Πολυμένη: «Τεράστια τιμή οι ευχές της Εθνικής Γυναικών»- Μποσγανά: «Η Εθνική Ομάδα δεν είναι κάτι δεδομένο, είναι ευλογία»-Παπαροϊδάμη: «Το αξίζαμε από πέρυσι»

«E, εντάξει... Δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα στον τελικό...» Λίγο μετά το τέλος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κορασίδων, η Λαμπρινή Πολυμένη, στα 15 της, το βρίσκει δύσκολο να «χωνέψει» τήν ήττα από την Σουηδία και να χαρεί για την άνοδο στην Α’ Κατηγορία.

«Πανηγυρίσαμε, δεν λέω... Ήταν ο αρχικός μας στόχος και τον πετύχαμε. Δεν ήρθε όμως και το αποτέλεσμα που θέλαμε στον τελικό. Θα κρατήσουμε την άνοδο και θα συνεχίσουμε».

Όπου συνέχεια για την ίδια είναι ένα ακόμη ραντεβού με την Εθνική Κορασίδων. Η Πολυμένη είναι ένα από τα τέσσερα κορίτσια αυτής της ομάδας που όντας 15 και 16 χρονών θα δρέψουν τους καρπούς της ανόδου. Θα αγωνιστούν του χρόνου στην Α’ Κατηγορία.

«Δουλέψαμε πολύ όλες για να πετύχουμε το στόχο μας. Είμαστε κάποιες από τις Παγκορασίδες μαζί, αλλά κυρίως δούλεψε η μία για την άλλη, προσπάθησε η μία για την άλλη όλο αυτό το διάστημα και ακούγαμε τους προπονητές μας».

Άκουγαν και τις ευχές και τα τραγούδια κάποιων άλλων όμως: Της Εθνικής Γυναικών που ήταν δίπλα τους σε όλη την πορεία, έστω και από μακριά: «Πραγματικά ήταν τεράστια τιμή για εμάς. Εγώ που τις έβλεπα μόνο από την τηλεόραση να τις βλέπω να χαίρονται με κάτι που κάνουμε εδώ! Ανατρίχιασα μόλις είδα που ανέβασαν βίντεο και μας έστειλαν τις ευχές τους. Ήμασταν όλες πολύ χαρούμενες και παίζαμε και γι’ αυτές».

Έχει και αφιέρωση στο τέλος... «Η άνοδος αφιερώνεται σε όλες τις συμπαίκτριές μου, στον κόουτς και όλους τους προπονητές μας εδώ, σε όλο το τιμ. Είμαστε οικογένεια, περάσαμε πολλές ώρες όλοι μαζί και είμαι χαρούμενη που θα ξανασυναντηθούμε στην Α’ Κατηγορία».

Μποσγανά: «Η Εθνική Ομάδα δεν είναι κάτι δεδομένο, είναι ευλογία»

Η ενέργεια προσωποποιημένη και ένα γέλιο μεταδοτικό, πακέτο με έναν αυτοσαρκασμό που δεν ταιριάζει στα 15 της χρόνια κι ένα σουτ που μπορεί να είναι το μεγαλύτερο όπλο της.

Η Έλενα Μποσγανά είναι μια ξεχωριστή κατηγορία. Ακόμη και μέσα στην στενοχώρια της για τον χαμένο τελικό, δείχνει έτοιμη να κάνει το επόμενο βήμα.

«Σίγουρα θελαμε όλες να ανέβουμε στο πρώτο σκαλί, να ακούσουμε Εθνικό Ύμνο κλπ κλπ και στενοχωρηθήκαμε που δεν τα καταφέραμε. Αλλά τι να κάνουμε τώρα; Ήρθαμε για να ανεβάσουμε την ομάδα κατηγορία και τα καταφέραμε. Είμαστε χαρούμενες που τα καταφέραμε και όσο περνάει η ώρα πιστεύω θα κυριαρχεί η χαρά γι’ αυτό που πετύχαμε».

Στην προσπάθεια να «στρογγυλέψεις» τα αρνητικά ποσοστά στο σουτ της μιλώντας σε ένα 15χρονο κορίτσι, η αντίδρασή της είναι αποστομωτική: «Καλέ, πείτε το! Καθόλου δεν με πήγε! Τι να πούμε; Ψέματα; Να σας πω, για μένα το κακό είναι όταν είσαι μόνη σου να μην σουτάρεις! Δεν μου βγήκαν τα σουτ που πήρα σήμερα. Είχαμε λίγο χρόνο, έπρεπε να πλησιάσουμε, πήρα τα σουτ, αλλά..»

Όσα κάνει στο παρκέ άλλωστε εκτιμήθηκαν δεόντως από τους προπονητές των ομάδων, που της έδωσαν θέση στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Αν το περίμενε; Η περιγραφή δική της: «Όχι φυσικά... Τι να το περιμένω. Αφού ακούω τον τύπο που μιλούσε να λέει «Νumber 5, Greece» και λέω «μπα, λάθος κάνει, μπερδεύτηκε ο τύπος». Και δεν κουνήθηκα. Αλλά τελικά δεν μπερδεύτηκε (γελάει). Χάρηκα, αλλά δεν επαναπαυόμαστε».

Στην ερώτηση να βλέπει τον ευατό της και MVP κάποια στιγμή θα γυρίσει στην ομάδα: «Μακάρι, γιατί όχι; Αλλά το θέμα είνα να πάει καλά η ομάδα, γιατί διαφορετικά ούτε διακρίσεις έρχονται ούτε τίποτα. Από την καλή πορεία της ομάδας έρχονται και τα άλλα».

Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που είχε διπλή εκπροσώπηση στην πεντάδα. Λέει κάτι αυτό; «Πιστεύω πως έδειξε που βρισκόμαστε. Φάνηκε στην διπλή εκπροσώπηση. Φάνηκε ότι είμαστε πιο ομάδα. Είχαμε όλο το πακέτο. Θα μπορούσε να είναι και τρίτη παίκτρια παρούσα».

Η Εθνική Γυναικών και η συμπαράστασή της βρήκε τη θέση της και στην κουβέντα με την Μποσγανά: «Τώρα θα δούμε εμείς το παγκόσμιο κύπελλο και ποιος ξέρει.. Ίσως καταφέρουμε να μαζευτούμε και να στέλνουμε κι εμείς τα δικά μας βιντεάκια, τις δικές μας ευχές. Πω! Πω! Όταν ήρθε η κόουτς Καλέντζου και μας είπε έχετε αυτό το βίντεο μας κόπηκαν τα πόδια σε όλες. Λέμε δεν παίζει αυτό! Μας έβλεπαν και μας στήρίζαν! Είναι όνειρό μου να παίξω στην Εθνική Γυναικών. Και ίσως τα καταφέρω, αν δουλέψω σκληρά».

Η κουβέντα με τη δουλειά και την Εθνική Γυναικών, φέρνει στο προσκήνιο και την Μάλτση, που έφτασε τους 3001 πόντους με τα γαλανόλευκα. «Μακάρι αν φτάσω Εθνική Γυναικών καταρχάς να είναι ακόμη εκεί αν γίνεται! Λοιπόν, τώρα για τους 3001 πόντους... Δεν ξέρω, ή μάλλον ξέρω πως τα κατάφερε και έφτασε σε αυτόν τον αριθμό που όσο τον σκέφτεσαι, τόσο πιο μεγάλος φαντάζει... Με τη δουλειά και την επιμονή της. Μακάρι να καταφέρε κι εγώ να είμαι εκεί για την Εθνική Γυναικών.. Τώρα για τους 3001 δεν ξέρω (γελάει)».

Στο μυαλό της η Εθνική Ομάδα είναι όνειρο. Όταν τίθεται η ερώτηση για το αν βλέπει τον εαυτό της να αρνείται την παρουσία της σε αυτή, είναι κάθετη, με αυτόν τον τρόπο που έχεις όταν είσαι 15 – 16 χρονών, αλλά αυτά που λέει δεν τα ακούς ούτε από άτομα που είναι 30 χρονών: «Δεν υπάρχει περίπτωση να πως «όχι, φεύγω και παρατάω την Εθνκή Ομάδα». Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είναι κάτι δεδομένο! Είναι ευλογία, είναι τεράστια τιμή να παίζεις για την χώρα σου. Είναι η ομάδα της καρδιάς μας όπως είπε και η Ιωάννα».

Παπαροϊδάμη: «Το αξίζαμε από πέρυσι»

Η Δέσποινα Παπαραοϊδάμη σκεφτόταν τον τελικό... Αλλά σκεφτόταν και το πέρυσι. Πριν το νήμα των σκέψεων την επαναφέρει στη λέξη κλειδί του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κορασίδων. Τη λέξη «άνοδο». Και γι’ αυτήν το φινάλε ήταν γλυκόπικρο.

«Είναι ανάμικτα τα συναισθήματα. Θέλαμε να νικήσουμε και στον τελικό. Είμαστε χαρούμενες που πετύχαμε το στόχο μας μεν, αλλά μπορούσαμε και στον τελικό. Δεν παίξαμε όπως περιμέναμε, αλλά προσπαθούσαμε ως ομάδα όλες να εμψυχώσει η μία την άλλη και να στηρίξουμε και την Ιωάννα (Χατζηλεοντή) που χρεώθηκε με τρία φάουλ πολύ νωρίς και αναγκαστικά βγήκε».

Η Α’ Κατηγορία είναι γεγονός και η Παπαροϊδάμη δεν έχει δεύτερες σκέψεις για το αν η ομάδα το άξιζε ή όχι: «Ναι, το αξίζαμε από πέρυσι. Πιστεύω δικαιώσαμε και τα κορίτσια που προσπάθησαν πέρυσι και δεν πήραν την άνοδο, αφού ανέβηκαν τελικά μόνο δύο ομάδες και όχι τρεις. Ελπίζω να είναι περήφανες για εμάς. Οι προπονητές μας είπαν πως πρέπει να είμαστε περήφανες για τους εαυτούς μας και την προσπάθεια που κάναμε. Προσπαθήσαμε για το καλύτερο και ελπίζω και οι μικρότερες να κρατήσουν πια την ομάδα στην Α’ Κατηγορία».

Η στιγμή που θα έχει να κουβαλάει μαζί της φεύγοντας; «Νομίζω στο φινάλε του ημιτελικού, όταν νικήσαμε και κατακτήσαμε την άνοδο που βρεθήκαμε όλες πεσμένες στο παρκέ και ήρθαν και οι προπονητές και όλο το τιμ. Ήταν απίστευτη η χαρά εκείνη τη στιγμή».

Όπως και για τις συμπαικτριές της η συμπαράσταση της Εθνικής Γυναικών έπαιξε ρόλο και γι’ αυτήν: «Μας βοήθησε να έχουμε ακόμη καλύτερη ψυχολογία η υποστήριξη από μια ομάδα που έχει καταφέρει τόσα πολλά. Το γεγονός ότι μας έβλεπαν τέτοιες παίκτριες, μας έδινε δύναμη περισσότερη να πετύχουμε το στόχο μας. Και όλο αυτό που έκαναν που μέσα στην προετοιμασία τους καθόντουσαν και μας έβλεπαν... Μας αφιέρωναν τον χρόνο τους. Μόνο ευγνωμοσύνη γι’ αυτό νιώθουμε και τις ευχαριστούμε».

Στην ερώτηση αν θα δουν με τη σειρά τους το Παγκόσμιο Γυναικών, ένα άμεσο «εννοείται» ακούγεται, έτσι μονολεκτικά, πριν η κουβέντα πάρει στροφή και φτάσει στην Εβίνα Μάλτση, την αρχηγό της Εθνικής Γυναικών, που έφτασε σήμερα τους 3001 πόντους με την γαλανόλευκη: «Καλά και μόνο το άκουσμα του αριθμού... 3001... Αυτή η παίκτρια είνα πρότυπο για όλες μας, για το ότι παίζει, για το ότι συνεχίζει, γιατί το αγαπάει το άθλημα τόσο πολύ και την Εθνική Ομάδα. Μας δείχνει πως αν θέλουμε κάτι μπορούμε να το πετύχουμε».