«Ήταν ένας ημιτελικός,
αλλά ήταν σαν τελικός», τονίζει ο Γιάννης Παπούλης, μέλος του τεχνικού
επιτελείου της ομάδας, δίπλα στον Δημήτρη Μπακογεώργο: «Υπήρχε κάποιο άγχος
στην αρχή, αλλά από πολύ γρήγορα το ξεπεράσαμε και από εκεί και πέρα δείξαμε
καθαρά πως είμαστα καλύτερη ομάδα. Επικρατήσαμε σε όλα τα σημεία του
παιχνιδιού, η ομάδα ήταν πολύ καλά διαβασμένη, τα κορίτσια έκαναν αυτό που
έπρεπε να κάνουν. Είχαμε δώσει τέσσερα φιλικά με τους Φινλανδούς, τους γνωρίζαμε
και μας γνώριζαν καλά. Ήμασταν πιο αποφασισμένοι να πάρουμε τη νίκη και την
άνοδο! Τα κορίτσια έκαναν ακριβώς ότι έπρεπε στο γήπεδο».
Το ότι η άνοδος είναι
γεγονός δεν σημαίνει πως ο αυριανός τελικός θα περάσει... αδιάφορος: «Ούτε καν!
Εννοείται πως μας ενδιαφέρει. Θέλουμε να κάνουμε σαφές σε όλους πως ήμασταν η
καλύτερη ομάδα του τουρνουά, να το συντηρήσουμε ως το τελευταίο δευτερόλεπτο».
Η ξεκούραση είναι ελάχιστη
ως τον αυριανό τελικό: «Τα κορίτσια είναι κουρασμένα, αλλά και πολύ χαρούμενα.
Νομίζω πως η χαρά μηδενίζει την όποια κούραση. Θα προσπαθήσουν να ξεκουραστούν
και σήμερα και αύριο όσο γίνεται, για να είναι όπως πρέπει στον αγώνα. Θέλουμε τη νίκη και
αύριο!»
Νάτσκου: «Ήταν το δώρο μας σε τέσσερα κορίτσια»
Η Ευαγγελία Νάτσκου
εμφανίζεται στο παρκέ με τα... γνωστά πια κοτσιδάκια της, χαμογελαστό πρόσωπο,
αλλά να ξέρετε πως το παρουσιαστικό ξεγελά καμιά φορά.
Και σίγουρα στην περίπτωσή
της. Γιατί όταν πατήσει παρκέ «κολλάει» κι αυτή από το πάθος της ομάδας και
σίγουρα η προσωπική της αντίπαλος δεν περνάει και πολύ καλά. Είτε παίξει πέντε
λεπτά, είτε είκοσι...
«Τι να πω... Μας τραβάει
αυτό το πάθος, αυτή η ενέργεια που βγάζει αυτή η ομάδα και μας κρατάει σε
εγρήγορση ακόμη και όταν είμαστε στον πάγκο. Θέλουμε να βοηθήσουμε όσο γίνεται
περισσότερο η μία την άλλη. Υπάρχει καλή χημεία στην ομάδα, η καθεμία έχει το
ρόλο της και το ξέρουμε. Είμαστε οικογένεια. Θα ανεβάσουμε τις ομάδες σε όλες
τις κατηγορίες να ξέρετε!».
Σε παρασύρει λίγο με τη
ροή που έχει ο λόγος της και προσθέτει με σημασία: «Η άνοδος αυτή, την οποία
στερηθήκαμε εμείς πέρυσι, είναι το δώρο μας για τα τέσσερα κορίτσια που θα
συνεχίσουν και του χρόνου στις Κορασίδες. Την Έλενα (Μποσγανά), την Λαμπρινή
(Πολυμένη), την Δανάη (Παπαδοπούλου) και την Γεωργία (Γρηγοροπούλου)».
Για την ίδια η άνοδος στην
Α’ κατηγορία ήταν ένα περσινό χρωστούμενο και η χαρά είναι διπλή: «Δεν υπάρχουν
λόγια ειλικρινά! Πιστεύω πως σήμερα αποδείξαμε πως οι εθνικές ομάδες αξίζουν να
βρίσκονται στην Α’ Κατηγορία!».
Ήταν κάτι που δεν ήρθε από
τη μία μέρα στην άλλη πάντως, καθώς αυτή η ομάδα είναι ουσιαστικά μαζί μια
τριετία: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως είμαστε οικογένεια. Είμαστε αδέλφια.
Δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτό το σημείο πιστεύω αν δεν νιώθεις την ομάδα
οικογένεια. Γι’ αυτό και η πρώτη θέση ανήκει σε όλες. Είμαστε 12, είμαστε μαζί
τρία χρόνια τώρα, θέλουμε να είμαστε μαζί και αυτό είναι το μυστικό της
επιτυχίας».
Η Νάτσκου δεν θα ξεχάσει
ούτε τους προπονητές: «Το τεχνικό επιτελείο βρίσκεται πιο ψηλά από όλες, αλλά ο
κόουτς μας λέει συνέχεια πως όσα κάνουμε ανήκουμε σε εμάς. Μας καθοδηγούν,
είναι δίπλα μας, αλλά μετά ότι κάνουμε ανήκει σε εμάς, γιατί είμαστε μόνες μας
όταν βγούμε στο παρκέ».
Σε αυτή την περίπτωση δεν
ήταν και δεν αισθάνθηκαν μόνες τους. Εκτός από τους ανθρώπους που είναι δίπλα
τους, βρήκαν στήριξη και κάπου που δεν το περίμεναν όπως ομολογούν: «Δεχόμαστε
στήριξη από όλους. Η Εθνική Γυναικών που ήταν δίπλα μας με τον τρόπο της, μας
έδωσε τόσο δύναμη που μας ανέβασε ακόμη περισσότερο! Είναι τιμή για εμάς που
μας βλέπουν κοπέλες που έχουν φτάσει στην Εθνική Ομάδα, που είναι
αναγνωρισμένες παίκτριες και μας στηρίζουν τόσο, που μας λένε πως είμαστε το
μέλλον! Τις
ευχαριστούμε πολύ!»
Λέξα: «Από το 1 ως το 10, είμαι χαρούμενη... 20!»
Η Αθηνά Λέξα αδυνατούσε να
βάλει σε σειρά τις σκέψεις της, λίγη ώρα μετά το τέλος του ημιτελικού, τη νίκη
επί της Φινλανδίας και την άνοδο –κατά συνέπεια- στην Α’ Κατηγορία. Η χαρά ήταν
αυτή που κυριαρχούσε σε κάθε επίπεδο.
«Πόσο χαρούμενη είμαι από
το 1 ως το 10; Νομίζω... 20! Από την αρχή δουλεύαμε για αυτό το στόχο. Αυτό
ήταν που θέλαμε να κάνουμε! Να ανέβουμε
κατηγορία. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε λοιπόν και πάμε για το επόμενο παιχνίδι».
Μπορεί ο αρχικός στόχος να
έχει επιτευχθεί όπως παραδέχεται, αλλά ο αυριανός τελικός κάθε άλλο παρά
αδιάφορη την αφήνει: «Ούτε καν! Δεν υπάρχει αυτό για καμία από εμάς.
Κατακτήσαμε την άνοδο, αλλά θέλουμε τη νίκη και στον τελικό, θέλουμε να
κατακτήσουμε την πρώτη θέση! Τίποτα δεν τελείωσε ακόμη!»
Αυτό που τελείωσε είναι η
υπόθεση άνοδος και οι πανηγυρισμοί στο τέλος ήταν κάτι παραπάνω απο
δικαιολογημένοι. Ποια φώναζε περισσότερο; «Όλες», απαντάει γελώντας για να
προσθέσει: «Και το τεχνικό επιτελείο μαζί! Είναι κάτι που το θέλαμε πάρα πολύ.
Δουλεύουμε δύο – τρία χρόνια όλοι μαζί σε κλιμάκια, καλοκαίρια, Πάσχα,
Χριστούγεννα... Και πιστεύω όλη αυτή η δουλειά που κάναμε όλο αυτό το διάστημα
μας βγαίνει εδώ και θα μας ακολουθήσει και στις Νεάνιδες, να ανέβουμε κι εκεί
κατηγορία!»
Η Λέξα τονίζει πως
έπαιρναν δύναμη η μία από την άλλη καθώς «είμαστε παραπάνω από ομάδα, είμαστε
οικογένεια πια», αλλά αναγνωρίζει πως σημαντική για την ίδια και τις
συμπαίκτριές της ήταν και η βοήθεια που ήρθε από... Ιωάννινα και Βρυξέλλες. Από
την Εθνική Γυναικών κοινώς, που προετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Κύπελλο στην
Τενερίφη: «Είναι απίστευτο το ότι ακόμη και η Εθνική Γυναικών μας παρακολουθεί!
Είναι υπέροχο συναίσθημα να ξέρεις πως τέτοιες παίκτριες φωνάζουν για σένα και
σε στηρίζουν. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω πραγματικά πολύ καλά. Μας έδιναν
δύναμη με φωτογραφίες, μηνύματα... Για εμάς ήταν κάτι πολύ σημαντικό!»
Τα θέματα του Ευρωπαϊκού
Κορασίδων β΄ κατηγορίας είναι προσφορά:
0 Σχόλια