«Μετά από την αποχώρηση μου από την ομάδα του Ηρακλή, θα ήθελα να πω δυο λόγια. Αν και μερικούς θα τους βόλευε να φύγω έτσι
απλά αθόρυβα, αλλά επειδή δεν θέλω να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου θέλω να
αναφέρω κάποια πράγματα που απλά με έφτασαν σε αυτή μου την απόφαση.
Όταν κάποιος δεν σε εμπιστεύεται από την αρχή, δεν θα σε
εμπιστευτεί ποτέ σαν παίκτρια του. Ακόμα και όταν προσπαθείς να τον κάνεις να
πιστέψει ότι μπορείς και αντί αυτού βλέπεις απλά μια αδιαφορία, όταν πηγαίνεις
γήπεδο και απλά με την συμπεριφορά του σ’ έχει κάνει να βλέπεις συνέχεια τι ώρα
είναι για να φύγεις από εκεί μέσα που κάποτε περίμενες πως και πως να έρθει η
ώρα για να πας.
Εγώ αυτό το λέω αποτυχία ....Και ας μην μιλήσω για την
ανθρωπιά, που όσο εξηγούσες για ένα πρόβλημα σου δεν γυρνούσαν να σε κοιτάξουν
στα μάτια (στου κουφού την πόρτα όσος θέλεις βρόντα). Καλύτερα να μιλούσα σ΄
ένα ντουβάρι.
Θα ήθελα όμως να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην πρόεδρο
Λίνα Τραμουντάνη και ειδικά στην έφορο Βιολέτα Ορζελ που κυριολεκτικά
ενδιαφέρθηκαν για εμένα. Επίσης σε δυο προπονητές που πέρσι μου έδιναν τις
καλύτερες συμβουλές, την Ελένη Καφαντάρη Ελένη και τον Παναγιώτη Λαμπροπουλο. Οσα
χρόνια παίζω μπάσκετ δεν συνάντησα καλύτερους. Με ήθος, αρχές, συναίσθημα, ανθρωπιά, σε
κάνουν να πιστέψεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις . Ηταν δίπλα μου πέρσι και
πριν αλλά και μετά την επέμβαση μου και μου έμαθαν να είμαι η πρωταγωνίστρια στην
ζωή και όχι ο δεύτερος ρόλος.
Εύχομαι η ομάδα που αγάπησα να πάρει φέτος την πρωτιά και
να ανέβουν Α1 γιατί το αξίζουν όλα τα κορίτσια».
0 Σχόλια