Δίπλα του δύο παίκτες με τους οποίους έχει κατακτήσει μετάλλια με τις «μικρές» εθνικές, ο Νίκος Παππάς και ο Λεωνίδας Κασελάκης, αλλά και ένας... ερασιτέχνης, ο Γρηγόρης Ραλλάτος, ο οποίος έπαιξε και αυτός το δικό του ρόλο. Ο λόγος τους ανήκει με πρώτο τον Παπαντωνίου...
«Για μένα ήταν η δεύτερη εμπειρία σε τουρνουά 3Χ3»,
τονίζει, για να συνεχίσει: «Σε αντίθεση με την Αθήνα που δεν είχαμε την
εμπειρία των αγώνων, αλλά ουσιαστικά περισσότερο θεωρητική γνώση των κανονισμών
σε κάτι που γεννήθηκε τότε, αυτή τη φορά γνωρίζαμε κάποια πράγματα παραπάνω,
βρεθήκαμε πιο έτοιμοι».
-Πόσο σημαντική
είναι αυτή η γνώση των κανονισμών;
«Ιδιαίτερα σημαντική. Μπορεί πολλοί να μην το
καταλαβαίνουν, αλλά μιλάμε για ένα διαφορετικό παιχνίδι. Δεν έχει καμία σχέση
με το κανονικό μπάσκετ. Είναι πολύ πιο δύσκολο, τα φάουλ δίνονται διαφορετικά
και με μικρότερη συχνότητα. Επίσης, η μπάλα είναι διαφορετική, ενώ υπάρχει η
ιδιαιτερότητα των καιρικών συνθηκών. Οι αγώνες γίνονται σε εξωτερικό χώρο και
επηρεάζουν τον παίκτη... Η ζέστη, ο αέρας δημιουργούν διαφορετικές καταστάσεις
για κάθε αγώνα».
-Όποιες κι αν ήταν
οι συνθήκες, όποιες διαφορές κι αν υπάρχουν, ο στόχος επετεύχθη...
«Ναι... Και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Είναι μεγάλη
επιτυχία η δεύτερη θέση. Χάσαμε στον τελικό από τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές
που είναι επαγγελματίες στο 3Χ3. Αν είχαμε περισσότερες αντοχές στον τελικό,
γιατί έβγαινε και η κούραση όσο περνούσε η ώρα και δεν έχουμε συνηθίσει στους
συνεχόμενους αγώνες και το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, πιστεύω ότι θα τους
κερδίζαμε».
Γρ. Ραλλάτος:
«Απίστευτη εμπειρία»
Ο Γρηγόρης Ραλλάτος ίσως να μην έχει πιστέψει ακόμη ότι
έζησε μια «τρομερή εμπειρία» όπως την περιγράφει ο ίδιος, όντας ο....
ερασιτέχνης της ομάδας: «Έχει άλλη αίσθηση να φοράς το εθνόσημο. Είναι μεγάλη
τιμή, βαριά η φανέλα και το καταλαβαίνεις... Για μένα ήταν έκπληξη η διοργάνωση
του 3Χ3, γιατί είναι ένα τελείως διαφορετικό μπάσκετ σε γρήγορους ρυθμούς,
μεγάλη πίεση, υψηλό επίπεδο μπάσκετ από όλες τις ομάδες. Υπάρχει μεγάλος
ανταγωνισμός και δυνατές φάσεις από την αρχή ως το τέλος».
-Πόσο ξεχωριστό
ήταν να αγωνιστείς δίπλα σε παίκτες όπως ο Παππάς, ο Κασελάκης και ο
Παπαντωνίου;
«Ήταν υπέροχο. Πραγματικά με ανέδειξαν, με βοήθησαν και
ελπίζω να βοήθησα κι εγώ όσο μπορούσα, γιατί ο τρόπος του παιχνιδιού που
ταίριαζε αρκετά. Και είμαι διπλά χαρούμενος που καταφέραμε να πετύχουμε το
στόχο μας με τη σωστή καθοδήγηση από το συνοδό μας, Γιάννη Γιαννόπουλο.
Ειλικρινά, μπορεί να ακουστεί... κάπως, αλλά θέλω ειλικρινά να ευχαριστήσω
όσους με εμπιστεύτηκαν. Είναι σημαντικό για αθλητές όπως εγώ που παίζουμε σε
μικρές κατηγορίες. Δίνει ελπίδα και όνειρα, λέει ότι υπάρχει μέλλον και ότι με
θέληση και πείσμα όλα μπορεί να γίνουν. Οι στόχοι και τα όνειρα συγκλίνουν με
έναν μαγικό τρόπο κι έτσι κι εγώ, ως αθλητής τοπικών κατηγοριών, μπόρεσα να
εκπροσωπήσω τη χώρα μου στα 28 μου. Ελπίζω να δοθούν κι άλλες παρόμοιες
ευκαιρίες για να καταλάβουν όλοι ότι το μπάσκετ είναι το νούμερο ένα άθλημα στο
χώρο και ότι μπορεί να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο».
0 Σχόλια