Μαζί με τον Νώντα Παπαντωνίου που έδωσε το «παρών» και
τώρα, αλλά και τους Γιώργο Μπόγρη και Χάρη Γιαννόπουλο, είχαν αγωνιστεί στο 1ο
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε φιλοξενηθεί στην Αθήνα.
«Υπήρχε σίγουρα η εμπειρία, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν
η εισαγωγή στη λογική του 3Χ3 για εμάς, το οποίο γίνεται όλο και πιο
δημοφιλές».
-Είναι μπάσκετ
μεν, αλλά με διαφορετική λογική. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται όταν το
παρακολουθείς. Είναι όντως έτσι;
«Είναι πολύ πιο γρήγορο, περιορισμένος χώρος αλλά και
χρόνος, ενώ είναι και πολύ δυνατό. Επιτρέπονται οι επαφές πολύ περισσότερο. Και
είναι κάτι το οποίο μας το είπαν και οι διαιτητές τώρα στη Ρίγα. Επαφές που θα
σφυρίζονταν φάουλ σε ένα κανονικό αγώνα μπάσκετ, δεν δίνονται στο 3Χ3. Πρέπει
να μπεις σε μια λίγο διαφορετική λογική και να ακολουθήσεις το γρήγορο ρυθμό
του παιχνιδιού. Έχει αλλάξει αρκετά πάντως σε σχέση με τη δική μας πρώτη
γνωριμία στο Ζάππειο».
-Στη Ρίγα της
Λετονίας ταξίδεψες μαζί με τους Παπαντωνίου, Κασελάκη και Ραλλάτο με στόχο την
πρόκριση στην τελική φάση. Και παραλίγο να πάρετε και την... κούπα. Στον τελικό
αντιμετωπίσατε την ίσως καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, τη Σερβία.
«Είναι επαγγελματίες... Έχουν φτιάξει μια ομάδα που
παίρνει μέρος σε κάθε διοργάνωση, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Γνωρίζουν
πολύ καλά αυτό το άθλημα, είναι ίσως η καλύτερη ομάδα και πήραν και τη νίκη
στον τελικό. Το παλέψαμε λίγο, αλλά έκαναν ένα ξέσπασμα προς το τέλος και πήραν
το θετικό αποτέλεσμα. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, μια καλή διοργάνωση με
αρκετό κόσμο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πετύχαμε αυτό που θέλαμε: Να
εξασφαλίσουμε τη θέση της Ελλάδας στην τελική φάση».
0 Σχόλια