με ενημερώσουν πώς τα πήγε ο Πέτρος, για το αν έβαλε γκολ και να πανηγυρίσουμε!».
Οι τρεις τους, ως αδέλφια, δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν σε πολλά: «Όπως ο Νίκος αγαπάει και τα δύο πολύ (μπάσκετ και συγγραφή), έτσι και εγώ. Ίδια γονίδια βλέπεις! Μου αρέσει και μένα να γράφω, όπως και κάνω άλλωστε, αλλά η διαφορά με τον Νίκο είναι ότι εγώ δεν έχω υπομονή», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Πέτρος.
Όπως και να έχει, είτε με το μπάσκετ, είτε με το ποδόσφαιρο, είτε ακόμα και με τη συγγραφή βιβλίων, η οικογένεια Τοπούζη έχει τρεις λόγους με… όνομα για να καμαρώνει. Νίκος, Θανάσης, Πέτρος!
0 Σχόλια