Με αυτόν τον τίτλο η ιστοσελίδα της ΑΕΕ Τούμπας σχολιάζει
τον αγώνα της Παρασκευής τονίζοντας:
«Τέλος στο νικηφόρο σερί μας των έξι ροζ φύλλων έβαλε ο
Γαλαξίας το βράδυ της Παρασκευής, επικρατώντας στην έδρα μας με 68-81
(κυκλοφορεί και μια φήμη για 69-78), με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να
κάνουμε νέο ρεκόρ σερί, φτάνοντας τις πολυπόθητες επτά.
Η ομάδα μας δεν ήταν καλή, κυρίως όμως δεν ήταν ψύχραιμη,
ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, με συνέπεια να επιτρέψει στον πρωτοπόρο Γαλαξία να
εκμεταλλευτεί στο έπακρο το βάθος και τις λύσεις του και να χτίσει σταδιακά μια
(απροσδιόριστη) διαφορά.
Το ξεκίνημα ωστόσο υπήρξε διαφορετικό, καθώς η ΑΕΕΤ με
κεκτημένη ταχύτητα από το σερί των νικών, προηγούνταν σταθερά μέχρι και το
ημίχρονο, με τη διαφορά να αγγίζει (στην πραγματικότητα) τους δέκα πόντους
(27-17 και 29-19 στα μισά της δεύτερης περιόδου) με χαριστό και αναγνωστάκη να
βάζουν τα θεμέλια και Γουβιά και Δήμο να βάζουν το δικό τους λιθαράκι. Κάπου
εκεί, κάποια από τα πετραδάκια χάθηκαν, άλλαξαν πλευρά, και το φύλλο αγώνα
(καθώς πίνακας γιοκ) έδειχνε αντίστοιχα 25-19 και 27-21. Για να μην
μπερδευόμαστε (και στεναχωριόμαστε), επίσημα, και καθώς παρά τις διαμαρτυρίες
μας "αυτό είναι το σκορ και δεν αλλάζει", το 16-15 του δεκαλέπτου
κατακυρώθηκε ως 14-17 και το 36-32 του ημιχρόνου (μετά την αντίδρασή μας στο
σερί του Γαλαξία που εκμεταλλεύτηκε και την ευστοχία στις βολές) κατακυρώθηκε
στο ισόπαλο (και εκνευριστικό) 34-34.
Το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου έβαλε μπροστά τους
φιλοξενούμενους, με σερί 6-0, για να απαντήσουν ο Χαριστός και ο Αναγνωστάκης
με τρίποντο. Το επόμενο σερί των αντιπάλων ήταν αποτέλεσμα των διαδοχικών
τεχνικών ποινών, τις οποίες αξιοποίησαν στο έπακρο, την ώρα που εμείς πληρώναμε
τη δυσκολία μας να κρατήσουμε τον εκνευρισμό από το μπάχαλο στο σκορ και
διάφορα μαγικά σφυρίγματα (που για να είμαστε δίκαιοι ήταν εξίσου μαγικά και σε
βάρος του Γαλαξία).
Οι αντίπαλοι ήταν πιο ώριμοι και αποτελεσματικοί στην
επίθεσή τους, εμείς το μόνο που καταφέραμε ήταν στα μισά της τελευταίας
περιόδου να μειώσουμε στον πόντο (ή στους πέντε, εξαρτάται ποιος μετράει), με
βολές του Τάσσου, ακόμη μια τεχνική ποινή όμως στην ουσία έδωσε τέλος στις
προσπάθειές μας να μπούμε στο ματς και να διεκδικήσουμε τη νίκη. Η ψαλίδα
άνοιξε στα τελευταία λεπτά, όταν δεν καταφέραμε ούτε σε βολές να ευστοχήσουμε,
ούτε όμως και να διατηρήσουμε τη συγκέντρωσή μας στην άμυνα.
Ίσως (αν και με τις υποθέσεις δεν κάνεις τίποτα) η
εξέλιξη του αγώνα να ήταν διαφορετική αν η καταγραφή του σκορ ήταν αυτή που
έπρεπε. Άλλη ψυχολογία θα είχαμε και εμείς αλλά και οι αντίπαλοι, αν το ματς
ήταν στον πόντο και σίγουρα θα μετριάζαμε τον εκνευρισμό μας. Άσε που με μια
νίκη ακόμα το πάρτι του Σαββάτου θα είχε μαζέψει πολλές περισσότερες
γυναίκες... Εκεί έγινε η μεγαλύτερη ζημιά τελικά....
Ραντεβού την Τετάρτη για τον αγώνα κυπέλλου με τα
Μετέωρα!...»
0 Σχόλια