ΑΟ Αρετσού: «Το περιστέρι μίλησε»

Με το γνωστό τους στυλ οι διαχειριστές της ιστοσελίδας του ΑΟ Αρετσού, ανάρτησαν πριν από λίγο το κάτωθι κείμενο:

«Πέμπτη βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα… Ο Λάκης ξυπνά ιδρωμένος και ανταριασμένος … Μέσα στο σκοτάδι του δωματίου ψηλαφίζει με το δεξί του χέρι το κομοδίνο λαχανιασμένος και κλαμένος. Έπιανε άδειες συσκευασίες Prozac και Ladose, ένα αδειανό φλασκί που ακόμα μύριζε ουίσκι και πιο δίπλα το τηλέφωνο. Γράφει βιαστικά το μόνο νούμερο που θυμόταν… 11880. «Ναι…, ένα γιατρό παρακαλώ μου τελείωσε το φάρμακο… κρυώνω…» ψέλλισε καθώς έτρεμε ολάκερος. « Κύριε Νέτο εσείς είστε πάλι; Δεν εφημερεύει ψυχίατρος σήμερα καλέστε αύριο μετά τις 8 παρακαλώ». Ουρλιαξε και πέταξε το τηλέφωνο στο πάτωμα. Από τον Γενάρη ήταν με χάπια και η κατάθλιψή του χειροτέρευε συνεχώς, πώς θα έβγαζε τούτο το βράδυ; Ανασηκώθηκε και σύρθηκε μέχρι την κουζίνα… Εκεί συνάντησε τον καλό του φίλο τον “Johnnie” που τον συντρόφευσε το δύσκολο αυτό δίμηνο. Γέμισε ένα ψηλό ποτήρι και ρούφηξε το ουίσκι σαν νερό. Αντί για συνοδευτικό σαφιστίκ κούμπωσε μια χούφτα depon maximum για να σταματήσει ο πόνος…

Ξημέρωσε Παρασκευή…  μια μέρα που κάποτε ήταν η αγαπημένη της εβδομάδας και τώρα είχε μετατραπεί στο χειρότερο εφιάλτη του. Μέχρι και το Δεκέμβρη ακολουθούσε το ίδιο τελετουργικό πριν τους αγώνες της ομάδας. Ξυπνούσε, έπαιρνε το μπάνιο του και ξύριζε το φρέσκο του πρόσωπο. Έπειτα μάζευε 4 φρέσκα πορτοκάλια από τον κήπο και έστυβε έναν αναζωογονητικό χυμό . Εσπαζε 3 χωριάτικα αυγά κα ετοίμαζε στον εαυτό του μια υπέροχη ομελέτα, καθώς στράγγιζε γαλλικό καφέ με γεύση φουντούκι.  Έπειτα απολάμβανε το πρόγευμα του καθώς από το ipad του διάβαζε τους “New York Times”. Η συνέχεια είχε βόλτα στην πλατεία Αριστοτέλους για να ταΐσει τα περιστέρια, μια πράξη ανθρώπινη που όμως είχε βαθύτερο γι αυτόν νόημα και συμβολική σημασία. Το μεσημέρι θα επέστρεφε στο σπίτι και θα σιδέρωνε τα γούρικα ρούχα για τον αγώνα. Το απόγευμα πήγαινε από νωρίς στο γήπεδο και ετοίμαζε το αποδυτήριο της ομάδας. Ήταν Παρασκευή και συνήθιζε να είναι χαρούμενος γι’ αυτό… Τώρα είχε πάει τρείς το μεσημέρι και ακόμα έζεχνε αλκοόλ και ξάπλωνε αξύριστος και πεινασμένος στον καναπέ βλέποντας “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Το ipad κλειστό εδώ και 3 βδομάδες από μπαταρία και η καλή του ενδυμασία για τον αγώνα πεταμένη στο πάτωμα δίπλα σε άδεια τενεκεδάκια μπύρας και μισοάδεια κουτιά πίτσας. Ο πληθυσμός των περιστεριών έφτασε σε ιστορικό χαμηλό 30 χρόνων, χάνονταν το ένα μετά το άλλο από ασιτία… Παρόλα αυτά όμως ο Λάκης θα πήγαινε και πάλι στο γήπεδο, εθισμένος σαν το τζογαδόρο που έχει χάσει μια περιουσία στο καζίνο αλλά δεν παύει να πηγαίνει πιστεύοντας πως θα ρεφάρει.

Η ώρα είχε πάει 20:00 και ο Λάκης σηκώθηκε να πάει στο ΔΑΚ, όμως τότε κάτι το ανήκουστο συνέβη! Ένα τεράστιο περιστέρι με ανθρώπινη λαλιά παρουσιάστηκε μπροστά του και του παρέδωσε 12 μπλε στολές, 12 ιστορικές μπλε στολές που όλοι τις θεωρούσαν χαμένες εδώ και χρόνια. Έντρομος ο Λάκης ψέλλισε «Πού τις βρήκες; Πώς;» Το περιστέρι πριν απομακρυνθεί είπε με βροντερή φωνή « Λάκη! Εν τούτω νίκα!!» και χάθηκε μεμιάς από τον ορίζοντα. Ο Λάκης σαν σύγχρονος Μέγας Κωνσταντίνος θα οδηγούσε την Αρετσού ξανά στο δρόμο των επιτυχιών. Με χέρια τρεμάμενα και με δάκρυα στα μάτια χάιδεψε της κυανόχρυσες στολές και αφού υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι θα κόψει τα χάπια, σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό και χαμογέλασε.  Ίσως η μέρα της λύτρωσης από τα δεσμά της συνεχόμενης ήττας να μην ήταν τόσο μακριά.

21:27. Ο διαιτητής μόλις σφύριξε 3’. Το γήπεδο μισογεμάτο  – κόπηκαν μόλις 1658 εισιτήρια -  και η ατμόσφαιρα κρύα. Οι λεβέντες της Αρετσούς όμως έδειχναν αποφασισμένοι. Το άκουσμα της περιγραφής του Μέγα Λάκη για το όραμα του τους έδωσε πίσω τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Οι Αρετσούτσοι επέβαλαν το ρυθμό τους από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να ξεφύγουν στο σκορ. Το ημίχρονο έληξε στο +4 και ο κόσμος στις κερκίδες άρχισε να πιστεύει στο θαύμα. Το show του ημιχρόνου ήταν πιο φτωχό πλέον. Αρχικά έγινε ο καθιερωμένος διαγωνισμός για τα 100.000 ευρώ αν κάποιος ευστοχήσει από το κέντρο του γηπέδου και στη συνέχεια ο Μάριος Φραγκούλης ερμήνευσε τον ύμνο της Αρετσούς και το “con te partiro”.

Στο τρίτο δεκάλεπτο φάνηκε ότι κάτι είχε αλλάξει. Μια άμυνα που θύμισε Αρετσού του 2013 και μία ασφυκτική πίεση που έπνιξε τον Μάρκο Μπότσαρη έδωσε στην ομάδα μας την ευκαιρία να ξεχυθεί σαν το γάλα απ' τη καρδάρα στον αιφνιδιασμό. Ο καταπληκτικός αυτός νέος ο Αλέξης ο Αρνίδης έδωσε απαντήσεις στους επικριτές του και βομβάρδισε το καλάθι του Μαρκου με 4 τρίποντα. Ο υπέροχος Μουστακαράς που με αντοχή που θα ζήλευε και ο συμπατριώτης του ο Gebrselassie έδωσε την ενέργεια που έλειπε από την ομάδα. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την προσφορά του big fundamental έμπειρου Τσαφού και αυτή του πάντα λαβωμένου Δημοσθεναρά. Αλλά και ο ογκόλιθος Κάζα-crossfit- που σημείωσε double double μέσα σε ένα δεκάλεπτο ήταν εκεί για να κάνει τη διαφορά. Το τρίτο δεκάλεπτο έληξε στο +17 και ο Λάκης ήδη άρχισε να νιώθει το χαμένο συναίσθημα της χαράς, ένα γαργαλητό στο στομάχι ήταν η πρώτη ένδειξη ότι μπορούσε να νικήσει την κατάθλιψη!

Το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα. Ο ταλαντούχος Θοδωρής Πρωτούλης και η ομάδα του δεν μπορούσαν να κάμψουν τη σθεναρή αντίσταση των περιστεριών μας. Με μπάσκετ που θύμισε εθνική Ιταλίας στο μουντιάλ του 1994 και το γνωστό κατενάτσιο, οι αρετσούτσοι γυρνούσαν τη μπάλα στο κέντρο και δεν εκδήλωναν επίθεση παρά μόνο στο τέλος του χρόνου. Ο Γρηγοράρας όμως πήρε πρέφα ότι κάποιοι στις κερκίδες δυσανασχέτησαν με αυτό και είπε να τους διασκεδάσει. Πήρε λοιπόν την μπάλα από τα αριστερά και με ένα καταπληκτικό eurostep που του έμαθε ο ίδιος ο Ginobili (Οι δύο παίκτες διατηρούν φιλία από το 1993 όταν ο Γρηγόρης ήταν DJ σε μεγάλο club στο Buenos Aires και ο manu σερβιτόρος στο ίδιο μαγαζί) εξέθεσε όλη την άμυνα του Μποτσαρη για να πετύχει το πιο όμορφο καλάθι της αναμέτρησης. Έτσι αναθερμάνθηκε το κλίμα στην κερκίδα και έκλεισε ιδανικά το παιχνίδι.

Με το άκουσμα της κόρνας και μόλις συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί κάποιες γυναίκες στην κερκίδα λιποθύμησαν ενώ ακόμα και οι πιο σκληροί  βούρκωσαν . Ο Λάκης ο Μέγας ήταν στο κέντρο του γηπέδου στα γόνατα και έκλαιγε γοερά… Δεν ήταν όμως δάκρυα στεναχώριας ως συνήθως αυτά που ανάβλυζαν από τα κουρασμένα μάτια του, ήταν δάκρυα λύτρωσης. Ο Λάκης είχε καταφέρει να κερδίσει την κατάθλιψη, είχε περάσει μια περιπέτεια και είχε βγει νικητής!

Εμείς οι Αρετσούτσοι Ultras δηλώνουμε περήφανα ότι δεν εγκαταλείψαμε ποτέ την ομάδα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της φάπας και της σφαλιάρας και ανακηρύσσουμε επίσημα τον Μέγα Λάκη ηγέτη και αυτοκράτορα μας! Στα 2 παιχνίδια που έμειναν θα είμαστε εκεί και θα ταΐσουμε μαζί με τον αρχηγό μας τα περιστέρια στην Αριστοτέλους…

ΥΓ  Ο Kevin Durant ζήτησε dvd με τις κινήσεις του Κάζαμαν για να δουλέψει το καλοκαίρι

 ΥΓ1 Οι παίκτες αφιερώνουν τη νίκη στον Λάκη και δηλώνουν ότι δεν θα τον αφήσουν να ξαναπέσει σε κατάθλιψη

ΥΓ2  Ήρθε στα γραφεία της ομάδας πρόταση από την ομάδα βόλεϊ του Εθνικού Αλεξανδρούπολης για τον Χατζηιωαννίδη τον Γιάννη και αρχικά αντιμετωπίστηκε με αμηχανία. Για εξελίξεις γύρω από το θέμα μείνετε συντονισμένοι στο www.aoretsou.gr»