Ο παράδεισος της Εύας

Φοβερή συνέντευξη παραχώρησε η Εύα Κατωπόδη στην εφημερίδα «Metrosport» και τον Στέλιο Παρθενάκη την οποία αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα της εφημερίδας www.metrosport.gr:

«Πολλές είναι οι Ελληνίδες αθλήτριες που με την εξωτερική τους εμφάνιση και όχι μόνο σου προκαλούν μια ωραία εικόνα για την παρουσία τους. Ψηλές με καλλίγραμμα σώματα, αλλά και παράλληλα μια έφεση και μια αγάπη στον αθλητισμό, όταν αυτή μάλιστα ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους. Άλλωστε, για να μπορείς να ανταποκριθείς στο άθλημα που επιλέγεις να γίνεις καλύτερος και όσο πιο καλός γίνεται, πρέπει να σε προικίσει ανάλογα και η φύση. Ειδικά στις γυναίκες, το ύψος και τα μακριά χέρια δεν έρχονται εύκολα.

Η Εύα Κατωπόδη , ύψους 1.87 και σε μικρή ακόμη ηλικία 27 ετών, παίζει μπάσκετ πιο πολύ για το χόμπι της, για την τρέλα της. Πτυχιούχος των ΤΕΦΦΑ, πλέον, και με δικό της προσωπικό χώρο ασχολείται με το personaltraining και παράλληλα προσπαθεί να συνεργάζεται και με άλλα γυμναστήρια.

Μετά από τις αναβολές, η Metrosport τι συνάντησε, ζητώντας να κάνει και πασαρέλα σα μοντέλο, να μα αναλύσει ποια είναι η πραγματική της σχέση με τον αθλητισμό, αλλά και να μας μιλήσει για τα όνειρά της. Άλλωστε, το Metro-plus είναι μια διαφορετική παρέα για τους αναγνώστες τα Σαββατοκύριακα και η πολυτάλαντη Εύα δίνει τη δικιά της νότα.

Από το TAEKBONTO στο μπάσκετ

H Εύα Κατωπόδη είναι ένα κορίτσι που ξεκίνησε από ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ στη τρυφερή ηλικία των έξι ετών, με το μπάσκετ ασχολήθηκε στα 13. Ήθελε να αφήσει τον ατομικό στίβο και να πιάσει τον ομαδικό αθλητισμό. «Το πρώτο μου άθλημα ήταν το ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ μέχρι τα 13 μου. Τότε είχα την πρώτη μου ενασχόληση με το μπάσκετ, αλλά πάντα φανταζόμουν το εαυτό μου με μια μπάλα μπάσκετ. Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο Ηρακλής μέχρι το 2008, πήγα στον ΠΑΟ, όπου έπαθα ρήξη χιαστών. Στη συνέχεια επέστρεψα στον Ηρακλή, αγωνίστηκα και στην Αναγέννηση Νέου Ρυσίου, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια αγωνίζομαι στον Άρη. Πλέον, η φετινή χρονιά θα με βρει στον ΠΑΟΚ» τονίζει στη Metrosport κάνοντας ένα μίνι απολογισμό της καριέρας της .

«Ήθελα πολύ να μείνω στον Άρη. Κάναμε τον κόπο να παραμείνουμε στην Α1, αλλά είναι απόφαση της διοίκησης της ομάδας να αγωνιστεί στην Α2, οπότε δε θα μπορούσα να αγωνιστώ σε αυτήν την κατηγορία. Είχα πρόταση και από την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου, όμως μένω στα Πεύκα και παράλληλα με κέρδισε περισσότερο η πρόταση του ΠΑΟΚ».

Επαγγελματισμός και γυναικείο μπάσκετ

Το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα είναι σε ημιεπαγγελματικό ως και ερασιτεχνικό… Η Κατωπόδη έχει μεγάλη εμπειρία από την Α1 έχοντας φορέσει τη φανέλα αρχικά του Ηρακλή και εν συνεχεία του Παναθηναϊκού (ήταν άτυχη καθώς εκείνη την σεζόν υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού ) και του Άρη, έχει περάσει ακόμα από το Ρύσιο, ενώ έχει παίξει 73 φορές σε όλες τις Εθνικές ομάδες (Κορασίδων, Νεανίδων, Νέων Γυναικών, Γυναικών). Πως περιγράφεται όμως η εβδομάδα μιας «επαγγελματίας» μπασκετμπολίστριας…

«Πέντε φορές την εβδομάδα προπόνηση συν τον αγώνα. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί περισσότερο υπάρχουν και οι πρωινές, αλλά και τα βάρη. Όλα αυτά όταν υπάρχει οικονομική συνέπεια, φυσικά. Εγώ προσωπικά είμαι και personaltrainer, είναι σε γενικότερη κατάσταση ο αθλητισμός μέσα στη ζωή μου και είναι και το επάγγελμά μου. Αποτελεί για μένα μεγάλη ευχαρίστηση».

Πολλές αθλήτριες έχουν παρατήσει το μπάσκετ, γιατί δεν υπήρχε διάθεση ή ο ανάλογος χρόνος. Όταν όμως ο αθλητισμός γίνεται ο τρόπος ζωής , όλα τα προλαβαίνει κανείς. Όσο για την εθνική ομάδα; «Μακάρι, να έχω τη δυνατότητα να αγωνιστώ ξανά στην Εθνική. Είναι πάντα ένα κίνητρο, για να γίνεσαι καλύτερος στο μπάσκετ».

Το σοκ του τραυματισμού και η αλλαγή φιλοσοφίας

Η Εύα Κατωπόδη κατηφόρισε στον ΠΑΟ το 2008, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός (ρήξη χιαστών) της άλλαξε την οπτική γωνία, που αντιμετωπίζει τη ζωή. «Ήμουν αποφασισμένη να κυνηγήσω ότι περισσότερο μπορώ. Όμως, λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο. Ο σοβαρός τραυματισμός μου στέρησε το όνειρο, αλλά αποφάσισα να ανοίξω τους ορίζοντές μου και να ασχοληθώ πιο πολύ με την γυμναστική. Δεν αποκλείω κάποια στιγμή να φύγω από τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα ή το εξωτερικό. Όμως, η ρήξη χιαστών με έκανε να σκεφτώ εκείνη την χρονιά και να οριοθετήσω αλλιώς τις προτεραιότητες της ζωής μου. Κάθε εμπόδιο σε καλό που λέμε». Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που τόσο σοβαροί τραυματισμοί, οδηγούν πολλούς αθλητές ή αθλήτριες στο να σταματήσουν οριστικά την καριέρα τους».

Το γυναικείο, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ

Το μπάσκετ στην Ελλάδα στις γυναίκες ειδικά σε συλλογικό επίπεδο έχει πολλά προβλήματα. Πρέπει πάνω από όλα να είναι ένα χόμπι και στο μέτρο του δυνατού να μπορείς να βγάλεις και χρήματα από αυτό. «Το μπάσκετ πάνω από όλα σε γυναικείο επίπεδο είναι αγάπη. Άλλαξα ομάδα, οπότε θα είμαι σε κάτι καινούργιο. Το γεγονός ότι θα κάνω νέες παρέες και θα είμαι σε ένα νέο σύνολο, είναι πάντα μια καινούρια αρχή. Η ύπαρξη του Βασίλη Μασλαρινού ήταν ένα παραπάνω σπρώξιμο, για να πάω στον ΠΑΟΚ».

Έμεινε στον Άρη τρία χρόνια και δεν κλείνει την πόρτα για το μέλλον.«Υπάρχουν αρκετά οικονομικά προβλήματα και πολλές φορές το γυναικείο μπάσκετ υποτιμάται. Εμείς σαν αθλήτριες παλεύουμε , αλλά μερικές φορές δεν ξέρουμε γιατί. Δεν ήταν λύση να πάει η ομάδα στην Α2. Ήμουν τρία χρόνια στην ομάδα και δεν αποκλείω τίποτα στο μέλλον. Τώρα, όμως, είμαι στον ΠΑΟΚ και αυτό είναι που προέχει».

Πρόσκληση για μόντελινγκ

Θα μπορούσε να είναι μοντέλο σε γυναικεία ενδύματα και επιδείξεις . Προτιμάει όμως κάτι προσαρμοσμένο στον αθλητισμό, στα δικά της τα μέτρα… «Θα με ενδιέφερε πολύ κάτι ανάλογο σε γυναικείο ρουχισμό. Μου έχει γίνει πρόταση για μόντελινγκ, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι στο στυλ μου. Δεν νομίζω να μου ταιριάζει. Θεωρώ ότι στο εξωτερικό οι αθλήτριες που μπορούν να γίνουν και μοντέλα, το κυνηγούν περισσότερο και ταιριάζουν πιο πολύ στα δεδομένα των κοινωνιών τους», είπε, κάνοντας μια σύγκρισης στα δεδομένα της Ελλάδας, αλλά και των πιο εξελιγμένων ευρωπαϊκών κοινωνιών.

«Στην Ελλάδα πολύ δύσκολα θα αλλάξει κάτι, γενικότερα στο γυναικείο αθλητισμό. Βλέπουμε ότι κανείς δεν ασχολείται και αν θέλεις να κάνεις το κάτι παραπάνω από τα κλειστά όρια της επαγγελματίας αθλήτριας θα πρέπει να φύγεις στο εξωτερικό. Δεν αποκλείω τίποτα για μένα, αλλά βλέπω την κάθε χρονιά ξεχωριστά».

Η Εύα δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα (σωματικά και πνευματικά) στα 27 της να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω στην καριέρα της, αλλά και σε αυτό που ίδια θέλει για τη ζωή της. Το ρίσκο (πάντως) του εξωτερικού είναι υψηλό, πολύ δύσκολα θα το παραμερίσει τα επόμενα χρόνια, οπότε και οι συνθήκες θα είναι πιο καλές, για να επιλέξει την επόμενη σελίδα για τη ζωή της. Προς το παρόν όμως, μένει Θεσσαλονίκη.