Οι γιατροί της Α2 Γυναικών-Μάντυ Αναστασοπούλου και Ελευθερία Μαγγίνα μοιράζουν τη ζωή τους μεταξύ ιατρικής και μπάσκετ

 

Τα πρωινά σώζουν ζωές και βοηθούν ασθενείς να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και τα απογεύματα διαπρέπουν στα παρκέ… Μια ζωή μοιρασμένη σε κάτι που τις γεμίζει απόλυτα και τις έχει κάνει να ξεχωρίζουν.

 

Ο λόγος για την Μάντυ Αναστασοπούλου και την Ελευθερία Μαγγίνα που μοιράζουν τη ζωή τους μεταξύ ιατρικής και μπάσκετ.

 

Tα πρωινά η καθημερινότητά τους περιλαμβάνει ασθενείς, στηθοσκόπια και πιεσόμετρα και τα απογεύματα δίνουν ραντεβού στα παρκέ με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια. Μια αγάπη που ξεκίνησε από τότε που ως πιτσιρίκες μπήκαν στο παρκέ και δεν έχει σταματήσει ακόμα και τώρα που είναι μάχιμες γιατροί. Που είναι δίπλα στον συνάνθρωπό για οτιδήποτε τους χρειαστεί, που κάνουν εφημερίες, που ξέρουν ότι κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο για τους ασθενείς τους που τις έχουν ανάγκη.

 

Και όμως παρά το γεγονός ότι έχουν ακολουθήσει ένα ιδιαίτερα απαιτητικό επάγγελμα το οποίο πολλές φορές δεν έχει ωράριο αμφότερες επιμένουν μπασκετικά. Συνεχίζουν να δίνουν τις μάχες τους στα παρκέ με καλάθια, ριμπάουντ και τρίποντα και με την παρουσία τους ξεχωρίζουν στο πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών. Η 26χρονη Μάντυ Αναστασοπούλου που βλέπει τον κόσμο από 1.89μ. αγωνίζεται στον Πορφύρα και η 25χρονη Ελευθερία Μαγγίνα με ύψος 1.84μ. παίζει στη Δάφνη Αγίου Δημητρίου.

 

Η Μάντυ Αναστασοπούλου σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Πατρών και από το 2024 βρίσκεται στο Τζάνειο ως ειδικευόμενη πάνω στη γενική οικογενειακή ιατρική.

 

Η Ελευθερία Μαγγίνα τελείωσε την ιατρική στο ΕΚΠΑ, εργάζεται ως γιατρός σε διαγνωστικό κέντρο και περιμένει να ξεκινήσει την ειδικότητά της.

 

Οι δύο γιατροί της Α2 Γυναικών μίλησαν στο e-magazine της ΕΟΚ για την ιατρική, το μπάσκετ φυσικά, αλλά και πως τις αντιμετωπίζουν οι ασθενείς τους όταν βλέπουν ότι είναι πανύψηλες…

 

Ιατρική και μπάσκετ συνδυάζονται;

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Θεωρώ ότι όλα μπορούν να συνδυαστούν, αλλά εξαρτάται βέβαια από το πόσο πολύ το θέλεις. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση εύκολο και απαιτεί θυσίες. Αν βάλεις, όμως, πρόγραμμα στην καθημερινότητά σου και αν στερείσαι κάποια πράγματα που ένας κοινός θνητός ακολουθεί στη ζωή του, ναι, μπορείς να τα καταφέρεις».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Και βέβαια συνδυάζονται, απλά πρέπει να έχεις ρυθμισμένο τον χρόνο σου, καθώς είναι πολύτιμος. Πρέπει να προετοιμάζεις τα πάντα και να υπάρχει πρόγραμμα. Για παράδειγμα εγώ από την προηγούμενη μέρα φτιάχνω τα γεύματά μου, προκειμένου να τρώω σωστά και τις καθορισμένες ώρες. Εκτός από τα φαγητά από την προηγούμενη μέρα έχω φτιάξει την τσάντα με τα ρούχα μου για την προπόνηση. Είναι φορές βέβαια που μπορεί να έχω δουλειά ή να μην προλάβω να πάω στην ώρα μου στην προπόνηση και να χάσω ένα μέρος από αυτή. Πρόκειται για λεπτομέρειες που είναι σημαντικές για να κυλήσει βάσει προγράμματος η καθημερινότητά μου. Δεν λείπουν και οι προσωπικές θυσίες, όπως για παράδειγμα ότι δεν κοιμάσαι όσο θέλεις, αλλά και κάποιες θυσίες σε κοινωνικό επίπεδο με τις εξόδους σου να είναι περιορισμένες. Επιλέγεις ότι είσαι αθλήτρια και γιατρός και πρέπει να τα καταφέρεις και στα δύο καλά. Είναι φορές που πηγαίνω και σε αγώνες βόλεϊ και εκτελώ χρέη γιατρού. Μπορεί να δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν υπάρχει χρόνος για ύπνο και ξεκούραση».

 

 

Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητά σας;

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς δεν μπορείς να πεις δύσκολη την καθημερινότητά σου.

 

Για παράδειγμα πολλές φορές μου έχει τύχει αγώνας ή προπόνηση μετά από εφημερία και να είμαι άυπνη.

 

Είναι κάτι που το βιώνω συχνά, το έχω συνηθίσει και δεν νιώθω πλέον κούραση. Τα προλαβαίνω όλα και τα βάζω σε μια τάξη για να τα καταφέρω. Όταν βρίσκω ελεύθερο χρόνο πηγαίνω και κάνω ατομική και γιατί όταν είσαι γιατρός αποκλείεται να μην χάσεις κάποια προπόνηση. Αναπληρώνω με αυτό τον τρόπο τα κενά».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Πρέπει να έχεις πειθαρχία και συνέπεια με την ώρα. Αν η προπόνηση είναι για παράδειγμα στις 6.30 το απόγευμα πρέπει να είσαι εκεί μισή ώρα νωρίτερα. Με την κίνηση δεν είναι εύκολο να τα υπολογίζεις γιατί το μποτιλιάρισμα είναι ένας αστάθμητος παράγοντας. Εμείς παίζουμε με τον χρόνο κάθε μέρα και οι ρυθμοί μας είναι ιδιαίτερα έντονοι. Εγώ για παράδειγμα δίνω 10 λεπτά στον εαυτό μου να αποφορτιστώ για να μπω στο πνεύμα και στον ρυθμό της προπόνησης.

 

Υπάρχουν φορές στη δουλειά που μέσα σε μια μέρα έχω δει και 60 ασθενείς, όποτε μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο κουρασμένη σωματικά και πνευματικά πηγαίνω στην προπόνηση.

 

Η συγκέντρωσή σου πρέπει να είναι στο 100% και στη δουλειά και στην προπόνηση. Πρέπει να ακολουθείς και έναν υγιεινό τρόπο ζωής με σωστή διατροφή και χωρίς υπερβολές γιατί πρέπει να είσαι αποδοτική και στους δύο τομείς».

 

Τι σας γεμίζει περισσότερο το μπάσκετ ή η ιατρική; Θα μπορούσατε να διαλέξετε ένα από τα δύο;

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Αυτή τη στιγμή για να πω την αλήθεια δεν μπορώ να διαλέξω τίποτα. Προσπαθώ να τα έχω και τα δύο στη ζωή μου. Είναι πράγματα με αυξημένες απαιτήσεις οπότε και στα δύο πρέπει να δίνω το 100% και δεν μπορώ να αφήνω κάποιο πίσω για το άλλο αντίστοιχα. Αν κάτι χάνω είναι κάποια πράγματα από τον ελεύθερο μου χρόνο. Θέλω να είμαι τυπική και στην δουλειά και στο μπάσκετ. Αν δεν πάω σε κάποια προπόνηση την αναπληρώνω».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Θέλω να μπορώ να κάνω και τα δύο μέχρι όσο αντέχω. Για μένα το ιδανικό θα ήταν να μπορέσω να αγωνιστώ κάποια στιγμή και στην Α1 Γυναικών. Μακάρι να μπορούσα να καθιερωθώ στην Α1 αλλά γνωρίζω ότι είναι δύσκολο, γιατί θα ξεκινήσω την ειδικότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω στάνταρ ωράριο, θα κάνω εφημερίες και με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί ο ελεύθερος χρόνος μου. Ωστόσο θέλω να παίζω μπάσκετ μέχρι εκεί που θα πω ότι δεν μπορώ άλλο».

 

 

Σας έχει τύχει να προσφέρετε υπηρεσίες σε ώρα αγώνα ή σε προπόνηση;

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Όταν είσαι μέσα στα γήπεδα όλο και κάτι θα συμβεί. Μου έχει τύχει να ανοίξει μύτη ή να γυρίσει πόδι συμπαίκτριάς μου. Οποίος χρειαστεί κάτι προσφέρω βοήθεια. Φυσικά έχω εκτελέσει χρέη γιατρού σε αγώνες μπάσκετ βόλεϊ και χάντμπολ.

 

Η ιατρική είναι προσφορά στον συνάνθρωπο και από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός.

 

Βρήκε η μητέρα μου στο σπίτι μας ένα χαρτί από την έκτη δημοτικού όπου είχα γράψει ότι θα γίνω γιατρός. Θέλω να βοηθήσω όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Ναι μου έχει συμβεί… Καταρχήν με “χρησιμοποιούν” όλες οι συμπαίκτριές μου αλλά και πολλές φίλες μου παίκτριες για συμβουλές όταν έχουν ένα κρύωμα, ή σηκώσουν πυρετό. Βοηθάω όπου μπορώ και στο διαγωνιστικό κέντρο που εργάζομαι έχουν έρθει συμπαίκτριες για μαγνητική. Έχω βοηθήσει φυσικά συμπαίκτρια που έχει χτυπήσει στο γήπεδο».

 

Είστε και δυο ψηλές… Τι σας έχουν πει ασθενείς σας για το μπάσκετ;

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Είναι η κλασική ερώτηση που μου κάνουν εδώ και χρόνια. Στη δουλειά πάντα έχουν την απορία αν έπαιζα μπάσκετ. Όταν τους απαντώ ότι δεν έπαιζα μπάσκετ, αλλά παίζω ακόμα και τώρα δεν κρύβουν την έκπληξή τους».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Η πιο συχνή ερώτηση είναι αν παίζω μπάσκετ ή βόλεϊ. Εντυπωσιάζονται και όταν τους λέω ότι παίζω μπάσκετ και είναι ένας λόγος που γίνεται πιο φιλικό το κλίμα μεταξύ ασθενή και γιατρού. Όλοι μου λένε να το συνεχίσεις μέχρι όπου μπορείς».

Μέχρι πότε θα παίζετε μπάσκετ με δεδομένο ότι αυξάνονται συνεχώς οι υποχρεώσεις της

 

Μάντυ Αναστασοπούλου: «Δεν το έχω σκεφτεί… Μέχρι να τελειώσω την ειδικότητα που θα συμβεί όταν θα είμαι 30 ετών θα επαναπροσδιορίσω τους στόχους μου. Είμαι 26 έχω τρεισήμισι χρόνια ειδικότητας ακόμα και στη συνέχεια θα πάρω τις αποφάσεις μου. Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή θα συνεχίζω να παίζω μπάσκετ».

 

Ελευθερία Μαγγίνα: «Ελπίζω και εύχομαι να παίζω μπάσκετ μέχρι να μην το επιτρέπει το σώμα μου και ο χρόνος. Υπάρχει στο μυαλό μου και η δημιουργία οικογένειας που αναγκαστικά για κάποιο διάστημα θα μείνεις εκτός. Το να κάνεις οικογένεια δεν σημαίνει ότι είναι ο λόγος για να αφήσει κάποιος το μπάσκετ. Έχω περάσει δυο χειρουργεία, και δεν το έβαλα κάτω.

 

Κάθε χρόνο θέλω να γίνομαι καλύτερη και παράλληλα και να βελτιώνομαι και στο μπάσκετ και στην ιατρική. Θέλω να θέτω νέους στόχος τόσο ως μπασκετμπολίστρια όσο και ως γιατρός.

 

Το μπάσκετ με βοήθησε πάρα πολύ στο να πετύχω τους στόχους της ζωής μου. Στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα είχαμε καταλάβει τη 2η θέση με το σχολείο μας στη Βούλα και πήρα μοριοδότηση που με βοήθησε να εισαχθώ στην ιατρική».