Αναστασία Τσέρου: «Θέλω να παίξω στην Α1»-Συνέντευξη στο agapotobasket.gr

Μια μετακόμιση ήταν η αφορμή να μπει το μπάσκετ στη ζωή της και πλέον μόνο η δημιουργία της δικιάς της οικογένειας (είναι πολύ μικρή ακόμα) θα είναι ο λόγος να βάλει το αγαπημένο της άθλημα σε δεύτερη μοίρα.

Μπορεί να μην της φαίνεται με την πρώτη ματιά αλλά η Αναστασία Τσέρου είναι ντροπαλή μέχρι να γνωρίσει κάποιον καλύτερα αλλά αν σε μάθει την πάτησες σε βαθμό να της πεις ότι καλύτερα να μην σε γνώριζα όπως παραδέχεται και η ίδια. Μπορείς εύκολα να την φέρεις σε αμηχανία και δεν ντρέπεται να το ομολογήσει. Ίσως και για αυτό να την ξετρελαίνει η άμυνα μέσα στο παρκέ από το οποίο δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά ούτε όταν είναι άρρωστη.

Συνδυάζοντας σε αυτή την περίοδο της ζωής της σπουδές και μπάσκετ η 22χρονη Ελληνίδα γκαρντ όπως εκμυστηρεύτηκε στο agapotobasket.gr θέλει να αγωνιστεί στην Α1 αλλά και να παίξει συμπαίκτρια κάποια στιγμή στο μέλλον και με τις δυο αδερφές της.

Τι σε κέρδισε στο μπάσκετ και πώς μπήκε το μπάσκετ στη ζωή σου;

Στην ηλικία των 8-9 ετών μετακομίσαμε στα Άνω Λιόσια και το πιο δημοφιλές άθλημα ήταν το μπάσκετ τότε με την ομάδα του ΔΑΣΑΛ να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από τις κορυφαίες ομάδες στο μπάσκετ των γυναικών. Ξεκίνησα λοιπόν, το αγάπησα και αυτό που με κέρδισε ήταν το ομαδικό πνεύμα που έχει, οι σχέσεις που μπορείς να αναπτύξεις με τις συμπαίκτριες σου αλλά και με όλα τα μέλη της ομάδας.

Τη φετινή χρονιά ο πήχης για την Άρη Πετρούπολης ήταν ψηλά και ήθελε  να επανέλθει στην Α1 κάτι που δεν κατάφερε τελικά.

Είχαμε μια εξαιρετική ομάδα φέτος, έγιναν όμως κάποια στραβοπατήματα αγωνιστικά που δεν τα περιμέναμε και σε συνδυασμό με την απειρία μας που φάνηκε σε κάποια αποτελέσματα που κρίθηκαν στους 2-3 πόντους ήρθε η πορεία που ήρθε. Δεν περιμέναμε ότι θα φτάναμε ακόμα και στην πιθανότητα να πέσουμε στην Α ΕΣΚΑ και ελπίζω ότι ήταν μια κακή παρένθεση για τον Άρη και του χρόνου να κάνει κάτι καλύτερο. Ο Άρης Πετρούπολης είναι ένα φερέγγυο σωματείο και εγώ προσωπικά τρία χρόνια που βρίσκομαι στην ομάδα δεν έχω κανένα παράπονο και θα ήθελα να σημειώσω ότι εκτιμώ απίστευτα την πρόεδρο μας την κυρία Φάσουρα. 

Ποιο είναι το μπασκετικό σου όνειρο;

Θέλω να κοιτάω κάθε μέρα ξεχωριστά, να δουλεύω συνεχώς και να βελτιώνομαι ώστε να φτάσω όσο ψηλότερα μπορώ. Στην παρούσα φάση αυτό που θέλω είναι να παίξω στην Α1. Επίσης αν μπορώ να το πω μπασκετικό όνειρο είναι να παίξω συμπαίκτρια και με τις δυο μου αδερφές. Με τη μια έχουμε παίξει και συμπαίκτριες και αντίπαλες και θέλω κάποια στιγμή να παίξουμε και οι τρεις μαζί.

Ποια συμβουλή δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

Είναι μια συμβολή που μου έχει δώσει ο coach Κάββουρας και είναι ότι δέκα καλά θα κάνεις στο ένα κακό θα σε πατήσουν κάτω και έχει απόλυτο δίκιο.

Ποια παίκτρια είναι πρότυπο γα σένα, ποια η ιδανική συμπαίκτρια και ποια η πιο δύσκολη αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;

Ιδανική συμπαίκτρια θεωρώ τη Ναταλί Πλούμπη. Ταίριαξα πολύ μαζί της, με βοήθησε πάρα πολύ και έχω μάθει και πάρει πάρα πολλά πράγματα από εκείνη. Είναι πρότυπο και ταυτόχρονα και η πιο δύσκολη αντίπαλος. 

Τι σου έχει προσφέρει το μπάσκετ μέχρι σήμερα;

Πρώτα από όλα ομαδικό πνεύμα. Μέσα από το μπάσκετ έχω μάθει να ξεχωρίζω το καλό και το κακό, έχω γίνει πιο σκληρός άνθρωπος μέσα από κάποιες καταστάσεις που έχω βιώσει. Έμαθα να μην τα παρατάω και αυτό το έχω περάσει και στη ζωή μου εκτός παρκέ.

Σπουδές και πρωταθλητισμός: πως συνδυάζονται και ποιο κερδίζει όταν μόνο ένα πρέπει να κερδίσει;

Σπουδάζω πολιτικός μηχανικός στο ΤΕΙ της Αθήνας, είναι πολύ δύσκολη σχολή αλλά δεν μετανιώνω που μπήκα σε αυτή. Το μπάσκετ όμως έρχεται πρώτο και πάντα είναι προτεραιότητα μου. Πάω με λαχτάρα στις προπονήσεις, ανυπομονώ να ξεκινήσει η μεταβατική περίοδος και δεν χάνω προπόνηση για κανένα λόγο. Μόνο η δημιουργία της δικιάς μου οικογένειας, που αργεί βέβαια ακόμα, θα με κάνει να βάλω το μπάσκετ σε δεύτερη μοίρα και αυτό θα είναι μόνο μια παύση, δεν θα σταματήσω ούτε τότε.

Τι θα ήθελες να προσθέσεις κλείνοντας αυτή την κουβέντα μας;


Θέλω κλείνοντας να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που είναι έξω από τα φώτα της δημοσιότητας, με στηρίζουν και με βοηθούν πολύ να εξελίσσομαι στον τομέα του μπάσκετ, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα. Είναι άτομα που δεν φαίνονται και τους εκτιμώ πάρα πολύ.  

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια