Κάτι τέτοιο κατάφερε ο Παναθλητικός-Πειραματικό, ο οποίος
χωρίς τυμπανοκρουσίες κατέκτησε την κορυφή κερδίζοντας την άνοδό του στη Γ΄ Εθνική.
Η τρίτη συνεχόμενη άνοδος έφερε τον σύλλογο των Συκεών για πρώτη φορά στην
ιστορία του σε εθνικές κατηγορίες και αυτό ετοιμάζεται να το ζήσει στο…
απόλυτο!
Η ξεχωριστή αυτή στιγμή, δεν θα υπήρχε αν η ομάδα δεν
αποτελούταν από τους ανθρώπους της (διοίκηση, τεχνικό τιμ, παίκτες) και μέλος
αυτής είναι και ο… παλιός, καθώς μετρά τρία χρόνια στον σύλλογο, Ζάχος
Καλούτσικος. Ο 27χρονος σέντερ στη φετινή πορεία του Παναθλητικού-Πειραματικού
ήταν ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας του, απαντώντας με τον καλύτερο τρόπο στην
αμφισβήτηση που έχει δεχτεί στο παρελθόν…
Η φιλοσοφία του
απλή και συνάμα πολύπλοκή… «Αυτό που
λατρεύω περισσότερο είναι να παίζω για την ομάδα. Αυτό με τράβηξε στο μπάσκετ. Πως για να
κερδίσεις πρέπει όλοι να δουλεύουν μαζί και να θυσιάζονται ο ένας για τον άλλο.
Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να ρίξεις τον εαυτό σου αν θες να κερδίσεις και
άλλες που θα πάρεις την ομάδα απ το χέρι. Λίγοι ξέρουν πότε πρέπει να το
κάνουν», εξηγεί ο σέντερ του
Παναθλητικού-Πειραματικού για να σχολιάσει την πορεία προς την κορυφή…
«Αυτή η ομάδα,
αρχικά ως Πειραματικό και πλέον ως Παναθλητικός-Πειραματικό ξεκίνησε σαν μια
παρέα που πάνω απ όλα γούσταρε να παίζει μπάσκετ! Αυτή η παρέα δημιούργησε αυτό
που βλέπετε σήμερα. Μας πέρασε την νοοτροπία τους, εμείς την εφαρμόσαμε και το
αποτέλεσμα ήρθε. Ολα οφείλονται στους Δημήτρη Ιατρού, Χρόνη Κεχαγιά που ήταν
πάντα δίπλα μας και μας στήριζαν σε όλα! Εντός και εκτός γηπέδου. Είναι ευλογία
να συνεργάζεται κάποιος μαζί τους. Μεγάλο κομμάτι της επιτυχία ανήκει και στους
υπόλοιπους παράγοντες που βρισκόταν πάντα στο γήπεδο και έτρεχαν για μας. Πόλυ
Λαζαρίδη, Θοδωρή Αλεξούδη και Κάπτση Κώστα.
Οταν είσαι μια παρέα παίζεις σαν ομάδα και έχει έναν
κοινό στόχο τότε μόνο ένα καλό αποτέλεσμα μπορεί να βγει! Με τη σωστή
καθοδήγηση των προπονητών μας αυτά τα χρόνια, ξεκινώντας από τον Γιάννη
Τσεσμετζή και έπειτα τον Βασίλη Πρασσά και πλέον τον Δημήτρη Γεροφώτη, τον
Σαριδάκη, όλοι τους είχαν κάτι να προσθέσουν στο παιχνίδι μας ώστε βελτιώσουμε
τις αδυναμίες μας και να καταφέρουμε να φτάσουμε την ομάδα εδώ που της αξίζει.
Πολύ σημαντικό ήταν πως όσοι αθλητές βρέθηκαν και βρίσκονται ακόμα στην ομάδα
είναι φοβερά παιδιά. Μυστικά δεν υπάρχουν. Όταν υπάρχουν τόσο καλές συνθήκες τα
εφόδια και τα κίνητρα που έχουν οι αθλητές είναι τεράστια και η επιτυχία
βέβαιη!».
Η πορεία της ομάδας ήταν τόσο καλή που κατάφερε να πάρει
την άνοδο ολοκληρώνοντας το πρωτάθλημα έχοντας μόλις τρεις ήττες, τις λιγότερες
από κάθε άλλη ομάδα (μαζί με τον Διαγόρα Δρυοπιδέων) στα εθνικά πρωταθλήματα.
«Πολλές ομάδες από την αρχή ακόμα έδειξαν πως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν.
Εμείς ξεκινήσαμε πολύ καλά. Αρχικά ο στόχος ήταν η καλύτερη δυνατή πορεία. Στη
συνέχεια κλείνοντας τον πρώτο γύρο και αφού είδαμε όλους τους αντιπάλους μας
και παρά τα άτυχα αποτέλεσμα σε μια περίοδο που παρουσιάσαμε κοιλιά, πιστέψαμε
πως μπορούμε να τα καταφέρουμε και να θέσουμε το στόχο της ανόδου. Ο λόγος που
μείναμε στις τρεις ήττες είναι πως πεισμώσαμε. Πιστέψαμε στους εαυτούς μας και
δεν επιτρέψαμε σε κανέναν να μας κλέψει άλλους βαθμούς. Πολύ σημαντικός
παράγοντας ήταν επίσης η επιστροφή του Γιάννη Φωτιάδη, ενός καταπληκτικού
παίχτη αλλά πάνω απ όλα ανθρώπου.
Επίσης. Σ’ όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, οι δύο μας αρχηγοί, Γιάννης
Κοϊμτζόγλου και Σπύρος Μπάκος με την εμπειρία τους και το αγωνιστικό τους
πνεύμα μας στήριξαν όλους και μας οδήγησαν σε σπουδαίες νίκες. Εννοείται πως
όλα τα παιδιά όπου χρειάστηκαν ήταν εκεί και σε κάθε παιχνίδι πάντα βρισκόταν
κάποιος που θα καλύψει την «κακή μέρα» κάποιου άλλου.
«Η ομάδα χτιζόταν
με σκοπό να πρωταγωνιστεί»
Η μάχη για την κορυφή ήταν σκληρή και κυρίως αυτή δόθηκε
κυρίως με τους Ικαρους Σερρών, τους οποίος όμως η ομάδα των Συκεών κατάφερε να
κερδίσει δύο φορές. «Οι Ίκαροι ήταν το φαβορί από την αρχή. Εμείς ως
νεοφώτιστοι είχαμε τις δυνατότητες αλλά και πολλές επιφυλάξεις . Στον πρώτο
γύρο και ενώ ήδη είχαμε καλή πορεία και ανεβασμένη ψυχολογία καταφέραμε να
επιβληθούμε μέσα στην έδρα μας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στον δεύτερο γύρο
ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι ζωής και θανάτου, είχαμε κάνει τις ήττες
οπότε τους κυνηγούσαμε βαθμολογικά και αν θέλαμε να διεκδικήσουμε την άνοδο η
νίκη ήταν μονόδρομος. Σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι καθ’ όλη τη διάρκεια
ήμασταν κοντά στο σκορ δε τους αφήσαμε να ξεφύγουν και στο τέλος το πάθος μας
και η ψυχή μας πιστεύω πως κατάφεραν να μας δώσουν την πιο σημαντική νίκη εκτός
έδρας για τη σεζόν. Πρέπει να σημειωθεί πως η φιλοξενία των Σερραίων ήταν
φανταστική. Σε ένα γήπεδο γεμάτο από πραγματικούς φίλους του μπάσκετ».
Για μια επιτυχία χρειάζονται σωστά θεμέλια και όπως
φαίνεται στον Παναθλητικό… έχτισαν πάνω σε αυτά. «Η ομάδα όλα αυτά τα χρόνια
χτιζόταν με σκοπό να πρωταγωνιστεί. Με σωστές επιλογές και καλή διαχείριση τα
κατάφερε. Μπορεί να φαίνεται πως έφτασε εύκολα ως εδώ, όμως δεν ήταν καθόλου
εύκολος ο δρόμος. Πέρα από τις ανόδους. Πέρυσι καταφέραμε να κατακτήσουμε το
κύπελλο της ΕΚΑΣΘ . Ήταν ιστορική μέρα για τον σύλλογο. Την χαρήκαμε όλοι αφού
το κάναμε εναντίον της ομάδας που δίκαια μας έπαιρνε την πρώτη θέση στο
πρωτάθλημα για δεύτερη συνεχή χρονιά. Φέτος πιστεύω πως ήταν μια πολύ καλή
χρονιά. Από το καλοκαίρι ξεκινήσαμε με καινούργια νοοτροπία αφού πλέον θα
αγωνίζονταν σε εθνική κατηγορία. Για τα περισσότερα παιδιά γνωστή! Εγώ νιώθω
ευτυχισμένος που βρίσκομαι στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια και έζησα τέτοιες
στιγμές αλλά και που γνώρισα τόσους υπέροχους
ανθρώπους».
«Μέσα απ’ αυτή την ιστορία βγήκα καλύτερος»
Οι ατομικές δυσκολίες μέσα σε αυτή τη διαδρομή αρκετές,
οι… Ερινύες υπήρχαν αλλά τελικά η επιλογή τον δικαίωσε. «Πολλοί οι
«καλοθελητές» με τα μεγάλα στόματα. Άνθρωποι με δύο πρόσωπα όμως θεωρώ πως δε
μας άγγιξαν αυτά. Κάναμε τη δουλειά μας μείναμε πιστοί στους στόχους μας,
κρατήσαμε τα προβλήματά μας εντός γηπέδου και τα λύσαμε όλα. Οσο εύκολο ή
δύσκολο κι αν ήταν αυτό. Για μένα
προσωπικά η αρχή ήταν πολύ δύσκολη! Εντάχθηκα στην ομάδα μετά από τη θητεία μου
στον στρατό. Εμεινα εκτός πολύ καιρό και όταν επέστρεψα… έτρεχα με 118
κιλά. Μεγάλο το φορτίο. Δεν ήμουν καλός
αγωνιστικά υπήρξαν κακά σχόλια κακές αντιδράσεις από μέρους μου αλλά στο τέλος
μέτρησα τα λάθη μου και πιστεύω μέσα απ’ αυτή την ιστορία βγήκα καλύτερος!
Έπειτα δούλεψα επανήλθα στα φυσιολογικά μου και έτσι οι δύο τελευταίες χρονιές
θεωρώ πως ήταν πολύ καλές.
Το μόνο που κατάφερα στο πέρασμα των χρόνων είναι να
επανέλθω σε φυσική κατάσταση και ψυχολογία. Δε κρύβω πως είχε περάσει από το
μυαλό μου να τα παρατήσω και να μην ασχοληθώ ξανά σοβαρά με το άθλημα. Δυστυχώς
ή ευτυχώς η αγάπη μου για το αυτό είναι τόσο μεγάλη που έμεινα. Και δε το
μετανιώνω . Ευτυχώς που είχα δίπλα μου ανθρώπους όπως αυτοί που προανέφερα.
Αλλά και τον πατέρα μου που δεν έπαψε να επιμένει πως πρέπει να συνεχίσω».
Η φετινή χρονιά ήταν η καλύτερή του έως τώρα αγωνιστικά,
αφού μέσα στο παρκέ έγινε ο «πύργος» της
ομάδα του, ενισχύοντας σημαντικά στην κατάκτηση των θετικών αποτελεσμάτων. «Τον
ρόλο που είχα φέτος μου τον έδωσε ο προπονητής μου. Σε αυτόν οφείλεται, εγώ
προσπάθησα να εφαρμόζω τις οδηγίες του,
να δουλεύω στη προπόνηση και να δίνω τα πάντα στους αγώνες! Διασκέδαζα
τη κάθε στιγμή που έπαιζα με τους συμπαίκτες μου και αυτό μου βγήκε σε σκορ! Το
οποίο μικρή σημασία έχει. Συνήθως πριν το σκορ είναι η ασίστ! Όταν οι συμπαίκτες
σου σε εμπιστεύονται τι άλλο να θες; Πως να μη παίξεις καλά; Με «τάιζαν» σε
κάθε ευκαιρία. 2ος σκόρερ της ομάδας δεν
είναι κατόρθωμα. Είναι αποτέλεσμα συνολικής δουλειάς. Πρώτος σε ασίστ όμως; Είναι! Και ασίστ σημαίνει Κοίμτζόγλου. Σε
αυτόν οφείλεται μεγάλο κομμάτι του σκοραρίσματος στην ομάδα και σ όλα τα άλλα στατιστικά στοιχεία στον
Κέβιν!! Θα καταλάβει αυτός… ».
Πηγή: http://www.infobasket.gr
0 Σχόλια