«Ήρθε η ώρα ν’ αποσυρθώ
από την ενεργό δράση. Μια απόφαση δύσκολη αφού η καρδιά δεν συμφωνεί αλλά το
ήδη ταλαιπωρημένο σώμα έχει διαφορετική άποψη.
27 χρόνια πέρασαν... Ένα
υπέροχο ταξίδι που μου χάρισε μοναδικές εμπειρίες, έντονα συναισθήματα, φιλίες,
απίστευτες στιγμές, που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει! Τα συναισθήματα
μου αυτή τη στιγμή πολλά... αυτό όμως που υπερτερεί είναι η ευγνωμοσύνη!!
Ευγνωμοσύνη για ένα άθλημα
που μου έμαθε να ανήκω σ’ ένα κοινωνικό σύνολο! Που μου έμαθε την δύναμη του
"εμείς"! Που μου έμαθε να μην
τα παρατάω ποτέ και να παλεύω μέχρι το τέλος! Που μου έδωσε μαθήματα ζωής! Που
είχα την τύχη να κάνω αυτό που αγαπάω τόσο ως επάγγελμα! Η λίστα είναι
μεγάλη...
Όπως κι αυτή των ανθρώπων
που νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω, γι’ αυτό δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στον
καθένα ξεχωριστά παρά θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου σε
όλους τους ανθρώπους (συμπαίκτριες,
προπονητές, αντιπάλους, φυσιοθεραπευτές , γιατρούς, παράγοντες, φιλάθλους) που
είχα την χαρά και την τιμή να συνεργαστώ και να συναναστραφώ μαζί τους όλα αυτά
τα χρόνια! Απ’ όλους είχα πάντα κάτι να μάθω που με βοήθησε να γίνω καλύτερη!
Πάνω απ’ όλους όμως ευχαριστώ την οικογένεια μου! Γιατί απλά ήταν πάντα εκεί! Από
την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα!
Ένας μεγάλος κύκλος
κλείνει! Ένας καινούριος όμως ξεκινάει!
Το σώμα μπορεί να μην μπορεί ν’ ανταποκριθεί πια αγωνιστικά στους ρυθμούς που
θέλω, το μυαλό και η διάθεση όμως είναι στα forte τους!
Προπονητική λοιπόν...Ξεκίνημα με την Εθνική
Κορασίδων - η καλύτερη αρχή! Συνέχεια με τους άντρες του Ιστορικού Γ.Σ
Αμαρουσίου!
Εύχομαι να μπορέσω να
συνδυάσω σπουδές, εμπειρία και όρεξη για γνώση και να καταφέρω ν’ ανταποκριθώ
σε μια νέα πρόκληση κυνηγώντας άλλο ένα μεγάλο όνειρο! Γιατί το μπάσκετ είναι η
ζωή μου...κι ως συνήθως, 'τα λέμε γήπεδο'!».
0 Σχόλια