-Τα συναισθήματα σου για έναρξη της προετοιμασίας;
«Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που είμαι εδώ. Ανυπομονούσα και επιτέλους ήρθε η ώρα να μαζευτούμε και να ξεκινήσουμε την προετοιμασία μας για να πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται στη Πολωνία».
-Μέχρι που φτάνουν τα όνειρα της Eθνικής για το Eυρωμπάσκετ;
«Πάντα πάμε έχοντας στο μυαλό μας να πετύχουμε ότι καλύτερο μπορούμε σαν ομάδα. Προσπαθούμε σκληρά , να βελτιωνόμαστε και παίζουμε όσο το δυνατόν πιο καλά και τα θετικά αποτελέσματα θα έρθουν».
-Θεωρείς ότι μπορούμε να πάμε καλύτερα από το προηγούμενο Πανευρωπαϊκό;
«Στο Eυρωμπάσκετ του 2009 , η ομάδα ήταν πολύ δυνατή και κατάφερε να φτάσει στην πέμπτη θέση. Πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά από όλες τις παίκτριες, και είμαι σίγουρη ότι θα δουλέψουμε πολύ, μπορούμε να πάμε πολύ καλά. Μπορούμε να φτάσουμε τόσο ψηλά όσο έφτασε η εθνική το 2009 και παραπάνω αν μπορούμε».
-Αναδείχθηκες ρούκι της χρονιάς στην βορειοανατολικής περιφέρειας στο κολεγιακό πρωτάθλημα...
«Είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Είναι ένα γεγονός εξαιρετικό και τα συναισθήματα που έχω είναι μεγάλος ενθουσιασμός για αυτό το βραβείο. Όμως είναι αποτέλεσμα και της βοήθειας και της δουλειάς που γίνεται στο κολέγιο μου, στο “Robert Morris”. Συνεχίζω να δουλεύω σκληρά και θα το κάνω πάντα αυτό για να μπορέσουμε να έχουμε και άλλα τέτοια επιτεύγματα. Προς το παρόν προσπαθώ να βελτιώνομαι, γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο στην ηλικία που βρίσκομαι. Και χαίρομαι που εκπροσωπώ με την Εθνική τη χώρα μου και μπορώ να μαζεύω εμπειρίες. Τα πάντα ξεκινάνε από την προσπάθεια στις προπονήσεις και μέσα από εκεί προσπαθώ να βγάλω καλά στοιχεία ».
-Αγωνίστηκες για πρώτη φορά στην Α1 σε ηλικία 14 ετών, δεν σε τρόμαξε το βήμα παραπάνω για την Αμερική;
«Ναι , φοβήθηκα λίγο στην αρχή. Αλλά θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για μένα. Ήταν η σωστή απόφαση για να μπορέσω να έχω την δυνατότητα να βελτιωθώ όσο γίνεται περισσότερο. Προς το παρόν είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη με την επιλογή μου και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου που πήγα στην Αμερική. Το επίπεδο είναι τελείως διαφορετικό σε όλους τους τομείς, στην εκπαίδευση , την νοοτροπία, στον τρόπο που αντιμετωπίζουν το γυναικείο μπάσκετ ακόμα και στον αριθμό του κόσμου που έρχεται στο γήπεδο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα το αντρικό πρωτάθλημα μαζεύει περισσότερο κοινό, αλλά το επίπεδο είναι διαφορετικό».
-Ο στόχος του ΝBA πόσο κοντά είναι;
«Προς το παρόν σκέφτομαι μόνο τα τρία χρόνια που έχω ακόμα στο κολέγιο και πως θα εκμεταλλευτώ όσα μου προσφέρονται για να βελτιωθώ. Δεν σκέφτομαι για αργότερα. Σαφώς και το ΝBA είναι το όνειρο που θέλω να πετύχω, αλλά είναι δύσκολο. Προσπαθώ μέσα από σκληρή καθημερινή δουλειά να είμαι έτοιμη και να το πετύχω κάποια στιγμή».
0 Σχόλια