«Δεν ξέρω που θα φτάσει αυτή η Εθνική. Αν θα νικήσει τους
επόμενους που θα βρει στο δρόμο της. Ξέρω όμως ότι για να συνεχίσει να ζει το
όνειρο της (και μαζί όλοι εμείς που αγαπάμε το μπάσκετ και ειδικά την Εθνική
μας) έπρεπε να σκοτώσει πρώτα τους εφιάλτες και μετά τους… Εφιάλτες.
Αυτή η Εθνική, που έχασε τον μεγαλύτερο σταρ της
παραμονές του τζάμπολ, που έπρεπε να ξανασχεδιάσει συστήματα από την αρχή, που
ήταν σε έναν όμιλο με μεγάλα ζόρια, που, που, που, που, είναι και η πιο
«σημαδεμένη» Εθνική όλων των εποχών… Μια ομάδα αντί να έχει αν όχι την αγάπη
μας, τουλάχιστον όμως τον σεβασμό μας, αμφισβητήθηκε πριν καν ξεκινήσει το
τουρνουά και χλευάστηκε μετά την πρώτη ήττα… Κι αν η βλακεία ναι μεν είναι
ανίκητη αλλά συγχωρείται, η ιδιοτέλεια όλων αυτών που έκραζαν στη διάρκεια των
ματς, από τον Βασιλακόπουλο και τον Μίσσα μέχρι τον Μπουρούση και τον Καλάθη,
είναι ντροπή και ξεφτίλα.
Η Εθνική είναι στους «8», ΠΑΤΗΣΕ τους Λιθουανούς και αν
είναι απλά ο εαυτός της θα νικήσει και τους… επόμενους. Και μακάρι από τους….
ειδικούς που έπαιξαν βρώμικο παιχνίδι μέχρι τους «βετεράνους» που ξέχασαν τις
δικές τους κακές στιγμές κι έτρεξαν να δείξουν με το δάχτυλο τους διαδόχους
τους (η απόλυτη ξεφτίλα), να πήραν το μάθημα τους και να μάθουν επιτέλους να
σέβονται. Το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ. Και θα είναι. Ακόμη κι αν η Εθνική
έχανε και έμενε εκτός… Όσο σκάει η μπάλα στο παρκέ και όσο υπάρχουν παιδιά σαν
κι αυτά που ξεχνάνε την κούραση όλης της σεζόν, το… ξεζούμισμα για την ακρίβεια
και τιμούν το εθνόσημο, η Ελλάδα θα πετυχαίνει θαύματα! Να νικάει ισχυρότερους
αντιπάλους, ατυχίες, τραυματισμούς και φυσικά την εγχώρια αλητεία που είχε
πάρει φόρα κι έκραζε το… σύμπαν, βαφτίζοντας την ισοπέδωση… κριτική. Τώρα…
ΣΚΑΣΜΟΣ!
Υγ. Τελικά είναι… ψιλοκαλός ο Καλάθης και με την Εθνική!»
«Ντρέψου εσύ!»
Ο Νίκος Συρίγος σχολιάζει την επόμενη ημέρα του επικού
θριάμβου με την Λιθουανία που «ξέκανε» τους κριτικούς του FB:
«Ο Κλιντ Ίστγουντ τα είχε πει από καιρό για την… άποψη.
Όποιος δεν ξέρει ας το googlάρει και θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές.
Η διαφορά του «παλιά» με το «σήμερα» είναι η οθόνη που
κοιτάς αυτή τη στιγμή. Κάποτε ήταν το pc, μετά το laptop και τώρα το tablet και
το κινητό. Αυτό που έχεις μαζί σου παντού. Άρα έχεις και άποψη παντού και για
τα πάντα. Με έναν απλό λογαριασμό στο Facebook, μπορείς να κράξεις από τον
Μίσσα μέχρι τον… Κολοκοτρώνη, χωρίς κόστος. Κι ας το κάνεις από το wifi που…
κλέβεις από τον γείτονα. Τσάμπα μάγκας με τα όλα σου… Αμ πως!
Από χθες το βράδυ που η Εθνική νίκησε τους Λιθουανούς και
πέρασε στους «8», πολύς κόσμος έχει έρθει σε δύσκολη θέση. Γιατί πρέπει να
δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Όταν έχεις γράψει «ντρέπομαι για αυτή την
Εθνική» πως να το γυρίσεις και να πεις «είμαι περήφανος για αυτή την Εθνική»,
μέσα σε λιγότερο από τρεις μέρες; Εκτός κι αν είσαι η πριγκίπισσα που φίλησε
τον βάτραχο και τον έκανε πρίγκιπα, οπότε όχι μόνο δικαιούσαι δια να ομιλείς
αλλά μπορείς να απαιτείς κιόλας από μια ολόκληρη χώρα να σου χρωστάει και χάρη!
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, είτε πρέπει να
αποδεχτείς το ότι είσαι ο ορισμός του Ελληνάρα που κράζει τον οποιονδήποτε για
να πουλήσει μούρη στους φίλους του (στο fb βεβαίως-βεβαίως, γιατί στην κανονική
ζωή τον ανέχεται μόνο η κυρά του και αν…), είτε περιμένεις απλά την επόμενη
στραβή για να ξαναρχίσεις το κράξιμο ώστε να εξυπηρετήσεις τον σκοπό σου… Και
δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που είχαν επενδύσει στην αποτυχία της Εθνικής και
είχαν ξεκινήσει να… πανηγυρίζουν από την ώρα που ο Γιάννης Αντετοκούμπο
ενημέρωσε ότι δεν θα ενισχύσει την Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ…
Γι’αυτό και αντί όλοι να συσπειρωθούμε και να στηρίξουμε
αυτή την ομάδα και τα παιδιά που πήγαν στη διοργάνωση, στήσαμε κρεμάλες πριν
καν έρθει η πρώτη ήττα... Μας αρκούσε ότι οι Γάλλοι μας είχαν πάρει φαλάγγι στο
δεκάλεπτο για να ξεκινήσουμε το κράξιμο…
Ντρεπόταν, λέει, ο άλλος για αυτό που έβλεπε… Για τον
«ταβερνιάρη» τον Μίσσα στον πάγκο, τον «περιπατητή» Μπουρούση, τον «αόρατο»
Παπανικολάου και φυσικά τον «ψυχάκια» τον Παππά, που είχε ξεκινήσει να τον
κράζει επειδή δεν είχε δώσει το χέρι του στον Ηλία Ζούρο… Ρε μεγάλε, τον Παππά
δεν στον φέραμε γαμπρό για την κόρη σου, να αγωνιστεί με την Εθνική τον
θέλουμε… Και αγωνίζεται. Όπως αγωνίζονται όλα τα παιδιά που πήγαν στη
διοργάνωση. Όπως αγωνίστηκαν και οι προηγούμενοι κι όπως θα αγωνιστούν οι οι
επόμενοι… Στα 30 χρόνια που βλέπω μπάσκετ, δεν έχω δει κανέναν μπασκετμπωλίστα
να φοράει τη φανέλα της Εθνικής και να ξύνει τα παπάρια του ή να κοροϊδεύει…
Γι’αυτό και δεν ντράπηκα ποτέ για ένα αποτέλεσμα…
Αντίθετα έχω νιώσει αμέτρητες φορές υπερήφανος για όσα
πετυχαίνει το ελληνικό μπάσκετ και η επίσημη αγαπημένη, όπως έχει καταγραφεί
στη συνείδηση του κόσμου τούτη εδώ η Εθνική… Όποιος ντράπηκε λοιπόν τις
προηγούμενες μέρες, ας… ντραπεί μόνος του και κυρίως για τον… Ελληνάρα που
κρύβει μέσα του. Γιατί τύποι σαν κι αυτόν έφεραν την πατρίδα σε αυτό το σημείο…
Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος του «αμύνεσθαι περί πάτρης». Το μηδέν που γίνεται
πιο μεγάλο… μηδέν με έναν λογαριασμό στο FB. Nτρέψου εσύ, που θα έλεγε και ο
μακαρίτης ο Μάκης… Τώρα θα μου πεις, εδώ πιστεύουν και το γράφουν κιόλας ότι η
Εθνική «ξύπνησε» επειδή την έκραζαν… Νιώθουν δηλαδή ότι έκαναν τον
βάτραχο-πρίγκιπα… Οι… πριγκίπισσές! Χαλάλι…
Υγ. Υπάρχουν αυτοί που γράφουν δημόσια την άποψη τους και
(επειδή είναι και η δουλειά τους) παίρνουν την ευθύνη για ότι γράφουν. Υπάρχουν
και οι άλλοι που ζουν για να κράζουν τον άλλο για την άποψη του… Τους λες και
«ξενιστές»… Ζουν ανάμεσα μας».
0 Σχόλια