Σολωμού: «Το καλό σύνολο φέρνει πάντα επιτυχίες»

Η Ελένη Σολωμού το νέο απόκτημα του ΒΑΟΛ μίλησε στην τοπική εφημερίδα "Αθλητική" της Χίου. Να τι δήλωσε:

«Ο ΒΑΟΛ άφησε τα καλύτερα για το τέλος. Κι αυτό αποτυπώνεται στην απόκτηση μιας παίκτριας με θητεία στις Εθνικές Κατηγορίες, η οποία την προηγούμενη σεζόν έπαιζε στην Α1 με τον Εύνικο Άνω Λιοσίων(πρώην ΔΑΣΑΛ) και μεταπήδησε στην πρωταθλήτρια Αιγαίου στις γυναίκες, με στόχο να τη βοηθήσει να επιτρέψει στην υψηλότερη κατηγορία.

 Μπορεί στον Βούρειο να κρατάνε χαμηλούς τόνους σε ότι αφορά τους στόχους της γυναικείας ομάδας, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι μετά την απόκτηση και της έμπειρη Ελένης Σολωμού, η οποία είναι η 3η μεταγραφή μετά τις Ελένη Θεοδώρου και Άσπα Γριμπαβιώτη, σε συνάρτηση με τη ανταγωνιστική ομάδα που έχει δημιουργηθεί με γηγενείς παίκτριες, ο πήχης μπαίνει λίγο έως... πολύ παραπάνω.

Το νέο απόκτημα της ομάδας του Μανώλη Χατζηλάμπρου, αποκαλύπτει τους λόγους που τη φέρνουν στην πρωταθλήτρια Αιγαίου, ενώ έχοντας τη στόφα της μεγάλης αθλήτριας δεν κρύβει τα λόγια της, αναφέροντας ότι στόχος είναι να βοηθήσει να πετύχει η νέα της ομάδα την επιστροφή στις Εθνικές Κατηγορίες.

«Σημαντικό ρόλο για να έρθω στον ΒΑΟΛ έπαιξε ο κ. Παντελάρας, που με είχε δει σε άλλες ομάδες που ήμουν και πάντα συζητούσαμε να παίξω κάποια στιγμή στη Χίο», λέει η 28χρονη παίκτρια (στις θέσεις 4-5) συμπληρώνοντας: «Τη Χίο, μπασκετικά την ξέρω από τον Παγχιακό, που είχα παίξει αντίπαλος παλαιότερα, στην Α2. Ξέρω ότι είναι ένα νησί που αγαπάει το μπάσκετ και προσπαθεί να το αναπτύξει. Για τον ΒΑΟΛ είχε ακούσει καλά λόγια τότε που ήταν στην Α2.

Προσπαθεί να κάνει ένα σύνολο για να στηρίξει μια ομάδα με δικά του παιδιά, συν κάποιες προσθήκες, για να πετύχει κάτι καλύτερο. Να ανέβει στην Α2. Είναι σπάνιο στην εποχή που περνάμε στον αθλητισμό να υπάρχουν στόχοι, μέσα από ομάδες που δουλεύουν και στην ανάπτυξη».

Η Ελέη Σολωμού, εκτός από την…κρούση από τον ΒΑΟΛ είχε και από ομάδες Α1 και Α2 Εθνικής Κατηγορίας, όμως λόγω των επαγγελματικών της υποχρεώσεων στη Σκιάθο, προτίμησε να διαλέξει τη χιώτικη ομάδα, χωρίς όμως να χαμηλώνει τις προσδοκίες που έχει, αφού σημειώνει η ίδια ότι:

«Εντάξει σε ένα τοπικό πρωτάθλημα υπάρχουν μεν λιγότεροι ρυθμοί, αλλά όταν μια ομάδα έχει στόχο για καλή πορεία είναι πάντα ένα σημαντικό δέλεαρ για τον αθλητή. Θέλω και εγώ να βοηθήσω αυτή την προσπάθεια που θα κάνει ο ΒΑΟΛ. Φυσικά πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα στο νησί, μετά τα μπαράζ των ομάδων του Αιγαίου και η πρόκριση στα τελικά μπαράζ στην Αθήνα, αν φυσικά υπάρξει ο ίδιος τρόπος ανόδου, όπως έγινε φέτος το καλοκαίρι για την Α2. Σίγουρα είναι μια δύσκολη διαδρομή μέχρι τον τελικό στόχο».

Επεσήμανε πάντως ότι στις επαφές που είχε με τους ιθύνοντες της ομάδας ένιωσε ότι είναι αποφασισμένοι για να καταφέρουν κάτι καλό, αναφέροντας μάλιστα : «Από τον ΒΑΟΛ γνωρίζω τη σημαία της ομάδας Θάλεια Ψώρρα, αλλά και τις Θεοδώρου, Γριμπαβιώτη, οι οποίες θα ενισχύσουν μαζί με εμένα την ομάδα. Το σημαντικό όμως, και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, είναι ότι δουλεύει αρκετά καλά στις μικρές ηλικίες, όπου υπάρχουν και κοπέλες από τη Χίο που αγωνίζονται στη γυναικεία ομάδα.

Πολύ σημαντικό τα μικρά παιδιά, να μαθαίνουν σωστά το μπάσκετ, να υπάρχουν παίκτριες από το νησί, ώστε μαζί με κάποιες εκτός Χίου, μια δυο προσθήκες, να δημιουργούν ένα υγιές σύνολο. Εκεί είναι το μυστικό της επιτυχίας μιας ομάδας που θέλει να διακριθεί και να έχει στόχους για κάτι καλύτερο, πέρα από το τοπικό επίπεδο».

Μπορεί να έχει κατακτήσει πρωτάθλημα Α1, με τη φανέλα μάλιστα του ιστορικού Σπόρτιγκ, να έχει παίξει παιχνίδια σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις με το ΔΑΣΑΛ, να έχει φάει με το κουτάλι την Α2, όμως την εμπειρία των μπαράζ δεν την έχει βιώσει στην καριέρα της.

«Αρχικά φαίνεται ότι μου ταιριάζει αρκετά η Α2, αφού έχω παίξει σε πολλές ομάδες», λέει χαμογελώντας η εντυπωσιακή, Λιμενικός στο επάγγελμα, η οποία έχει τελειώσει ΤΕΦΑΑ στην Αθήνα (με ειδικότητα μπάσκετ).

Συμπληρώνει ακόμη : «όσο και να σου φαίνεται παράξενο δεν έχω παίξει μπαράζ μέχρι τώρα. Είναι πρόσκληση για εμένα. Συνεχόμενα ματς, που θέλουν πολύ προσοχή, μετράει η ψυχολογία, αλλά και η φυσική κατάσταση. Η μπάλα είναι στρογγυλή για όλους, οπότε είναι όλα ανοιχτά...»

Για μια παίκτρια του δικού της βεληνεκούς, πώς είναι αλήθεια από τα «σαλόνια» της Α1 να παίζει σε τοπικό επίπεδο; Η απάντησή της δεν φανερώνει με τίποτα το γεγονός ότι είναι πρωτοκλασάτη παίκτρια, λέγοντας:

«Δεν με φοβίζει αυτό. Από κάπου όλοι ξεκίνησαν για να φθάσουν κάποια στιγμή ψηλά, αρχίζεις από τη βάση. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα να παίξεις κάποια στιγμή σε άλλο επίπεδο. Αυτό που είναι το σημαντικό είναι να έχουμε υγεία και να φτιάξουμε ένα καλό σύνολο, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που έχει θέσει η ομάδα».

Βιογραφικό… χιλιομέτρων

Παρουσία σε ομάδες του γυναικείου μπάσκετ πρώτης γραμμής, έχει στη σημαντική της πορείας στο άθλημα η Ελένη Σολωμού (ύψος 1,83). Ξεκίνησε την καριέρα της από την ομάδα της περιοχής της το 1997, την ΜΕΝ Ιλίου, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 2002. Τότε πήρε μεταγραφή για το ΔΑΣΑΛ Άνω Λιοσίων, όπου έμεινε για 2 χρόνια, παίζοντας στην Α1 των Γυναικών(έχοντας συμμετοχές και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας ), κατακτώντας παράλληλα(2002,2003) την 1η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων, με την πολύ καλή φουρνιά που είχε τότε η ομάδα της Δυτικής Αττικής.

Τη σεζόν 2004-2005 πήρε μεταγραφή για τον ιστορικό Σπόρτιγκ. Εκεί στα Πατήσια στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος στις Γυναίκες στην Α1, ενώ με την ομάδα Νεανίδων του συλλόγου πήρε τη 2η θέση στο πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ. Ακολούθησε μια πορεία σε ομάδες Α2 Γ.Σ. Περιστερίου (2005-2006), Άγιοι Ανάργυροι (2006-2007), Αγία Παρασκευή (2007-2009), Άρης Θήβας (2009-2010). Οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις την ανάγκασαν να αφήσει για λίγο τις Εθνικές Κατηγορίες και να παίξει στον Πορφύρα (Ά ΕΣΚΑΝΑ, 2010-2011) και ΜΕΝ Ιλίου (Γ' ΕΣΚΑ 2011-2012), ενώ επέστρεψε στην ομάδα στην οποία διακρίθηκε, στην προηγούμενη σεζόν (2012-2013). Εκεί, με τη φανέλα του Εύνικου Άνω Λιοσίων (όπως μετονομάστηκε ο ΔΑΣΑΛ), έπαιξε και πάλι στην Α1 Γυναικών.

Την ηρεμεί η θάλασσα...

Για την Ελένη Σολωμού δύο σημαντικά κομμάτια της ζωής της είναι το μπάσκετ και η θάλασσα. Οι μεγάλες αγάπες, όπως λέει η ίδια. Όμως επειδή στη ζωή δεν γίνεται να συνυπάρχουν ποτέ δύο αγάπες, αναγκάστηκε τα τελευταία να περιορίσει τη μια για χάρη της άλλης... Από το 2009 λόγω επαγγελματικών της υποχρεώσεων στο Λιμενικό Σώμα, με εξαίρεση την προηγούμενη σεζόν που ήταν στην Α1 με τον Εύνικο Άνω Λιοσίων (ταλαιπωρήθηκε αρκετά αφού πηγαινοερχόταν, λόγω ότι υπηρετεί στη Σκιάθο), λίγο την επαφή με την μπάλα την περιόρισε.

Το μικρόβιο με τη θάλασσα το κόλλησε από το πατέρα της, που ήταν Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και μάλιστα στα υποβρύχια. «Δεν έχω κάτι καλύτερο από το να ανοίξω το παράθυρο και να αντικρίσω τη θάλασσα, σε ηρεμεί αφάνταστα», το ίδιο και αν είσαι μέσα σε ένα υποβρύχιο, τη ρωτάω: «όχι φυσικά, κλειστός χώρος, προτιμάω τα γήπεδα του μπάσκετ», αναφέρει γελώντας...