Ντάκουρης: «Φέρε το φίλο σου ή τη φίλη σου να παίξουμε μαζί τρεις-τρεις»

 

Ο Βασίλης Ντάκουρης, ειδικός γραμματέας του Δ.Σ. της ΕΟΚ και υπεύθυνος της επιτροπής ευρωπαϊκών προγραμμάτων του Εύνικου, έκανε τη δική του παρέμβαση στην εκπομπή «Τα παιδία παίζει» με τον Αργύρη Παγαρτάνη. Μεταξύ άλλων, είπε:

 

Για το πρόγραμμα 3x3 που διοργανώνει ο Εύνικος:

 

«”Φέρε το φίλο σου ή τη φίλη σου να παίξουμε μαζί τρεις-τρεις”. Το 3×3 όσοι το έχουν αγαπήσει έχουν μεγαλώσει μέσα από αυτό, είναι γραμμένο στο DNA του Έλληνα. Μ’ αυτήν τη σκέψη προσπαθούσε ο σύλλογός μας να προσελκύσει παιδιά σε μια δύσκολη περιοχή όπως αυτή των Άνω Λιοσίων, με αρκετές δυσκολίες και κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Μ’ αυτές τις σκέψεις ήρθε κι “έδεσε” η πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας και το όραμα του προέδρου και όλου του Δ.Σ. για το ποιο θα μπορούσε να ήταν το 3×3 που μπορεί να προσελκύσει και να ευχαριστήσει όλα τα μέλη της “οικογένειας” του μπάσκετ κι έτσι και στην περιοχή μας, σε πλήρη συνεργασία με το δήμο πάρα πολλά χρόνια, ξεκινήσαμε να κάνουμε διάφορα τουρνουά και προσκλήσεις. Μέσα από ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα προέκυψε και η οργανωμένη πλέον ιδέα να καλούμε συστηματικά μια φορά το μήνα κάθε οργανωμένο τμήμα του συλλόγου, με κάποιο συμμαθητή ή συμμαθήτρια να έρθουν να παίξουν μαζί στην προπόνηση 3×3».

 

Για τις κοινωνικές διαστάσεις του προγράμματος:

 

«Το όλο θέμα έχει δύο διαστάσεις. Η μία διάσταση είναι καθαρά η αθλητική, πως ένα παιδί γνωρίζει το άθλημα, το αγαπάει και έρχεται στα πρώτα του βήματα μέσα στο σύλλογο και είναι ο καλύτερος τρόπος να το μαθαίνει μέσα από φίλο του, ξέροντας ότι διασκεδάζει και περνάει καλά. Αυτό είναι το ένα θέμα, το οποίο γίνεται λίγο ουσιαστικότερο για ‘μας του μπασκετικούς-παράγοντες όταν προσπαθούμε μέσα απ’ αυτό να κάνουμε μια στόχευση σε παιδιά πιο εξειδικευμένων ταλέντων. Η δεύτερη διάσταση είναι η κοινωνική προέκταση της όλης ιστορίας. Για ‘μας είναι πάρα πολύ μεγάλη πρόκληση να υπάρχουν παιδιά στο δημοτικό ή το γυμνάσιο που αγαπούν το μπάσκετ, που θέλουν να μάθουν και να παίξουν μπάσκετ, αλλά για κάποιους λόγους να μη μπορούν να έρθουν στο σύλλογο. Αυτό πατάει πάρα πολύ έντονα στον ψυχισμό μας και εκεί με αξιοπρέπεια και με όμορφες διαδικασίες, προσπαθούμε να πλησιάσουμε τα μικρά παιδιά και να λυθούν από απλά μέχρι και ουσιαστικότερα θέματα, η απόσταση, η οικονομική επιβάρυνση και άλλα».