Ελένη Παπαθανασίου και Βασιλική Σιουμουρέκη στο EOK WebRadio

 

Η προπονήτρια και η αρχηγός της ομάδας νεανίδων του Ολυμπιακού Βόλου, Ελένη Παπαθανασίου και Βασιλική Σιουμουρέκη, μίλησαν στην εκπομπή «Woman to woman» του EOK WebRadio με τη Μαριάννα Αξιοπούλου και την Εβίνα Μάλτση.

 

Η Ελένη Παπαθανασίου μίλησε:

 

Για το τουρνουά Women Rising Stars:

 

«Αυτό το τουρνουά μάς έδωσε απίστευτες ευκαιρίες να βιώσουν τα παιδιά μας πρωτόγνωρες εμπειρίες, να παίξουν, να χαρούν, να κάνουν φιλίες, να γίνουν καλύτερες ως παίκτριες και ως άνθρωποι. Τέτοιες διοργανώσεις χρειάζονται, τέτοια στήριξη χρειάζεται, όχι μόνο η ελληνική περιφέρεια, αλλά όλο το ελληνικό μπάσκετ».

 

Για τις όλες δυσκολίες που πέρασε ο Βόλος φέτος:

 

«Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες, είχαμε πολύ καιρό να μπούμε και στα γήπεδα γιατί ο Βόλος είχε πάθει πολύ μεγάλες καταστροφές. Νομίζω ότι αποτέλεσε όλο αυτό και την… ψυχοθεραπεία των παιδιών μας, εν μέσω δυσκολιών, μαθημάτων, πλημμυρών, πυρκαγιών. Θεωρώ ότι τα κατάφεραν, δείχνοντας πρωτόγνωρες δυνάμεις, ψυχικές κυρίως, συνέπεια και πειθαρχία, δηλαδή ό,τι θέλουμε να περάσουμε στη νέα γενιά για να φτιάξουμε καλύτερους χαρακτήρες. Μας βοήθησε πολύ η διοργάνωση και μας βοηθάει και το μπάσκετ ώστε να τα περάσουμε στα παιδιά μας».

 

Για την εξέλιξη της ομάδας της όλα αυτά τα χρόνια:

 

«Δεν έκανα κάτι εγώ, έκαναν τα παιδιά. Πίστεψαν σε όλα αυτά που τους ζητούσαμε, δούλεψαν πάρα πολύ. Έχουν τα προσόντα και το ταλέντο, εγώ απλά τα βοηθάω να μάθουν ότι δεν υπάρχει “ταβάνι” γι’ αυτά. Να ζητούν όλο και κάτι περισσότερο απ’ τον εαυτό τους. Αυτό τους λέω καθημερινά και μετά το τέλος ενός αγώνα ή μιας προπόνησης αν θεωρούν ότι έχουν πάει καλά πάλι να μην είναι ευχαριστημένες απ’ τον εαυτό τους, πάντα να ζητούν το κάτι παραπάνω απ’ αυτόν».

 

Για την κόσμια συμπεριφορά της:

 

«Φιλτράρεις κάποια πράγματα και βλέπεις. Το να χτυπιέσαι γιατί δε σου έδωσε ένας διαιτητής κάποιο φάουλ ή γιατί ένα παιδί σου έκανε κάποιο λάθος, δε βοηθάει σε κάτι. Προσπαθείς να περνάς στην επόμενη φάση, αν μένεις στο προηγούμενο δεν πρόκειται να βγει κάτι. Τη συμπεριφορά μου τη βλέπουν αθλήτριές μου και παίρνουν κάποια μηνύματα. Αν εμένα με δουν και ωρύομαι ή χτυπιέμαι αυτές θα κάνουν τα χειρότερα. Όχι, δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Είναι θέμα αυτοελέγχου, χαρακτήρα και φιλτραρίσματος πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα».

 

Η Βασιλική Σιουμουρέκη είπε:

 

Για το τουρνουά Women Rising Stars:

 

«Ήταν μια διοργάνωση που την περιμέναμε απ’ την αρχή της χρονιάς πώς και πώς, γιατί στο τοπικό πρωτάθλημα δεν έχουμε ούτε τόσο δυνατά παιχνίδια, ούτε με ιδιαίτερη ανταγωνιστικότητα. Ήρθαμε αντιμέτωπες με κορίτσια αθηναϊκών ομάδων, τεστάραμε τις δυνάμεις μας και είδαμε σε τι επίπεδο βρισκόμαστε. Ήταν κάτι πάρα πολύ ευχάριστο και το περιμένουμε και του χρόνου».

 

Για το τι κρατάει απ’ το τουρνουά:

 

«Το ότι βρίσκονται ομάδες στο γήπεδο και ανταγωνίζονται, οι οποίες καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς δεν έχουν την ευκαιρία να κοντραριστούν. Αυτό νομίζω είναι το πιο σημαντικό. Όσον αφορά το προσωπικό επίπεδο, κρατάω το ότι βρέθηκα με τα κορίτσια που ήμασταν πέρυσι στην Εθνική Κορασίδων και ξανασμίξαμε μαζί στο γήπεδο, αλλά αυτήν τη φορά σαν αντίπαλες».

 

Για το μέχρι πού πίστευαν ότι θα φτάσουν:

 

«Πιστεύαμε ότι θα κάναμε μια καλή εμφάνιση και όπου μάς έβγαζε. Όταν ξεκίνησε όλο αυτό δεν περιμέναμε ότι θα φτάναμε στον τελικό του Final-4, όμως υπήρχε θέληση και πάθος απ’ όλες εμάς και με την κατάλληλη καθοδήγηση της προπονήτριάς μας φτάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σίγουρα υπήρχε κίνητρο, θέλαμε να κερδίζουμε κάθε παιχνίδι, να παίρνουμε εικόνες, να βελτιώνουμε τα λάθη μας».

 

Για το αν τους βοήθησε το τουρνουά ενόψει του πανελληνίου πρωταθλήματος νεανίδων:

 

«Τώρα που ξέρουμε πολύ καλύτερα τις υπόλοιπες ομάδες, που λογικά θα τις ξαναβρούμε αντιμέτωπες στο Πανελλήνιο, μας δίνει κίνητρο και ώθηση να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο, έτσι ώστε να δείξουμε τι αξίζουμε σαν ομάδα στο τουρνουά αυτό».

 

Για τη φετινή της πορεία μετά και τον περσινό τραυματισμό που πέρασε:

 

«Δεν περίμενα καθόλου ότι θα είμαι σε αυτό το σημείο. Βέβαια, απ’ τη στιγμή που πέρασα την πόρτα του χειρουργείου είχα βάλει στόχο να επιστρέψω δριμύτερη στον εαυτό που είχα “αφήσει” τότε στο γήπεδο. Υπήρξαν πολλές στιγμές στις οποίες σκεφτόμουν ακόμη και να τα παρατήσω, αλλά δεν το έβαλα κάτω, αφιέρωσα πολλές ώρες τις προπόνηση, παρά το διάβασμα που είχα. Υπήρχε πεποίθηση, πάθος, θέληση και νομίζω πως με τη βοήθεια της ομάδας μου τα κατάφερα και τα καταφέραμε».