Καραμιχάλης: «Εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά»

Μεγάλη συνέντευξη στο www.superbasket.gr και στο Νίκο Βαγγέλη, παραχώρησε ο προπονητής των «μικρών» της ΧΑΝΘ, Δημήτρης Καραμιχάλης στην οποία αναφέρει τα εξής:

«Ανέκαθεν, η Θεσσαλονίκη αναδείκνυε σημαντικούς προπονητές και σίγουρα σε αυτούς ανήκει και ο Δημήτρης Καραμιχάλης. Παρότι είναι 50 ετών έχει προλάβει να χαράξει ήδη μια 30ετή πορεία στους πάγκους, έχοντας μεγάλες αναμνήσεις από ιστορικές ομάδες όπως ο Άρης του Γιάννη Ιωαννίδη, του Νίκου Γκάλη και του Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά και ο Ηρακλής του Δημήτρη Διαμαντίδη, του Λάζαρου Παπαδόπουλου και του Νίκου Χατζηβρέττα.

 Ο έμπειρος προπονητής εργάζεται πλέον στα τμήματα υποδομής της ΧΑΝΘ και προετοιμάζει τα αστέρια του αύριο, που θα στελεχώσουν μελλοντικά την φιλόδοξη ομάδα της Θεσσαλονίκης. Το superbasket.gr εντόπισε τον κόουτς Καραμιχάλη, που μας παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, μιλώντας για τις νεαρές ηλικίες, την κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ, την παρακμή της «μπασκετομάνας» Θεσσαλονίκης και τι του έχει μείνει από τις τεράστιες μπασκετικές προσωπικότητες που έχει συνεργαστεί. Αναλυτικά όσα είπε:

Για την ΧΑΝΘ και τη δουλειά που κάνει στις υποδομές της:

«Στη ΧΑΝΘ είμαι ο προπονητής της παιδικής ομάδας με αθλητές γεννημένους του 1999 και 1998, 14 στο σύνολο, ενώ είμαι και στα μίνι με παιδιά του 2001 και του 2002. Η ΧΑΝΘ είναι ένα υγιές σωματείο με καλές γηπεδικές εγκαταστάσεις. Πρόκειται για την ομάδα που έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και ανέδειξε πρόσφατα τον Νίκο Ζήση, ενώ παλαιότερα έχουν βγει μεγάλοι παίκτες όπως ο Μιχάλης Γιαννουζάκος, ο Λάκης Τσάβας, ο Διονύσης Ανανιάδης, ο Γιώργος Τρόντζος, ο Τάκης Ταλιαδόρος, ο μεγάλος προπονητής του μπάσκετ, Μίμης Τσικίνας, και ο Συμεών Μαυροσκούφης, που αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της FIBA. Πριν από λίγες εβδομάδες εγκαινιάστηκε το μουσείο μπάσκετ της ΧΑΝΘ, από το οποίο πέρασαν τον τελευταίο καιρό μεγάλες προσωπικότητες του αθλήματος για να το δουν και παράλληλα σχολεία δημοτικά και γυμνάσια, που τους γίνεται η ξενάγηση σε αυτό τον ιστορικό χώρο για το μπάσκετ. Το ΔΣ της ΧΑΝΘ μου εμπιστεύτηκε κάποια παιδιά και προσπαθώ να δουλεύω όσο το δυνατόν καλύτερα μαζί τους, καθώς πρόκειται για… ευαίσθητες ηλικίες που αποτελούν το αύριο του συλλόγου».

Για το επίπεδο του μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη:

«Η Θεσσαλονίκη κάνει μία προσπάθεια στις μικρές ηλικίες με κύριους εκφραστές τον Μαντουλίδη, τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τα Αστέρια και άλλες ομάδες, που τηρουμένων των αναλογιών πάνε καλά. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά την κοινωνία και τα σωματεία κάνουν ηρωικές προσπάθειες. Όλοι υπερβάλουν εαυτό για να στηρίξουν το άθλημα. Παρόλα αυτά, δεν παύει η εικόνα των περισσότερων ομάδων να είναι στενάχωρη, ειδικά στις πρώτες ομάδες. Εκεί αλλάζουν τα δεδομένα και οι προσανατολισμοί και τα πράγματα είναι δύσκολα. Ομάδες που πριν από μια δεκαετία είχαν διαφορετικές ταχύτητες, έχουν προσαρμοστεί σε χαμηλούς ρυθμούς. λόγω οικονομικής δυσκολίας. Αναλαμπή έχουμε από τα παιδιά της GBA, που έχουν ψωμί ακόμα, αλλά κάνουν εξαιρετική προσπάθεια».

Για το αν υπάρχουν ταλέντα στην βόρεια Ελλάδα:

«Ταλέντα υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη, αλλά και γενικότερα στην βόρεια Ελλάδα. Παιδιά όπως ο Χρηστίδης του Μαντουλίδη, ο Χατζηκυριακίδης από τα Αστέρια και σε πιο μεγάλες ηλικίες ο Σιόλογκας του Ηρακλή, ο Τσαλμπούρης του Πιερικού / Αρχελάου και πολλά άλλα παιδιά. Πρέπει, όμως, να ενδιαφερθούν πάρα πολύ και τα σωματεία τους. Απαιτείται καλύτερη οργάνωση, αν και θα πρέπει και τα ίδια τα παιδιά να βελτιώσουν τα τεχνικά τους στοιχεία και τα αθλητικά τους προσόντα, προκειμένου να αποκτήσουν το μέταλλο που λέμε και να διεκδικήσουν κάποιες θέσεις σε ρόστερ μεγάλων επαγγελματικών ομάδων. Παλαιότερα αναδεικνύονταν πιο εύκολα γιατί έπαιζαν λίγοι ξένοι. Τώρα βλέπουμε τους μισούς να ναι κοινοτικοί και Αμερικανοί. Εξαίρεση είναι κυρίως ο Άρης, αλλά και ο ΠΑΟΚ, οι οποίοι βέβαια αναγκάστηκαν να πορευτούν με Έλληνες παίκτες για οικονομικούς λόγους».

Για το αν το μέτρο της ΕΟΚ σχετικά με τους «μικρούς» βοηθάει ή όχι:

«Νομίζω ότι έχει θετική επιρροή, καθώς δίνει ένα κίνητρο στις ομάδες της Α2, αλλά και σε αυτές χαμηλότερων κατηγοριών να δραστηριοποιηθούν και να μπουν σε πιο σοβαρές ταχύτητες και πιο σοβαρούς ρυθμούς στα μικρότερα τμήματά τους. Είναι πλέον αναγκασμένοι να έχουν νεαρούς και ανταγωνιστικούς παίκτες σε μικρή ηλικία. Έτσι, τα παιδιά βοηθιούνται να εξελιχθούν πιο γρήγορα μέσα και από τους αγώνες. Να χουν πιο ποιοτική προπόνηση και το βασικότερο δεν θα μπαίνει στη μέση ο ενδοιασμός στο να βάλουν ταλαντούχους νεαρούς με το ρίσκο της ήττας. Το λάθος είναι αναπόφευκτο για έναν νεαρό και οι ομάδες θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες να ανέχονται τα λάθη του μικρού. Μόνο έτσι θα βελτιώνεται συνεχώς και θα ωριμάζει μπασκετικά. Όταν ένας παίκτης είναι στο παιδικό θα πρέπει ο προπονητής του να σκέφτεται πώς θα παίζει μετά από 3 ή 4 χρόνια και έτσι να του δίνει τα κατάλληλα εφόδια, ώστε στα 20 του να ναι πλήρως ανταγωνιστικός. Με ατομική προπόνηση, με δουλειά πάνω στα αθλητικά προσόντα με γυμναστές και με διατροφολόγους και εργοφυσιολόγους. Για παράδειγμα, ο Βεζένκοφ στον Άρη έχει πάνω του ένα ολόκληρο επιτελείο που τον στηρίζει.

Ο ίδιος ο αθλητής θα πρέπει να προσέξει και από μόνος του τον εαυτό του. Το 50% για έναν παίκτη είναι ό,τι κάνει στο γήπεδο και το άλλο μισό τι κάνει εκτός γηπέδου. Παίζει σημαντικό ρόλο η διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Όλο το πακέτο είναι συνδυασμός διαφόρων πραγμάτων για να χαρακτηριστεί πλήρες. Καταλυτικό κομμάτι στο τι γίνεται είναι και η διατροφή… Υπάρχουν πολλοί που νομίζουν πως κάνοντας καλή προπόνηση και τρώγοντας… σκουπίδια θα φτάσουν ψηλά. Αυτό δεν γίνεται. Η ψυχολογία επίσης είναι βασικό κομμάτι. Ο φημισμένος προπονητής, Μπόμπι Νάιτ, έλεγε πως το Α και το Ω είναι η προπόνηση στο νευρικό σύστημα. Στο πώς θα εκπαιδευτεί ο παίκτης το παιχνίδι όταν βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.

Για να κάνεις προπόνηση με ένταση πρέπει να έχεις κίνητρο. Και δυστυχώς ή ευτυχώς στη σήμερον ημέρα το κίνητρο είναι το οικονομικό. Και επειδή δεν υπάρχουν υψηλές απολαβές πρέπει να γίνονται τρικ για να βρίσκουν τα παιδιά κίνητρα. Να μπαίνουν βραχυπρόθεσμοι στόχοι και τα σωματεία να μη διστάζουν να βάζουν νεαρούς παίκτες. Υπάρχει παγκοσμιοποίηση, αλλά δεν γίνεται να παίζουν δύο ελληνικές ομάδες και να υπάρχουν οκτώ αλλοδαποί ταυτόχρονα στις δύο πεντάδες. Τα σωματεία να οργανωθούν και άμα θέλουμε να έχουμε μπάσκετ να κάνουμε τα παιδιά να δουλεύουν ποιοτικά στην προπόνηση. Δεν είναι εποχές για μνημόσυνα. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και χρειάζεται πρόγραμμα. Να ξέρει ο παίκτης πότε θα ξεκουραστεί, πότε θα διασκεδάσει, πότε θα τα παίξει μπάσκετ. Όσοι είχαν οργάνωση, υπομονή και πλάνο πέτυχαν. Όσοι βιάστηκαν, είχαν άδοξο τέλος ή έκαναν λιγότερα απ” όσα μπορούσαν».

Για το τι γίνεται στον σημερινό Άρη και γενικά στην Α1:

«Εκ των πραγμάτων ήταν επόμενο κάποια στιγμή η κατάσταση να φτάσει εκεί. Οι διοικούντες δεν είχαν εναλλακτικές επιλογές. Προσαρμόστηκαν σε ένα ελληνικό πλάνο. Αυτή τη στιγμή, όλο το ψητό στον Άρη είναι ο Βεζένκοφ και ο Μποχωρίδης. Θα πρέπει ο σύλλογος να τους διαχειριστεί καλά, αλλά και οι ίδιοι να διαχειριστούν αυτή την ευκαιρία που τους δίνεται. Ο Αθηναίου κάνει επίσης την προσπάθειά του και έχει ανέβει επίπεδο, καθώς είναι αγωνιστής και πουλάει ακριβά το τομάρι του, ενώ και άλλα παιδιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Γενικότερα, πάντως, δεν θα πρέπει να είμαστε αφοριστικοί… Όλα χρειάζονται, όχι μόνο οι νέοι. Οι ομάδες θα πρέπει να έχουν βοήθεια και από ξένους. Γνώμη μου είναι πως στην Α1 είναι απαραίτητοι 2-3 ποιοτικοί ξένοι, 3-4 έμπειροι Έλληνες και 6-7 αθλητές από 17-17 έως 27-28 ετών. Με τους μικρούς υπάρχει το ρίσκο, αλλά χρειάζονται στήριξη για να παίξουν στη συνέχεια όσοι αξίζουν. Δυστυχώς ή ευτυχώς για να κάνεις ομάδα στην Α1 με διάρκεια, εκτός από λαό πρέπει να έχεις και μια υγεία στο οικονομικό κομμάτι. Γι” αυτό και βλέπουμε σωματεία να ταλανίζονται και τους νικούν τα προβλήματα. Πρέπει και η πολιτεία να βοηθήσει».

Για το αν χάνονται ταλέντα:

«Αν δεν στηριχθούν στις ηλικίες που πρέπει και απογοητευτούν πολλές φορές χάνονται. Ο Μαργαρίτης είχε την υπομονή, άντεξε μία δεκαετία Α2 και Β” και πλέον είναι ένας σοβαρός παίκτης στην ομάδα του ΠΑΟΚ και το σίγουρα το καλύτερο εργαλείο του. Βλέπουμε πολλά παιδιά να φεύγουν στο εξωτερικό και γενικότερα πολλές πρέπει να είσαι ήρωας για να αντέξεις. Ο Έλληνας προπονητής είναι υψηλού επιπέδου, γνώστης των πραγμάτων και αν έχει την κατάλληλη στήριξη να δουλέψει με νεαρούς αθλητές, θα φρεσκάρεται όλο το σύστημα, γιατί αυτή τη στιγμή βλέπουμε να ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι σε πολλές κατηγορίες. Όχι πως δεν είναι καλοί και δεν τους αξίζει, αλλά πρέπει να μπει φρέσκο αίμα και να συνυπάρξουν με τους έμπειρους».

Για τον «αυτοκράτορα» Άρη της δεκαετίας του 1980 και τον Γιάννη Ιωαννίδη:

«Η τότε ομάδα του Άρη ήταν μια αλυσίδα αποτελούμενη από πολλούς κρίκους. Είχε τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης (Γκάλη), δύο φοβερούς παικταράδες, (Γιαννάκη, Σούμποτιτς), έξι πολύ καλά εργαλεία (Φιλίππου, Ρωμανίδη, Λυπιρίδη, Δοξάκη και τους άλλους που πέρασαν κατά καιρούς). Εκείνη η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο, επειδή ο Σούμποτιτς έπαιζε σαν ξένος και ο Άρης μπορούσε να χρησιμοποιήσει μόνο έναν Αμερικανό. Ο Γιάννης Ιωαννίδης έκανε πολλή δουλειά και μαζί με το τιμ του ασχολούνταν 24 ώρες το 24ωρο με την ομάδα τόσο εντός, όσο και εκτός προπονήσεων. Η διοίκηση είχε στόχους, φιλοδοξίες και όραμα. Το φίλαθλο κοινό ήταν διψασμένο για μπάσκετ και όχι μόνο αυτό του Άρη, αλλά όλης της Ελλάδας. Μέσα στην ομάδα ο Ιωαννίδης φρόντιζε να υπάρχει σοβαρή πειθαρχία και γινόταν καλή και ποιοτική προπόνηση. Οι παίκτες έριχναν τόνους ιδρώτα στο γήπεδο, στις ατομικές προπονήσεις, στα βάρη. Όλα λειτουργούσαν… ρολόι, γι” αυτό και ο τότε Άρης γιγαντώθηκε τόσο πολύ. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο τροχό της αμάξης, όλοι έδειχναν την αγάπη και την επιθυμία τους να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Πρωτεργάτες ήταν ο Ιωαννίδης, ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, που δημιούργησαν την τότε αυτοκρατορία. Αυτό που λένε πως εκεινοι δεν θα έπαιζαν τώρα είναι λάθος, γιατι ήταν winners. Δολοφόνοι! Ξέρω πως θα είχαν τον τρόπο να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της εποχής και να πρωταγωνιστήσουν».

Για τον Νίκο Γκάλη:

«Εχασαν πολύ οι φίλαθλοι που δεν έβλεπαν τον Γκάλη στην προπόνηση. Έκανε αριστουργηματικά πράγματα. Αποτελεί την κολόνα της νεότερης ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ. Πήρε από το χέρι μία ομάδα και μία χώρα και την οδήγησε σε άλλα μονοπάτια. Συν τοις άλλοις, ήταν άψογος χαρακτήρας. Δεν δημιουργούσε προβλήματα. Ερχόταν πρώτος στην προπόνηση και έφευγε τελευταίος. Μέσα στα παιχνίδια τι να πρωτοπούμε; Περπατούσε στον αέρα! Μετουσίωνε αστραπιαία ιδέες και φάσεις που είχε μέσα στο μυαλό του σε πράξεις. Πραγματικός… παναθλητής! Τον αγάπησε όλη η Ελλάδα. Στα παιχνίδια, δεχόταν μεγάλες πιέσεις από τους αντιπάλους. Είχε όμως το μεγάλο αβαντάζ ότι έκανε την ίδια προετοιμασία είτε για να παίξει στην Α1 είτε στην Ευρώπη. Ήταν το ίδιο σοβαρός και συγκροτημένος. Δεν άφηνε τον εαυτό του να χαλαρώνει και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που έκανε τοσο μεγάλη και πετυχημένη πορεία».

Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη:

«Ήταν ευχής έργον το πάντρεμά του με τον Νικ. Έδωσε τη στόφα του αγωνιστή στον Άρη. Του παίκτη που δεν το βάζει ποτέ κάτω. Όταν έκανε ατομική προπόνηση άλλαζε και 2ο ζευγάρι παπούτσι. Έδειχνε απίστευτο ζήλο. Υπήρξε μεγάλος αθλητής και μεγάλη προσωπικότητα. Σαν προπονητής οι επιτυχίες του μιλάνε από μόνες τους. Είναι σπουδαίος και σε αυτόν τον τομέα και ανήκει στους κορυφαίους. Αυτός μαζί με Γκάλη ήταν μεγάλοι πρωταγωνιστές και εκτός αγωνιστικού χώρου κι αυτό τους ανέβασε ψηλά στις συνειδήσεις των φιλάθλων».

Για τον Δημήτρη Διαμαντίδη:

«Τι να πούμε για τον Δημήτρη; Η συνεργασία κράτησε μόλις τρεις μήνες, όμως είχα εντυπωσιαστεί από τα προσόντα του και του είχα πει αποχαιρετώντας τον ότι  έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και πως κάποια μέρα θα φτάσει. Ο Ομπράντοβιτς είχε πει πολύ σωστά ότι ο Διαμαντίδης έχει χαρακτηριστικά παίκτη χωρίς ταβάνι στις δυνατότητες. Είναι άριστος χαρακτήρας, ταπεινός. παράδειγμα προς μίμηση και μπασκετικά έχει τεράστια προσφορά».

Για τον Λάζαρο Παπαδόπουλο:

«Ο Λάζαρος έκανε πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προερχόμενος από τον ΑΟΣ Σταυρουπόλεως, όπου βρισκόταν μέχρι τα 16 -17, μετά πήγε στον Ηρακλή και άλλαξε επίπεδο. Για μια σημαντική σειρά ετών πραγματοποίησε μεγάλη καριέρα και ήταν βασικός σέντερ στην Εθνική μας ομάδα. Πρόκειται για χαρισματικό επιθετικό πασέρ και σκόρερ. Διαθέτει εξαιρετικές κινήσεις και υψηλό δείκτη τεχνικής κατάρτισης και αποτελεί έναν από τους καλύτερους σέντερ της νεότερης ιστορίας».

Για τον Νίκο Χατζηβρέττα:

«Ένα παιδί με πάρα πολλή δουλειά. Τον είχα πρωτοσυντήσει στις μεικτές της ΕΚΑΣΘ. Ο Νίκος έκανε απεριόριστες ώρες ατομικής προπόνησης, βελτίωσε το σουτ, τη δύναμη και την ντρίμπλα του. Ήταν εξαιρετικός αθλητής και παιδί με ήθος».

Για τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη:

«Ο Σοφοκλής είναι ένας αθλητής που παλεύει εδώ και χρόνια να περιορίσει το ζήτημα με τα κιλά του. Όποτε κατορθώνει να βρίσκεται σε καλή αθλητική φόρμα, η προσφορά του είναι τεράστια. Από την άλλη, όταν κάποιες εποχές αφήνει τα κιλά να τον φορτώνουν, τότε μειώνεται η απόδοσή του. Όμως, δεν παύει να είναι ΑΝΙΚΗΤΟΣ στη ρακέτα. Τον είχα στον Ηρακλή όταν είχε έρθει από την Καβάλα. Είχε υποβληθεί σε μικροεπέμβαση και κάναμε προπονήσεις αποκατάστασης. Φαινόταν από τότε πως θα ξεχώριζε και αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη».

Για την φουρνιά των Βασιλειάδη, Βασιλόπουλου, Μαυροκεφαλίδη, Αποστολίδη που συνεργάστηκε στο εφηβικό του ΠΑΟΚ:

«Πρόκειται για μια σπουδαία φουρνιά παικτών. Ο μεγάλος άτυχος της ιστορίας είναι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, που αποτελούσε ένα πολυεργαλείο και μπορούσε να παίξει τέλεια επιθετικά σε 3 θέσεις και να μαρκάρει σχεδόν και τις 5! Είναι γρήγορο παιδί, αγωνιστής και σκληρός.

Ο Μαυροκεφαλιδης ένα ποιοτικό 4-5άρι με κινήσεις εντός και εκτός ρακέτας και με εξαιρετικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Ήρθε από το Κιλκίς και έκανε μεγάλη προσπάθεια στον ΠΑΟΚ εντός και εκτός γηπέδου. Ευτυχώς βρήκε τον ρυθμό του και καθιερώθηκε και στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Δικαιότατα έχει παίξει σε μεγάλες ομάδες.

Ο Βασιλειάδης είναι ένας παίκτης με φοβερά γρήγορα πόδια και χέρια, κοφτερό μυαλό κι αν μπορούσε να βελτίωνε στην πάροδό του χρόνου τη συνέπεια στις αμυντικές του υποχρεώσεις και την ντρίμπλα του, θα μπορούσε να ήταν στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Βέβαια, ήδη έχει κάνει μια μεγάλη πορεία και έχει παίξει σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο, κάνοντας μεγάλη καριέρα. Έχει πολλά πράγματα να δώσει και στην Εθνική.

Ο Αποστολίδης είναι ένα εργαλείο που χωρίς να είναι πολύ ακραίο αυτό που λέω, έχει αδικήσει ο ίδιος τον εαυτό του. Έχει περάσει από σοβαρές ελληνικές ομάδες, όμως θα μπορούσε πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Είναι εξαιρετικός χαρακτήρας, με πολλές παραστάσεις και στον Παναθηναικό αργά ή γρήγορα θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Είναι ψηλός πλέι μέικερ, με πάσα και σουτ. Ίσως το σώμα του δεν τον εχει βοηθήσει».

WHO IS WHO

Ο Δημήτρης Καραμιχάλης είναι πλέον 52 ετών. Ξεκίνησε το 1980 από την μεγάλη του αγάπη, ΑΜΟ Γαλαξίας (Α΄ΕΚΑΣΘ), όπου εργάστηκε αρχικά στα τμήματα υποδομής και μετά στην μεγάλη ομάδα. Το 1983 πήγε στα τμήματα υποδομής του Άρη (τέσσερα πανελλήνια εφήβων), ενώ παράλληλα ήταν βοηθός του Γιάννη Ιωαννίδη στις μεγάλες εποχές του συλλόγου. Παράλληλα, εργάστηκε στον Μαραθώνα Καλαμαριάς και στη ΣΑΣ, ενώ φεύγοντας από τον Άρη έκανε μεγάλη δουλειά στο ICBS για 9 χρόνια, όπου μέτρησε 6 σερί ανόδους από το 5ο τοπικό μέχρι γ” εθνική και κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων! Εργάστηκε και σε γυναικείες ομάδες της Α” Εθνικής Κατηγορίας (σημερινή Α1), όπως το Πειραματικό και ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά από το ICBS, μετακόμισε στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης στην Α2 Εθνική και ακολούθησαν τα τμήματα υποδομής του Ηρακλή, όπου είχε την ευκαιρία να κοουτσάρει και την αντρική ομάδα για τρεις μήνες.

Από το Ιβανώφειο βρέθηκε στην Πυλαία, όπου ήταν για 3 χρόνια στα τμήματα υποδομής ΠΑΟΚ, έχοντας μεγάλες επιτυχίες με το εφηβικό στα πανελλήνια πρωταθλήματα. Ακολούθησε ο Πανσερραϊκός (Γ” εθνική), η ΜΕΝΤ (Α2), η Μακαμπή (Γ” Εθνική) και παράλληλα η δουλειά στην ακαδημία του Κένταυρου Καλλικράτειας και του Κεραυνού Ωραιοκάστρου, όπου κοουτσάρισε και την αντρική ομάδα. Την τελευταία πενταετία βρίσκεται στις υποδομές της ΧΑΝΘ και παράλληλα κάνει ατομικές προπονήσεις σε παίκτες και παίκτριες διάφορων ηλικιών και κατηγοριών. Αξίζει να σημειωθεί πως πριν από τέσσερα χρόνια ταξίδεψε με τον ΣΕΠΚ στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και μαζί με τους υπόλοιπους προπονητές είδαν το κολέγιο του Βιλανόβα, ενώ παρακολούθησαν προπονήσεις και αγώνες των 76ers του Μορίς Τσικς.