«Η φράση ακούστηκε από ελληνικά χείλη ενεργά ασχολούμενου
με το μπάσκετ, λίγο μετά το τέλος του αγώνα της Εθνικής με τη Ρωσία και τον
αποκλεισμό της από τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ. “Εντάξει, κρίμα από τη μια
πλευρά, αλλά από την άλλη αν έκλεινε καλοκαίρι με διάκριση της Ανδρών και με το
χρυσό των νέων να έχει προηγηθεί, άντε μετά να κάνεις πολεμική”. Ο κλειστός
κύκλος ανθρώπων που το άκουσε, λογικά θα έπρεπε να εξοργιστεί. Αντίθετα, απλά
χαμογέλασε με νόημα. Διότι με όσα είχαν προηγηθεί, όχι μόνο φέτος αλλά και σε
βάθος χρόνων, δεν υπάρχει πια κάτι που να εκπλήσσει.
Για να διευκρινίσουμε κατ’ αρχάς τον τίτλο, αυτοί που
δεδομένα εξαιρούνται από το ότι βλέπουν την Εθνική ομάδα ως πεδίο εξυπηρέτησης
συμφερόντων, είναι αυτοί οι 20-25 άνθρωποι που βρίσκονται για κανα δίμηνο
μακριά από τα σπίτια τους, νιώθοντας ότι παλεύουν και προσπαθούν για την
υπέρτατη τιμή που μπορεί να τους τύχει στον χώρο με τον οποία ασχολούνται
επαγγελματικά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αστείο, μάλλον μεγαλύτερη προσβολή από το
να ακούγονται πράγματα για παίκτες που κάνουν αγγαρεία και άλλα τέτοια. Πάμε
παρακάτω.
Η Εθνική Ελλάδας παραμένει “επίσημη αγαπημένη” για
εκατομμύρια Ελλήνων φιλάθλων που χαίρονται με τις επιτυχίες της και λυπούνται
με τις αποτυχίες της. Απλών φιλάθλων, που δεν κινούνται πολύ κοντά στον χώρο
του μπάσκετ. Αντίθετα, για ανθρώπους που κινούνται και εργάζονται στον χώρο,
έχει γίνει “όχημα” για επίτευξη στόχων. Οχι τώρα, όχι φέτος, και επί Καζλάουσκας,
και επί Ζούρου και επί Τρινκέρι και επί Κατσικάρη.
Υπάρχουν διάφορες συνεταγμένες “φυλές” πέριξ του μπάσκετ.
Οι “εχθροί Βασιλακόπουλου”, οι “φίλοι Γιαννάκη”, οι “παλαίμαχοι χωρίς στον ήλιο
μοίρα”, οι “προπονητές χωρίς στον ήλιο μοίρα” και διάφορες άλλες. Ολοι με
στόχους που θεωρούν την Ομοσπονδία και την Εθνική προσβάσιμες για να τους
πετύχουν, αφού η ελεύθερη αγορά τους έχει… ξεράσει και πρέπει κάπου να βρουν
για να πιαστούν. Οι ίδιοι οι “φίλοι Γιαννάκη” θα είναι που θα απομακρυνθούν αν
ανακοινώσει η ΕΟΚ ας πούμε τον Μαρκόπουλο με φόντο τους Ολυμπιακούς του 2020.
Μην τον.. κράξουν κιόλας, τον Γιαννάκη, σε καμία ατυχία του με τον Αρη. Φίλος,
φίδι, με γιώτα γράφονται…
Κοντεύει να λιώσει η καραμέλα ότι “να, κοιτάξτε, στις
άλλες ομοσπονδίες έχουν παλαίμαχους παίκτες”. Οκ, ας ξεπεράσουμε ότι οι Εθνικές
των μισών από αυτούς έφυγαν από το Ευρωμπάσκετ νωρίτερα από τη δική μας, αφού
μπάσκετ παίζουν οι ενεργοί υπό την καθοδήγησητων προπονητών τους. Αντε να
ξεπεράσουμε και ότι και στις επόμενες γενιές η ΕΟΚ πανηγύρισε χρυσό στην
φουρνιά που έρχεται. Αντε να δεχτούμε ότι θέλει τέτοιους, παλαίμαχους, επειδή…
τους ξέρουν.
Αραγε ξέρει κανείς από αυτούς που πιπιλάνε την καραμέλα
στην Ελλάδα, πόσοι παλαίμαχοι διεθνείς παίκτες έχουν συναντηθεί με τον Γιώργο
Βασιλακόπουλο για να συζητήσουν το ενδεχόμενο ανάληψης σημαντικού πόστου στη
διοίκηση της ομοσπονδίας; Αν ξέρει, θα γνωρίζει και την εξέλιξη του διαλόγου.
“Ποιός θα είναι ο μισθός μου”; “Δεν έχει μισθό για τα μέλη του ΔΣ φίλε μου”.
“Α, καλά, τα ξαναλέμε”. Και δεν τα ξαναλένε. Γιατί ο Σαμπόνις, ο Ράτζα, ο
Βράνκοβιτς είναι εκεί γιατί το γουστάρουν, όχι για να βγάλουν λεφτά. Μέχρι
πρόταση για “ανάληψη του μάνατζμεντ της ομοσπονδίας” υπήρξε “και τα κέρδη 80-20
για μένα”…
Ασε δε τους προπονητές. Σπατουλάρισμα, γνωστός γνωστού,
μέχρι… ανώτερες δυνάμεις του τόπου να ρίξουν το τηλέφωνο για μια θέση στο τιμ,
έστω και όχι πρώτος. Με διαβεβαιώσεις ότι “είναι φίλος με όλους, δουλευταράς,
κλαίει για την Εθνική”. Και όταν ανακοινώνονται άλλοι, βγαίνουν τα φτυάρια και…
τα απωθημένα.
Και μετά τι; “Βγάλτε με στο ραδιόφωνο – τηλεόραση – σάιτ,
θα τα χώσω στην ΕΟΚ και στην Εθνική θα συζητηθούμε”. Ε, τους βγάζουν. Πάντα τα
τσιτάτα πουλάνε στην Ελλάδα. Ποιός θα κάτσει να ψάξει τι και αν ισχύει, τι και
αν κρύβεται από πίσω; Αλλά είπαμε. Η Εθνική δεν έχει φανατικούς οπαδούς που αν
σε πετύχουν στο γήπεδο μπορεί και να σε… πιέσουν. Ούτε ο Βασιλακόπουλος
συνήθιζε ποτέ εκδικητικές τακτικές που έχουν καταγγελθεί για άλλους παράγοντες.
Και έτσι αρκετοί επαγγελματίες σχετιζόμενοι με το μπάσκετ, μαζί και από το
συνάφι μας των δημοσιογράφων των ενεργών και επαγγελματιών κι όχι αυτών του…
φέισμπουκ που ψάχνουν κανα λάικ για να νιώσουν ότι υπάρχουν και αναπνέουν, τα
βιώματα που απέκτησαν από συμπεριφορές άλλων, βρίσκουν την βολική ΕΟΚ και,
δυστυχώς, την Εθνική να τα ξεσπούν… ακίνδυνα. Διότι μαγκιά εκ του ασφαλούς
είναι να… ξιφουλκείς εναντίον παραγόντων “ξεχνώντας” να επισημάνεις ότι αυτοί
που εσύ θα ήθελες να δεις στις θέσεις τους, πρέπει να.. αποφασίσουν να θέσουν
υποψηφιότητα και να εκλεγούν, μιλώντας για δημοκρατικά εκλεγμένες διοικήσεις…
Είναι ιστορία πολλών χρόνων τα παραπάνω και όχι μόνο
αυτά. Και αυτοί οι άνθρωποι που μοχθούν κάθε καλοκαίρι για να φέρουν μια επιτυχία,
δεν είναι κλεισμένοι σε γυάλα. Οχι, κανείς στην Εθνική δεν… καμάρωνε για την
εικόνα της ομάδας στο Ελσίνκι. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που έκαναν σκληρή
αυτοκριτική και κατάφεραν να διορθώσουν εντυπωσιακά την εικόνα στην Πόλη.
Ξέρουν και να διαβάζουν όμως και να καταλαβαίνουν. Αλλο το “δεν παίζετε καλά”
και άλλο το “αν ήταν αυτός κι αυτός στη θέση του δεν θα είχαμε τέτοια εικόνα”.
Αλλο το “δεν είναι ωραίο να συμβαίνουν επεισόδια στην Εθνική” και άλλο το
“παλιότερα αυτά ήταν αδιανόητα”. Οχι τίποτα, αλλά όσοοι ξέρουν περιστατικά σε
χρονιές θριάμβων, απλά γελάνε και κουνάνε το κεφάλι με νόημα”.
Οσο κι αν προσπαθούν να μείνουν ανεπηρέαστοι,
καταλαβαίνουν ότι παλεύουν για κάτι που υπάρχει πολύς κόσμος στο συνάφι τους
που απεύχεται την επιτυχία.
Και ξενερώνουν, αηδιάζουν, μένουν με ένα πελώριο “γιατί”…»
0 Σχόλια