Δικαιουλάκος: «Δεδομένη η αγάπη μου για την Εθνική»

Δεν είναι αρνητικός στο ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Εθνική Ελλάδας Γυναικών ο Τζωρτζής Δικαιουλάκος, ο οποίος μίλησε και για το ανδρικό μπάσκετ. Από τη μία τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Τουρκία και από την άλλη η πρόσφατη «κρούση» της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης για την επιστροφή του στη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού στις γυναίκες ήταν απλά η αφορμή για μια συνέντευξη εις βάθος με τον προπονητή της γυναικείας ομάδας της Φενέρμπαχτσε.

Ο Τζωρτζής Δικαιουλάκος μίλησε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) και το Πρακτορείο Sport για τη ζωή στην Πόλη, το γυναικείο αθλητισμό και το τουρκικό μπάσκετ, έκανε αποκαλύψεις για το Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Κώστα Σλούκα, ενώ ανέλυσε και το φαινόμενο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Αναλυτικά όλα όσα είπε:

-Πώς βιώσατε την τρομοκρατική επίθεση στο πασίγνωστο καμπ της Κωνσταντινούπολης, το «Reina», ξημερώματα Πρωτοχρονιάς;

«Το «Reina» ήταν το πιο συγκλονιστικό από όλα γιατί μέχρι τώρα χτυπούσαν στόχους της αστυνομίας ή του στρατού. Στο «Reina» δεν υπάρχει… κανείς που να μην έχει πάει, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ήταν εκεί εκείνη τη νύχτα. Όλοι σκεφτήκαμε πως κάποιος γνωστός μας θα ήταν εκεί».

-Τι έχει αλλάξει στην Κωνσταντινούπολη πριν από τα τρομοκρατικά χτυπήματα με τη σημερινή;

«Υπάρχει παγωμάρα, υπάρχει φόβος, αποφεύγεις την πλατεία Ταξίμ, το μετρό, τα σημεία που μπορεί να γίνει κάτι, αλλά η καθημερινότητα και η ρουτίνα σε παρασύρουν να συνεχίσεις τη ζωή, όπως και πριν τα χτυπήματα. Όλα έχουν γίνει στην απέναντι πλευρά. Δεν έχουν γίνει στην Ασιατική πλευρά που ζούμε εμείς. Το 1992 ήμουν στο Σαράγιεβο γιατί εκεί σπούδαζα, εκεί έπαιζα μπάσκετ, όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Μιλούσαν όλοι για εμφύλιο στη Βοσνία έξω από τη Γιουγκοσλαβία κι εμείς που ζούσαμε μέσα δεν το βλέπαμε. Κάτι παρόμοιο ζούμε κα εδώ. Είναι σαν να μη το πιστεύουμε ότι έχουν γίνει. Περισσότερο μας τρομάζουν αυτά που διαβάζουμε από τον ξένο Τύπο, παρά αυτά που ζούμε. Όχι ότι δεν γίνονται, αλλά η καθημερινότητα μας οδηγεί να ακολουθούμε το δρόμο της ρουτίνας από το δρόμο του φόβου».

-Είναι πράγματι η Κωνσταντινούπολη μια… μαγική πόλη να ζεις;

«Δεν ξέρω να σου απαντήσω. Οι ρυθμοί που ζούμε δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε. Είμαστε ταξίδι, βίντεο, προπόνηση, αγώνες. Δεν προλαβαίνεις τίποτα άλλο πέρα από ένα καλό εστιατόριο».

-Τι αντιμετώπισης τυγχάνετε από τους Τούρκους φιλάθλους;

«Μας αντιμετωπίζουν με πολύ μεγάλο σεβασμό εμάς τους Έλληνες. Έχουν πολύ μεγάλη εκτίμηση και στους Έλληνες προπονητές. Δεν με έχουν αποδοκιμάσει ούτε μία φορά στην παρουσίαση του ονόματός μου. Στην Τουρκία έχουν καταφέρει να διώξουν σε μεγάλο βαθμό τον χουλιγκανισμό από τα γήπεδα. Θα έπρεπε να μάθουμε από αυτούς. Ούτε για πλάκα δεν υπάρχουν κροτίδες μέσα στο γήπεδο. Μεγάλη αγάπη μας δείχνουν βέβαια και οι Ομογενείς. Έλληνες της Τουρκίας… μέχρι και Μουσουλμάνοι της Θράκης έρχονται και μας επισκέπτονται πολύ μεγάλη αγάπη. Με βρίσκουν στο Facebook. Μας φέρνουν δώρα. Εκεί διαπιστώνεις ότι μία φιλία θα έπρεπε να ενώνει πάντα δύο λαούς και τίποτε άλλο».

-Μια νίκη επί της «αιωνίου», όπως αυτή που πετύχατε με τη «Φενέρ» πριν από την αλλαγή του χρόνου επί της Γαλατάσαραί έχει τον ίδιο αντίκτυπο στους φιλάθλους, όπως μια αντίστοιχη στους Άνδρες;

«Πάντα τα ματς αυτά είναι ξεχωριστά. Εκεί κρίνεσαι, εκεί αγαπιέσαι κι εκεί μισιέσαι ως προπονητής! Ξεφύγαμε ακόμη και με + 20 πόντους και έπαιξαν μετά οι μικρές. Ήταν το τελευταίο ματς της χρονιάς. Κάναμε καλό ρεβεγιόν!».

-Πώς αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι φίλαθλοι το γυναικείο μπάσκετ;

«Το γήπεδο στα ματς του γυναικείου τμήματος είναι σχεδόν γεμάτο συνήθως. Και όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στις άλλες χώρες που έχω εργαστεί ως προπονητής, στην Πολωνία, τη Λετονία και τη Ρωσία οι φίλαθλοι γεμίζουν τα γήπεδα σε αγώνες γυναικείου μπάσκετ».

-Πού αποδίδετε τη συνήθη εικόνα άδειων γηπέδων στην Ελλάδα σε διοργανώσεις γυναικείου αθλητισμού;

«Υπάρχει ένας ρατσισμός απέναντι στο γυναικείο αθλητισμό γενικότερα στην Ελλάδα. Ο γυναικείος αθλητισμός δεν έχει ούτε προβολή, ούτε βοήθεια στην Ελλάδα».

-Ποιότητα έχει ο γυναικείος αθλητισμός στην Ελλάδα κατά την άποψή σας;

«Φυσικά και έχει ποιότητα, είτε πρόκειται για μπάσκετ, βόλεϊ ή άλλα αθλήματα. Σε μία σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες αυτό που διαφέρει είναι η οπτική του Έλληνα φιλάθλου. Ενώ αλλού, ο κόσμος παρακολουθεί έναν αγώνα για το συναγωνισμό και τις συγκινήσεις που θα νιώσει, στην Ελλάδα το ζητούμενο είναι η πάση θυσία νίκη της αγαπημένης του ομάδας».

-Προπονητής σε σύλλογο ή σε εθνική ομάδα. Τι προτιμάτε;

«Συγκινήσεις υπάρχουν σε ένα ματς, είτε αυτό διεξάγεται σε ένα φάιναλ φορ με ομάδα, είτε σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την εθνική. Το συναίσθημα, όμως να ακούς τον εθνικό ύμνο πριν από κάθε αγώνα είναι μοναδικό. Το έχω βιώσει και από την απέναντι πλευρά… Όταν ήμουν Ομοσπονδιακός προπονητής με Λετονία και αντίπαλός μας ήταν η Ελλάδα. Ήμουν παγωμένος κατά την υπόκρουση του εθνικού μας ύμνου. Ήθελα να τραγουδήσω κι εγώ!».

-Πόσο πιθανό είναι να σας δούμε να αναλαμβάνετε εκ νέου ομοσπονδιακός της Εθνικής Γυναικών;

«Έχει γίνει μία επικοινωνία με την ΕΟΚ, η οποία είναι σε διερευνητικό επίπεδο. Έχουμε κάποια πράγματα να συζητήσουμε με την Ομοσπονδία. Είναι δεδομένη η αγάπη μου για την εθνική ομάδα και για το γκρουπ των κοριτσιών, με το οποίο μαζί βρεθήκαμε πρώτη φορά στην εθνική και από ό,τι φαίνεται θα είναι η τελευταία τους χρονιά».

-Όσον αφορά στις πιθανότητες να αναλάβετε ανδρική ομάδα;

«Δεν έχω κλείσει ποτέ καμία πόρτα στο ανδρικό μπάσκετ. Περιμένω για να πω το «ναι», η πρόταση που θα μου γίνει να είναι μία πολύ καλή πρόταση. Πιθανόν πολύ σύντομα να γίνει, αρκεί να πληροί τις προϋποθέσεις που θέλω κι εγώ. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει διαχωρισμός ως προς την ποιότητα ενός προπονητή ανάμεσα σε ανδρική ή γυναικεία ομάδα».

-Τι θέση έχει το μπάσκετ στην καρδιά των Τούρκων φιλάθλων;

«Το έχουν αγαπήσει πάρα πολύ. Δεν ξεπέρασε βέβαια το ποδόσφαιρο, όπως είχε συμβεί στην Ελλάδα τη δεκαετία του 90. Είναι το δεύτερο σπορ. Οι Τούρκοι φίλαθλοι βλέπουν τις επενδύσεις που έχουν κάνει οι ομάδες εδώ. Σημαντικό είναι πως η ανάπτυξη του από τις διοικήσεις βασίζεται σε υγιή θεμέλια. Ακόμη, όμως δεν μπορούν να εξελίξουν γηγενείς παίκτες και προπονητές. Παίκτες όπως οι Τουρκσάν, Τούρκογλου και Οκούρ είναι Σερβοβόσνιοι, προέρχονται από την μεγάλη των Πλάβι σχολή».

-Πόσο κοντά ή μακριά είναι ένας τίτλος Ευρωλίγκας (Ανδρών) για μια τουρκική ομάδα;

«Δεν νομίζω ότι μπορείς στην Ευρωλίγκα να κάνεις προβλέψεις. Είναι τόσο κοντά όσο και μακριά. Δεν βλέπω να υπάρχει άλλη ομάδα εκτός από τη Φενέρμπαχτσε να το χτυπήσει. Είπαμε η διαφορά από τις ισπανικές, τις ελληνικές ομάδες είναι οι γηγενείς παίκτες. Αυτό λείπει από τις τουρκικές ομάδες».

-Έχετε επαφή με τον προπονητή της Φενέρμπαχτσε στους Άνδρες, Ζέλικο Ομπράντοβιτς;

«Είμαστε κάθε ημέρα μαζί, χαιρετιόμαστε στο γήπεδο, μιλάμε και λέει ο ένας τα προβλήματά του στον άλλον. Έρχεται σε όλα τα παιχνίδια τα δικά μου. Κι εγώ πάω στα δικά του».

-Αναρωτιέμαι τι σας είπε για τις δύο ήττες στην Αθήνα, από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, στον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας…

«Στα ματς που έχει χάσει δεν μπορώ να τον ρωτήσω… δεν μπορώ. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως τη μέρα που έχασαν από τον Ολυμπιακό, έβαλε προπόνηση παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι παίκτες του έκαναν ο καθένας από 100 σπριντ. Την Πρωτοχρονιά έκαναν πάλι από 100 σπριντ και μετά, στον αγώνα με την Εφές, στην αρχή δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους» (γέλια).

-Η επαφή σας με τον Κώστα Σλούκα;

«Τα λέμε, πάμε για φαγητό, τον είχα στην Εθνική Νέων Ανδρών, στη Ρόδο, όταν κατακτήσαμε το χρυσό μετάλλιο».

-Ταλαιπωρήθηκε πολύ πέρυσι από τραυματισμούς…

«Ξεκινούσε και μετά σταματούσε. Είχαν κάνει λάθος διάγνωση, όπως και για τον Μπογκντάνοβιτς που ακόμη να μπει. Και στον τραυματισμό στον ώμο του, και στην πελματιαία απονεύρωση είχε γίνει λάθος διάγνωση. Το καλοκαίρι πήγαμε να φέρουμε τον Έλληνα γιατρό, Δημήτρη Τσούκα, υπεύθυνο και για την ανδρική και τη γυναικεία ομάδα της Φενέρ. Μιλούσε με τον Τζεραρντίνι, αλλά τελικά ο πρόεδρος προτίμησε να έχει Τούρκο γιατρό».

-Θα λέγατε πως φέτος έχει αναβαθμισμένο ρόλο ο Σλούκας εν συγκρίσει με πέρυσι;

«Και πέρυσι ήταν έτοιμος να παίξει αυτό το ρόλο, αν δεν είχαν έρθει οι τραυματισμοί. Μεγάλο ρόλο παίζει η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του από τον Ομπράντοβιτς. Όταν επέστρεφε από τραυματισμό τον έβαζε αμέσως πεντάδα, στην προπόνηση και στον αγώνα. Του έχει τρομερή εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη του προπονητή ποτίζει τη γλάστρα της αυτοπεποίθησής του παίκτη. Κι ο Κώστας ξέρει ότι τον πιστεύει ο προπονητής, ακόμη και στη σκληρή κριτική».

-Όταν επέλεξε τη Φενέρμπαχτσε αντί του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2015, πολλοί πίστευαν πως ένας λόγος ήταν πως μπροστά του, στην ίδια θέση, είχε τον Βασίλη Σπανούλη…

«Στη Φενέρμπαχτσε έχει διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε στον Ολυμπιακό. Εδώ παίζει μόνο άσος. Μόνο ο Μίσσας και ο Ομπράντοβιτς το έχουν κάνει, να βάλουν τον Σλούκα στον άσο. Δεν έχουν πλήρη άποψη οι φίλαθλοι. Μόνο ο ίδιος μπορεί να πει, δεν θέλει και καλά κάνει. Έχει πράγματι βασικό ρόλο στη Φενέρ, αλλά η Φενέρ δεν είναι ομάδα του ενός παίκτη, του ηγέτη. Αυτό που θέλει να κάνει και πετυχαίνει η Φενέρ είναι κάθε παίκτης να είναι ηγέτης στο ρόλο του».

-Φαινόμενο… Γιάννης Αντετοκούνμπο;

«Όπως ακριβώς το είπατε… Είναι ένα φαινόμενο! Κάθε μέρα μας εκπλήσσει όλο και περισσότερο και μας εκπλήσσει θετικά! Στην ραγδαία εξέλιξή του δεν έχει φρένο. Βγαίνει πρώτος σκόρε, γίνεται πόιντ γκαρντ, σημειώνει τριπλ νταμπλ και τώρα ετοιμάζεται να γίνει βασικός στο All Star Game. Την ίδια ώρα παραμένει ένα σεμνό παιδί. Όπως με το πρόσφατο περιστατικό με την ελληνική σημαία. Κάποιος ίσως να αντιδρούσε στο δευτερόλεπτο και να υπέγραφε απλά επειδή δεν το σκέφτηκε. Εκείνος το σκέφτηκε! Μακάρι να παραμείνει ταπεινός. Οι μεγάλοι παίκτες ποτέ δεν ήταν αυτοί που έλεγαν φαμφάρες, αλλά οι ταπεινοί. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς που ήταν κάπως αλαζονικός στα νιάτα του, μετά έγινε πολύ ταπεινός».

-Για πρώτη φορά στην ιστορία, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα συναντηθούν τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις μέσα σε έναν μήνα. Πόσο απαιτητικό είναι;


«Δεν είναι κάτι τρομερό. Είναι σαν περίοδος πλέι οφ. Το ερώτημα είναι πόσο λαβωμένοι θα βγουν μετά. Αντιμετωπίζεις δυσκολίες να προσαρμοστείς να παίξεις στο γήπεδό σου στη συνέχεια απέναντι σε άλλες ομάδες υψηλού επιπέδου. Κι αυτό γιατί αφήνεις στο γήπεδο, σε αυτές τις ημερομηνίες, πολλά αποθέματα ενέργειας, ενώ ενδέχονται και απώλειες λόγω τραυματισμών. Η πνευματική κούραση είναι πολύ μεγάλη και για το σταφ και για τους παίκτες».

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια