Σπανού: «Μεγάλη τιμή η επιλογή μου στην καλύτερη πεντάδα»-Αποκαλυπτική συνέντευξη στο www.sport24.gr

Θέλει κότσια για να φύγει κάποιος από το σπίτι του στα 17, να αλλάξει χώρα, ήπειρο, να μάθει άριστα μία ξένη γλώσσα και να αρχίσει ουσιαστικά μία νέα ζωή με πολύ σκληρή δουλειά.

Η Άρτεμις Σπανού, αν μη τι άλλο είναι αξιέπαινη που κυνήγησε το όνειρο της με οποιοδήποτε τίμημα. Με τη σκληρή της δουλειά μέσα κι έξω από το παρκέ, οι διακρίσεις έρχονται η μία μετά την άλλη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην πρώτη της σεζόν στο κολεγιακό με το «Robert Morris University» αναδείχθηκε καλύτερη ρούκι, ψηφίστηκε καλύτερη παίκτρια της περιφέρειάς της, ενώ φέτος βρέθηκε για τρίτη φορά στην καλύτερη πεντάδα.

Με αφορμή την επιλογή της από την μεγαλύτερη ένωση σκάουτερς στον NetScouts Basketball, στην 3η ομάδα All-American, το Sport24.gr μίλησε μαζί της, καθώς δεν είναι δα και μικρό πράγμα να επιλεγείς σε μία εκ των καλύτερων πεντάδων σε όλη την Αμερική με βάση τα στατιστικά σου.

Το όνειρο του WNBA, η ανυπομονησία της να επιστρέψει στην Ελλάδα για να παίξει με την εθνική Ελλάδας, η ζωή της εκεί και η καθημερινότητα της, ήταν μόνο μερικά θέματα με τα οποία καταπιάστηκαν. Διαβάστε αναλυτικά, τα όσα είπε, η 20χρονη φόργουορντ:

Επιλέχθηκες στην τρίτη καλύτερη ομάδα all-American έχοντας εντυπωσιάσει και τους πιο απαιτητικούς (NetScouts Basketball). Αλήθεια περίμενες ή φανταζόσουν κάτι τέτοιο;

«Να πω την αλήθεια δεν είχα ιδέα ότι ήμουν υποψήφια για αυτή την κατηγορία και πραγματικά δεν το φανταζόμουν ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο».

Τι σημαίνει για σένα αυτή η διάκριση;

«Είναι μία πολύ μεγάλη τιμή για εμένα να διακριθώ σε αυτό το επίπεδο με τόσο ανταγωνισμό και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που έγινε αυτό. Σίγουρα είναι ένας λόγος για να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα!».

Πόσο δύσκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις από την Ελλάδα πριν από τρία χρόνια; Και πως το αποφάσισες; Γνώριζες ότι εδώ στην Ελλάδα θα χαραμιζόσουν και αυτό αποτέλεσε το κίνητρο;

«Πριν από 3 χρόνια αποφάσισα να αφήσω τον Πανιώνιο και να έρθω Αμερική γιατί ήταν πάντα το όνειρό μου να παίξω μπάσκετ εδώ. Ήταν σίγουρα μια πολύ δύσκολη απόφαση αλλά με ανθρώπους δίπλα μου κατάφερα να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες και τώρα έχω προσαρμοστεί σε όλες τις συνθήκες εδώ».

Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες όταν έφυγες για τις ΗΠΑ;

«Η πρώτη δυσκολία και η μεγαλύτερη θα έλεγα ήταν η γλώσσα και η προσαρμογή σε διαφορετική νοοτροπία και τρόπο ζωής που έχουν εδώ. Τα μαθήματα ήταν δύσκολα στην αρχή αλλά ευτυχώς μας βοηθάνε πάρα πολύ εδώ. Επίσης ο τρόπος που παίζετε το μπάσκετ εδώ είναι διαφορετικός από το ευρωπαϊκό στυλ. Εδώ είναι πιο γρήγορος ο ρυθμός και επίσης είναι πιο πολύ της επαφής και της δύναμης. Κάτι που έπρεπε να προσαρμοστώ για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις συνθήκες».

Σκέφτηκες καθόλου το πρώτο διάστημα να επιστρέψεις πίσω ή ήσουν τόσο προσηλωμένη στο στόχο που π.χ. το ότι ήσουν μακριά από τους δικούς σου περνούσε σε δεύτερη μοίρα;

«Όταν ήρθα Αμερική ήμουν μόλις 17 χρονών και πρέπει να πω ότι στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα και μου πήρε 3 μήνες περίπου να ξεπεράσω το θέμα ότι μου έλειπαν οι δικοί μου και το σπίτι μου και η Ελλάδα. Επίσης σαν πρωτοετής εδώ αντιμετωπίζεις και δυσκολίες κάνοντας τις "αγγαρείες" που σου βάζουν οι μεγαλύτερες συμπαίκτριες αλλά αυτό ήταν από τα εύκολα προβλήματα. Όμως ήξερα ότι αυτό ήταν που ήθελα να κάνω και δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω!».

Άρτεμις, είσαι πρώτη στα ριμπάουντ (15,5) και στα νταμπλ νταμπλ (26 σε 29 παιχνίδια), που οφείλεται αυτή η σταθερότητα στο παιχνίδι σου;

«Κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα έχω ένα σκοπό! Να είμαι καλύτερη από την προηγούμενη φορά και την προηγούμενη μέρα. Έτσι με αυτό το σκεπτικό έμπαινα και στον αγώνα. Να κάνω τα πάντα για να κερδίσει η ομάδα και να κάνω τις συμπαίκτριες μου καλύτερες. Με αυτό το πλάνο ήρθαν και τα καλά νούμερα στο τέλος».

Τα ηγετικά σου προσόντα και το γεγονός ότι πολλές χρειάζεται να πάρεις εσύ την μπάλα, όταν αυτή «καίει», σε γεμίζει με περισσότερο άγχος;

«Σίγουρα σε μία τέτοια περίπτωση ο κάθε παίκτης θα είχε άγχος αλλά το θέμα είναι πως το βγάζεις αυτό το άγχος στο παιχνίδι. Μου αρέσει να έχω την μπάλα στα χέρια μου όταν αυτή "καίει" και επίσης να ξέρω ότι η ομάδα μου και οι συμπαίκτριες μου με εμπιστεύονται».

Μάθαμε επίσης πως όταν παίρνεις την μπάλα, δύο και τρεις παίκτριες πέφτουν πάνω σου για να σε κλείσουν. Πάντως, αυτό δε δείχνει να σε πτοεί, έτσι δεν είναι;

(γέλια) «Είχα πολλά τέτοια περιστατικά φέτος ειδικά όταν η ομάδα έμεινε με 7 παίκτριες λόγω τραυματισμών. Κάθε φορά που γίνεται αυτό προσπαθώ να βρω τον ελεύθερο παίκτη για να σκοράρει η ομάδα και κάνοντας αυτό στις επόμενες φάσεις είναι και πιο εύκολα και για εμένα να σκοράρω».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου από εδώ και στο εξής με την ομάδα σου;

«Η σεζόν μας τελείωσε πριν ένα μήνα. Η ομάδα τερμάτισε 9η κάτι που δεν συνηθίζεται γιατί συνήθως είμαστε στην τετράδα αλλά φέτος είχαμε τραυματισμούς πολλούς και είχαμε μείνει με 7 παίκτριες πράγμα που μας κράτησε χαμηλά στην βαθμολογία. Τώρα προπονούμαστε καθημερινώς για να είμαστε καλύτερες για την επόμενη χρονιά για να δείξουμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε».

Μετά το κολέγιο υπάρχει μόνο το WNBA για σένα ή και η Ευρώπη;

«Ακόμα έχω ένα χρόνο για να αποφοιτήσω και θέλω πολύ να παίξω επαγγελματικά στην Ευρώπη αλλά επίσης θα ήθελα να δοκιμάσω και για το WNBA. Πιστεύω πως το WNBA είναι το όνειρο κάθε μπασκεμπολίστριας!».

Πως είναι η ζωή σου στις ΗΠΑ;

«Η ζωή εδώ είναι ήρεμη. Έχω τη σχολή μου και τα διαβάσματά μου και τις προπονήσεις μου κάθε μέρα και είναι η καθημερινή μου ρουτίνα. Έχω σαφώς χρόνο για διασκέδαση και χρόνο για άλλα πράγματα μέσα στην ημέρα αλλά όλα κυλούν ομαλά χωρίς άγχος ή πίεση».

Το καλοκαίρι να σε περιμένει η Εθνικών Γυναικών;

«Κάθε χρόνο ανυπομονώ να έρθει το καλοκαίρι για να παίξω με την Εθνική ομάδα. Έτσι και φέτος... Δεν μπορώ παρά να περιμένω για την κλήση της εθνικής και τα παιχνίδια μας».