«Μία σειρά ερωτημάτων και προβληματισμών θα πρέπει να απασχολήσει όλους εμάς που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, τα αθλητικά δρώμενα της χώρας μας, της πόλης μας, της γειτονιάς μας, του Συλλόγου που υπηρετούμε. Ποια είναι η θέση σου Συλλόγου σε πανελλαδική κλίμακα. Ποια είναι η θέση σου Συλλόγου στην ευρύτερη περιοχή της εμβέλειας του. Ποια είναι τα μέσα που έχει στη διάθεση του (ανθρώπινο, υλικοτεχνική υποδομή) και το κρίσιμο ερώτημα: «μέχρι ποιο σημείο φιλοδοξεί να ανέβει», «ποιος δρόμος είναι ο ενδεδειγμένος για την επίτευξη του όποιου στόχου». Μέσα από τις απαντήσεις όλων των ερωτημάτων αυτών, θα πρέπει να προσδιοριστούν οι προτεραιότητες του Συλλόγου.
Είναι γεγονός ότι η πρώην ραγδαία εξέλιξη του μπάσκετ, μέσα από την οποία διακινήθηκαν τεράστια χρηματικά ποσά, η μετατροπή του σε εμπόρευμα με υψηλούς δείκτες απόδοσης κέρδους, με την παράλληλη ανακατάταξη γεωγραφικών επαναπροσδιορισμών των συνόρων, με την ενοποίηση του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο και σήμερα με την παγκόσμια οικονομική κρίση και κυρίως στην χώρα μας, υποχρεωτικά διαμορφώθηκε, καταμερίστηκε και χαρτογράφησε όλους τους Συλλόγους. Πολλοί από αυτούς δεν πράξανε ανάλογα και βρέθηκαν στα ιστορικά αρχεία των ομοσπονδιών. Άλλοι πρόλαβαν και έτρεξαν σε συγχωνεύσεις.
Έτσι λοιπόν, η πρώτη προτεραιότητα έπρεπε και πρέπει να είναι η ιστορική συνέχεια του Συλλόγου μέσα από γενιές παικτών που θα πλαισιώνουν την κύρια πρώτη ομάδα, μα θα αποτελούν και διαπραγματεύσιμο υλικό στην αγορά. Η ιστορική συνέχεια εξασφαλίζεται από την οργάνωση σε βάθος των τμημάτων υποδομής.
Όμως οι «ανάγκες» της αυτοπροβολής, της διαφήμισης, του βραχυπρόθεσμου κέρδους, η σύνδεση των συμφερόντων του Συλλόγου με «ξένα» προς αυτό συμφέροντα, μετατρέπουν δυστυχώς τα τμήματα υποδομής σε συμπληρωματικά στοιχεία της ζωής του Συλλόγου με την δικαιολογία του δήθεν κοινωνικού ρόλου.
«Είναι καλύτερο να κάνεις αύριο, αυτό που δεν έκανες σήμερα»!!!
0 Σχόλια