Ολιβερ: «Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη και το απολαμβάνω»

Η δυναμική και επιβλητική παρουσία της μέσα στους αγωνιστικούς χώρους δε μαρτυράει την προσωπικότητά της εκτός παρκέ. Γλυκιά, χαμογελαστή και ευγενική η Μονίκ Όλιβερ μίλησε για την οικογένειά της, τη νέα της ζωή, το μέλλον της και για τον «τρελό» κόσμο του Άρη, όπως τον έζησε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

Μια πτυχή που αγνοούσε η 23χρονη Αμερικανίδα σέντερ, η οποία ωστόσο την εξέπληξε ευχάριστα, ήταν η σύνδεση της οικογένειας της με το ένδοξο παρελθόν των «κιτρίνων». Ο μεγαλύτερος αδερφός της, Μέλβιν, αγωνιζόταν μέχρι πέρσι στο Σίτον Χολ, κολλέγιο στο οποίο πρωταγωνίστησε την δεκαετία του ’70 το σύμβολο του ελληνικού μπάσκετ και φυσικά του Άρη, ο Νίκος Γκάλης. Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στα «Αθλητικά Νέα των συντακτών» και τον Πάρη Τρικαλιώτη και αναδημοσιεύτηκε στο www.basketplus.gr :

Γιατί επέλεξες την Ελλάδα και τον Άρη;

«Με πληροφόρησε ο ατζέντης μου για το ενδιαφέρον του Άρη και στη συνέχεια έψαξα στο ίντερνετ, είδα και τις φωτογραφίες της πόλης και ενθουσιάστηκα με το μέρος. Ήθελα πολύ να παίξω στο εξωτερικό, δεν ήξερα αν θα είναι στην Ελλάδα ή κάπου αλλού. Ήρθε η πρόταση και συμφώνησα να παίξω εδώ. Είναι η πρώτη μου χρονιά εκτός Αμερικής και το απολαμβάνω μέχρι στιγμής. Όπως είπα και πριν μου αρέσει πολύ εδώ! Είναι μια καινούρια εμπειρία για μένα, συναντώ μια διαφορετική κουλτούρα και ένα διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν που είχα συνηθίσει έως τώρα».

Πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου εδώ;

«Μου αρέσει πολύ το κέντρο της πόλης και λατρεύω την αγορά. Μπορεί να με πετύχεις κάποια στιγμή στο κέντρο! Συνήθως όμως βρίσκομαι στο σπίτι, όπου χαλαρώνω βλέποντας τηλεόραση. Δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου, που βγαίνει κάθε μέρα σε μπαρ και κλαμπ. Αν βγω, θα το κάνω κυρίως για να πάω για φαγητό, μόνη μου ή με τις συμπαίκτριές μου. Λατρεύω τα «Friday’s», μου θυμίζουν την πατρίδα μου...».

Σχετικά με την οικονομική κρίση που επικρατεί στην Ελλάδα, είχες ακούσει κάτι; Σε επηρέασε κάπως στην απόφασή σου αυτό;

«Ναι, είχα διαβάσει για την κρίση εδώ στην Ελλάδα. Όταν έφτασα, όσους συναντούσα στο δρόμο, μου έλεγαν για τα χρήματα και ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Είτε σε ταξί είτε σε τυχαίους ανθρώπους που μιλούσα στο δρόμο, όλοι μου έλεγαν το ίδιο πράγμα. Όμως αυτό δεν με επηρέασε στο παραμικρό στην απόφαση μου, γιατί ήμουν και είμαι συγκεντρωμένη στον στόχο μου, που είναι το μπάσκετ».

"Μου λείπει η οικογένειά μου"

Όταν πήγε στο κολλέγιο Ράτγκερς, στο οποίο φοίτησε για τέσσερα χρόνια, έπρεπε να αφήσει την οικογένειά της στο Λος Άντζελες με κατεύθυνση το Νιού Τζέρσι, μια απόσταση μεγαλύτερη των 4000 χιλιομέτρων. Εκεί ήταν η πρώτη της φορά μακριά από τους δικούς της και «ήταν δύσκολα στην αρχή» όπως μας είπε και η ίδια. Γι’ αυτό έπαιρνε πολύ συχνά τηλέφωνο τη μητέρα της (κάθε δύο λεπτά όπως είπε, χαριτολογώντας σε παλαιότερη συνέντευξή της), αλλά στην πορεία το συνήθισε και μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησε ότι μερικά πράγματα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του αθλήματος, όπως είναι τα ταξίδια και να μένεις μόνη σου. «Ήταν κάτι που με προετοίμασε για να πάω και να αγωνιστώ στο εξωτερικό. Όμως όσο και να το έχω συνηθίσει, ακόμα μου λείπει πολύ η οικογένειά μου».

Αν σου έλειπαν τότε που ήσουν ακόμα στην Αμερική, τι συμβαίνει τώρα;

«Νόμιζα ότι ήμουν καλά τους πρώτους μήνες εδώ, αλλά μετά άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι δεν βρίσκομαι στην Αμερική και πως είμαι η μοναδική ξένη στην ομάδα. Είναι σαφώς μια δύσκολη χρονιά για μένα, αλλά πιστεύω πως την επόμενη, τα πράματα θα είναι καλύτερα. Επικοινωνώ πολύ συχνά όμως με τους δικούς μου μέσω ίντερνετ, τους βλέπω κιόλας στην οθόνη του υπολογιστή μου και έτσι νιώθω πιο όμορφα. Δεν μπορούσαν να με επισκεφτούν εδώ, αλλά πήγα εγώ τα Χριστούγεννα και θα ξαναπάω στο τέλος του μήνα».

Πιστεύεις πως οι παλαιότεροι τραυματισμοί σου (βαρύ διάστρεμμα και αχίλλειος τένοντας) σε εμπόδισαν στο να συμμετέχεις στα ντραφτ του WNBA το 2013;

«Ναι έπαιξαν κάποιο ρόλο, μιας και όταν επανήλθα δεν μπορούσα να αποδώσω στο 100% των δυνατοτήτων μου. Θα δοκιμάσω σίγουρα ξάνα για τα ντραφτ, αν όχι φέτος τότε σίγουρα την επόμενη χρονιά».

Είναι το WNBA το όνειρό σου;

«Από τότε που ήμουν μικρή και άρχισα να ασχολούμαι με το μπάσκετ, αυτό ήταν και είναι το μεγαλύτερο όνειρό μου. Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω και να παίξω εκεί».

"Η μητέρα μου, μου θυμίζει κάθε μέρα την στατιστική μου!"

 Πολύ λογικό μιας και η Μο (όπως την αποκαλούν στην καθημερινότητα), με τη λήξη της κανονικής περιόδου πρωταγωνιστεί στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες, όντας μία από τις καλύτερες παίκτριες του ελληνικού πρωταθλήματος. Είναι η πρώτη ριμπάουντερ της Α1, έχοντας κατεβάσει 237 «σκουπίδια» (13,9 μ.ο), δεύτερη σκόρερ με 347 πόντους (20,4 μ.ο), καθώς και δεύτερη μπλοκέρ με 23 κοψίματα (1,3 μ.ο). Επίσης έχει πετύχει τα περισσότερα δίποντα (135/263) από οποιαδήποτε άλλη αθλήτρια και βρίσκεται στη τρίτη θέση των ελευθέρων βολών με 77/105, ενώ στο γενικό σύστημα αξιολόγησης κατέχει την τέταρτη θέση. Το καλύτερό της παιχνίδι ήταν στη Βούλα με αντίπαλο τον Πρωτέα, όπου είχε 27 πόντους, 27 ριμπάουντ, 3 ασίστ και από 1 κλέψιμο και 1 κόψιμο.

Ποια είναι η γνώμη σου για το ελληνικό πρωτάθλημα;

«Είναι ενδιαφέρον, ανταγωνιστικό και έχει διαφορετικό στυλ από το κολεγιακό. Τα πλέι άουτ εδώ μου θυμίζουν το σύστημα του κολλεγίου «winorgohome», οπότε μου αρέσει πολύ, το διασκεδάζω! Υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές Ελληνίδες παίκτριες γκαρντ, αλλά και Αμερικανίδες που αντιμετώπισα, όπως η Ντέλβα (Παναθηναϊκός), Είβερι (ΠΑΟΚ) και Ρασίντ (Ιπποκράτης)».

Η άποψη σου για την ομάδα του Άρη;

«Όταν πρωτοήρθα εδώ, δεν ήμασταν ιδιαίτερα δεμένες (με τις συμπαίκτριές μου), κάτι λογικό αφού ήμουν καινούρια στην ομάδα. Αλλά μέσα από τις καθημερινές προπονήσεις και την επαφή αποκτήσαμε πολύ καλή χημεία και με την (καθυστερημένη) προσθήκη της Γωγώς (Κανταρά), δυναμώσαμε περισσότερο σαν ομάδα. Έχουμε ένα δυνατό, νεανικό σύνολο και δουλεύουμε σκληρά για να πετύχουμε τον στόχο μας, ο οποίος αρχικά είναι η παραμονή στην κατηγορία».

Τι πιστεύεις για το επόμενο παιχνίδι με τον Ίκαρο για τα πλέι άουτ;

«Πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένες και να προετοιμαστούμε κατάλληλα, όπως κάνουμε σε κάθε προπόνηση, για να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι. Να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε σε αυτά τα παιχνίδια γιατί είναι τα πλέι άουτ και κάθε ομάδα προσπαθεί να βγάλει το καλύτερο της πρόσωπο στο παρκέ. Πιστεύω, πως αν είμαστε σοβαρές στο παιχνίδι μας, θα περάσουμε».

"Είναι φανταστικός αυτός ο κόσμος!"

Έχεις παρακολουθήσει κάποιο αγώνα της ανδρικής ομάδας του Άρη;

«Ήμουν στον πρώτο εντός έδρας αγώνα με τον ΠΑΟΚ (19 Οκτωβρίου), αλλά χάσαμε. Η ατμόσφαιρα ήταν το κάτι άλλο! Εκπληκτική! Έβλεπα όλους τους φιλάθλους να χειροκροτούν, να φωνάζουν δυνατά, λέγοντας συνθήματα και με τους πυρσούς αναμμένους να μη μπορείς να διακρίνεις το γήπεδο. Είναι φανταστικός αυτός ο κόσμος! Δεν υπήρχε καμία κενή θέση! Το απόλαυσα, πραγματικά μοναδική εμπειρία, μακάρι να παίζαμε και εμείς μπροστά σε ένα τέτοιο κοινό. Αυτή είναι η ουσία του μπάσκετ, να νιώθεις τον παλμό της κερκίδας, και να παίζεις και για τους φιλάθλους. Ωστόσο, αρνητική εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι κάπνιζαν μέσα στο γήπεδο ακόμα και όταν παιζόταν ο αγώνας. Το απεχθάνομαι αυτό, δε θα έπρεπε να συμβαίνει».

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

«Θα το συζητήσω πρώτα με τον μάνατζερ μου και μαζί θα πάρουμε την απόφαση. Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ήθελα να παίξω ή στο WNBA ή στην Ευρωλίγκα, αλλά και εδώ είμαι πολύ ικανοποιημένη».

9 στα... γρήγορα

Φορώντας το νούμερο 9 στoν Άρη της ζητήσαμε και τις αντίστοιχες σύντομες απαντήσεις:

1. Τι σου αρέσει να κάνεις στη Θεσσαλονίκη; Ψώνια στην αγορά και βόλτα στο κέντρο!

2. Τι δεν σου αρέσει στη Θεσσαλονίκη; Θα ήθελα να έχει μια παραλία με άμμο!

3. Αγαπημένο ελληνικό φαγητό; Γύρος κοτόπουλο και σουφλέ σοκολάτας!

4. Αγαπημένος παίκτης στο ΝΒΑ; Κέβιν Ντουράντ.

5. Αγαπημένη παίκτρια στο WNBA; Λίζα Λέσλι.

6. Αγαπημένη σου συμπαίκτρια στον Άρη; Όλες!

7. Τα χόμπι σου; Ζωγραφική και μουσική.

8. Αγαπημένη φράση; Είναι πολλές... Βασικά οτιδήποτε λέει η παλιά μου προπονήτρια και θρύλος του αμερικάνικου γυναικείου μπάσκετ, Βίβιαν Στρίνγκερ.

9. Το πρότυπό σου; Η οικογένειά μου!».