Ο φόργουορντ-σέντερ του
Πιερικού Αρχελάου (National League 1, 3ος όμιλος), Αλέξης Ράπτης, μίλησε στην
εκπομπή «Πριν τα τζάμπολ» του EOK WebRadio με την Αθηνά Πατρινού και τον Ραφαήλ
Αλαγά. Αναλυτικά είπε:
Για το παιχνίδι με τον Α.Σ. Πανόραμα (20/12):
«Για εμάς όλα τα ματς και
κυρίως εντός έδρας είναι “τελικοί” σε αυτήν τη φάση που έχουμε φτάσει, που δεν
έχουμε ξεκινήσει καλά το πρωτάθλημα. Απ’ τη στιγμή που δε μπορούμε να πάρουμε
εκτός έδρας παιχνίδι ακόμα, πέραν του Πανσερραϊκού, κάθε ματς στην έδρα μας
είναι “τελικός”. Είχαμε κι εκεί απώλειες, οπότε δε μας σηκώνει να κάνουμε
άλλες».
Για τη διαχείριση της πίεσης σε ματς «τελικούς»:
«Είναι θέμα εμπειρίας
καθαρά και μόνο. Στη φετινή ομάδα, αν εξαιρέσεις εμένα και 1-2 παιδιά ακόμα,
έχουμε έλλειψη από παραστάσεις. Δε μας λείπει το ταλέντο, μας κοστίζει στα
παιχνίδια η έλλειψη από παραστάσεις».
Για τον φετινό στόχο του Πιερικού Αρχελάου:
«Ήδη βαδίζει σε πολύ καλό
δρόμο. Δεν πιστεύω πως θα κινδυνεύσει φέτος. Μόνο καλυτέρα μπορεί να πηγαίνει
από εδώ και μπρος. Από τον πρόεδρο μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο της ομάδας
υπάρχει όρεξη να καθιερωθεί ο Πιερικός Αρχέλαος και να πάει ακόμα ψηλότερα.
Στόχος είναι να πρωταγωνιστεί. Και φέτος όταν μιλούσαμε στην αρχή της σεζόν,
παρ’ ότι είναι πολύ δύσκολο, λέγαμε ότι θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε. Δε μας
βγήκαν κάποια αποτελέσματα, θα γίνουν διορθωτικές κινήσεις, θα γυρίσει και ο
Φίλιππος Καλογιαννίδης που είναι μεγάλη απώλεια για εμάς και θα προσδώσει άλλο
παιχνίδι τελείως. Δουλεύουμε καθημερινά, ο προπονητής μας είναι πολύ αξιόλογος.
Μας λείπει το κάτι παραπάνω, αλλά σιγά-σιγά θα το βρούμε. Ελπίζω να μην
αργήσουμε πολύ».
Για το πώς είναι να συναναστρέφεται με τόσα νεαρά
παιδιά:
«Σε βοηθάει αρκετά στο να
κρατιέσαι νέος. Σε κρατάει πνευματικά πολύ χαμηλά. Σίγουρα υπάρχει πολλές φορές
πρόβλημα συνεννόησης όταν υπάρχει αυτή η μεγάλη διαφορά νοοτροπίας. Όσο περνούν
οι εποχές αλλάζει η νοοτροπία των παιδιών. Είναι η ταχύτητα σκέψης, είναι
κάποια πράγματα που τα θεωρείς δεδομένα ενώ δεν είναι. Προσπαθούμε να το
μικρύνουμε αυτό το χάσμα. Είναι θέμα εμπειρίας ίσως, που τώρα τα αντιλαμβάνομαι
κι εγώ».
Για το τι σημαίνει το μπάσκετ για τον ίδιο:
«Είναι τρόπος ζωής. Ήδη
έχω μπει σε φάσεις που σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς το μπάσκετ, θέλοντας και μη,
γιατί δε μπορεί να αντέχει για πάντα το σώμα. Θέλω πάντα να είμαι αξιοπρεπής,
δε θέλω να φύγω από το μπάσκετ με άσχημη εικόνα. Αφιερώνω πλέον σχεδόν τον
διπλάσιο χρόνο απ’ ό,τι αφιέρωνα όταν ήμουν πιο νέος, στην αποκατάσταση, στη
φυσική κατάσταση. Αυτό είναι το μπάσκετ για εμένα, είναι ζωή. Ευτυχώς έχω τη
στήριξη απ’ την οικογένειά μου. Αν δεν την είχα, δε θα είχα και το χρόνο για να
μπορέσω να είμαι αξιοπρεπής στον χώρο. Αλλιώς θα έπρεπε ήδη να είχα
σταματήσει».
0 Σχόλια