Πολιτοπούλου: «Το γυναικείο μπάσκετ εξασθενεί»

Μετά τη Σπανού και την Καβάσιλα πέρσι, αυτό το καλοκαίρι αρκετές παίκτριες που μετέχουν στις μικρές Εθνικές ομάδες επέλεξαν να πάρουν υποτροφία από κολέγια της Αμερικής. Η Λίδα Πολυτοπούλου είναι η τελευταία ξενιτεμένη και μίλησε στο Onsports από τη Φλώριντα, όπου και βρίσκεται. Η 18χρονη πλέι μέικερ, βρίσκεται στις ΗΠΑ ,όπου θα φοιτήσει στο κολέγιο του Northwest Florida State. Η νεαρή παίκτρια ανήκει στον Αθηναϊκό ενώ αποτέλεσε μέλος της Εθνικής κορασίδων στο Ευρωμπάσκετ του 2009 στο Νάπολι, αλλά και πέρσι στο Ευρωπαϊκό Β’ κατηγορίας νεανίδων της Τιμισοάρα

-Τι σε ώθησε να φύγεις στην Αμερική;

«Ο πιο σημαντικός λόγος που με ώθησε να φύγω για την Αμερική είναι πως στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να συνδυάσεις σπουδές και μπάσκετ. Στην Αμερική υπάρχουν ειδικά προγράμματα για μαθητές-αθλητές και μπορείς να τα συνδυάσεις πολύ πιο εύκολα απ' ότι στην Ελλάδα έχοντας και αρκετό ελεύθερο χρόνο για να βελτιώσεις τις ικανότητες σου στα μαθήματα και στο μπάσκετ. Ένας άλλος λόγος που έφυγα είναι επειδή η ευκαιρία αυτή σου παρουσιάζεται μια φορά στην ζωή σου και πάντα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας δίνονται. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη τι θα σπουδάσω εδώ. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα μου (Αθηναϊκός), για την κατανόηση που έδειξε στην απόφασή μου».

-Πώς έγιναν οι επαφές;

«Ο προπονητής του κολλεγίου μου είχε μια παίχτρια που έπαιζε στην Ελλάδα και είχε έρθει να την δει. Εκείνη την περίοδο έτυχε να είναι και τα τελικά των νεανίδων.  Έτσι ήρθε σε ένα παιχνίδι να δει την ομάδα των νεανίδων τις παίχτριας του και του άρεσε ο τρόπος που έπαιζα. Ρώτησε αν ενδιαφέρομαι να πάω στο κολλέγιο του αλλά του είπαν όχι χωρίς εγώ να το ξέρω. Μετά από λίγο καιρό όμως βρήκε το mail του πατερά μου κι έτσι ήρθαμε σε επαφή και τώρα βρίσκομαι εδώ»

-Είσαι έτοιμη για το Αμερικάνικο όνειρο;

«Σωματικά και ψυχικά πιστεύω πως είμαι έτοιμη. Έχω έρθει εδώ με σκοπό να δουλέψω σκληρά και να γίνω καλύτερη».

  

-Ποια είναι η γνώμη σου για το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ;

«Η αλήθεια είναι πως το γυναίκειο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως εξασθενεί. Οι ομάδες πλέον δεν κατεβαίνουν στην Ευρώπη, άλλες δεν κατεβαίνουν καν στο πρωτάθλημα ,άλλες κατεβαίνουν με νεανίδες και κορασίδες και άλλες  πληρώνουν μόνο τον πρώτο μηνά. Οι καιροί είναι σίγουρα δύσκολοι και όχι μόνο για το γυναίκειο μπάσκετ αλλά και για όλο τον ελληνικό λαό αλλά όταν μιλάμε για κάτι που αγαπάμε κάνουμε τα στραβά μάτια και απλός συνεχίζουμε να το κάνουμε γιατί ξέρουμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό».

-Τι σου είπαν οι προπονητές σου στην Αμερική;

«Οι προπονητές μου εδώ στην Αμερική με βοηθούν παρά πολύ! Δείχνουν ότι πιστεύουν σε μένα πράγμα που με ωθεί να δουλέψω ακόμη περισσότερο για να βοηθήσω την ομάδα

μου να κατακτήσει τους στόχους της».

-Πως βλέπεις τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ;

«Η αντρική ομάδα αποτελείται από πολλούς νέους παίκτες απείρους μεν αλλά με πολύ όρεξη για δουλεία. Πιστεύω πως η ομάδα μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά παρά τις

τεράστιες απώλειες που έχει».

Εν κατακλείδι, η νεαρή πλέι μέκερ αισθάνθηκε την υποχρέωση να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που τη στήριξαν:

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει παρά πολύ. Τον Ν. Τολια που χωρίς αυτόν ίσως να μην έπαιζα μπάσκετ τώρα, Τον Π. Αναγνωστόπουλο και τον Α. Γλυκοπουλο που με βοήθησαν απίστευτα πολύ στα πρώτα μου βήματα, τον Α. Τζανη που μαζί κατακτήσαμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα το 2009 στην Πτολεμαΐδα, την Μ. Κοτσιφα που είναι ένας από τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει πολύ, την Α. Γωνιωτακη που είχαμε μια πολύ καλή χρόνια στον Αθηναϊκό και τέλος τους γονείς μου που είναι διπλά μου όλα αυτά τα χρόνια και στις χάρες και στις λύπες και με στηρίζουν ανελλιπώς».